به گزارش صبح مهریز به نقل از اردکان گویا؛ حصیر بافی یکی از هنر های کهن و قدیمی است که در زمان گذشته منبع درآمد بسیاری از مردم نواحی مختلف ایران بوده است و درحال حاضر و با وجود ظرف ها و سبدهای پلاستیکی ارزش خود را از دست داده و به فراموشی سپرده شده است.

در روستای زرین آباد اردکان که در فاصله 70 کیلومتری اردکان واقع شده است پیرزن و پیرمردی زندگی می کنند که منبع درآمدشان برگ های بی جان نخل است که با دستانشان به سبدهای زیبایی تبدیل شده که گوشه ی تک اتاق در حیاط خاک می خورد دیگر کسی برای خریدشان مراجعه نمی کند.

با شنیده شدن خبر آتش سوزی تک اتاق این پیرزن و پیرمرد به این روستا رفتیم تا پای حرف آنها بنشینیم و از هنر فراموش شده سبد بافی بپرسیم.

پیرمرد روستا نشین در خصوص نحوه ساخت این سبدها گفت: برگ های بریده شده خرما را روی دوشم می گذارم و برای همسرم می آورم و او با خیساندن برگ ها آنها را برای بافتن آماده می کند.

علی اکبر قیومی افزود: از کودکی با بافتن سبد، جارو و حصیر بزرگ شده ام و تنها هنری بود که آموختم و می توانستم با آن کسب درامد کنم. اما این سبد ها فقط در گذشته طرفدار داشت و در این زمان رونقی ندارد.

وی ادامه داد: دست های همسرم از بافتن لیف خرما و برگ های سوزنی خرما ملتحب شده است اما چون تنها راه درآمدمان همین سبد بافی است، مجبور به ادامه این کار و بافتن این برگ های خرماست.

سبدباف روستایی گفت: منبع درامد من همین سبد بافی است البته اگر کسی به روستا بیاید و از ما بخرد. مسئولین کار خاصی برای بهبود وضعیت زندگی ما انجام نداده اند و تنها کار مثبتشان آوردن آب شیرین برای روستاست. در حال حاضر نیز تنها اتاقی که در آن زندگی می کردیم در آتش سوخت که امیدواریم مسئولین به ما نیز نظری کنند.

خدیجه قیومی پیرزن روستایی اظهار کرد: سبدهایی که می بافیم بسیار با کیفیت و مقاوم است اما درآمد خوبی برای ما ندارد و مشتری برای خرید این صنایع دستی به ما مراجعه نمی کند. حتی حاضریم سبدها را به قیمت پایین تر بدهیم تا نان شبمان تامین شود.

وی ادامه داد: هنر سبد بافی هنری دائمی است و با کمترین هزینه ومکان می توان تولید های خوبی داشت. من دها مدل را به خاطر دارم و آنها را بر روی سبد ها پیاده می کنم.

انتهای پیام/ج