به گزارش صبح مهریز به نقل از یزدرسا، رضا جدید الاسلام محققی است که تمام عمر خود را صرف تحقیق و پژوهش کرده، بی دلیل نیست که تمام دیوار اتاقش در ساختمان بسیج علمی و پژوهشی استان یزد پر شده از لوح های تقدیر و گواهی نامه ثبت اختراع. با این وجود از بی توجهی مسئولین گله بسیار دارد، حتی از مسئولین دولتی در یزد نام می ببرد که حتی حاضر نشده وی را به حضور بپذیرد! به درستی معتقد است که این رفتار با یک مخترع درست نیست. از خام فروشی یا به عبارت بهتر مُفت فروشی منابع کشور به شدت ناراحت است و برای جلوگیری از بخشی از این خام فروشی ها ایده هم دارد اما همانگونه که ذکرش رفت امیدی به عملی شدن آن در یزد با این روحیه مسئولین ندارد و به همین خاطر هم با مسئولین سایر استانها در حال رایزنی است و با قاطعیت می گوید اگر در یزد نشد حتما در استان دیگری ایده خود را عملی می کند.

لطفا خودتان را معرفی بفرمائید.

رضا جدید الاسلام  هستم.  تحصیلاتم را در رشته مهندسی شیمی در اراک به پایان رساندم.  همان زمان یعنی قبل از انقلاب و در حین تحصیل در اراک با یک شرکت ایتالیایی روی یک پروژه صنعتی در حوزه شیمیایی کار می کردم، بعد ازانقلاب هم چند سالی در آنجا مشغول به  فعالیت بودم، اما از نظر خصوصیات فردی برای کارهای یکنواخت و تکراری ساخته نشده بودم. در درون من از همان جوانی یک حس تحقیقات و کنجکاوی شعله ور بود که بنا داشتم بیش تر  به مسائل تحقیقاتی بپردازم. لذا از اراک به اصفهان مهاجرت کردم. چند سالی در بخش پوشش های فلزی فعالیت داشتم. خط آبکاری فلزات شرکت دکتر Hesse آلمان را مونتاژ کردم و از همان زمان  به ساخت پلنت های آبکاری اتوماسیون علاقه مند شدم. این کار را در بخشی از نقاط کشور هم اجرا کردم که توام با موفقیت بود. البته لازم به ذکر است در اجرا تیم های تخصصی از متخصصین بخش سازه، عمران گرایش سویل و مهندسین برق نیز با بنده همکاری داشتند.

هم اکنون نیز شرکت پدیده شیمی ایساتیس که شرکتی تحقیقاتی است را پایه گذاری کرده و در آن فعالیت دارم. شرکتی که دیدگاه و استراتژی آن فعالیت روی فرآیند های High Tech  است و از کارهای کلیشه ای اجتناب می کند.

همچنین بنده عضو سازمان نظام مهندسی معدن استان یزد هستم و تائیدیه علمی برای تدریس پوشش های فلزی در دانشگاه جامع علمی کاربردی را دریافت کرده ام.

از چه زمانی وارد کار تحقیقاتی شدید؟

به توصیه یکی از دوستانم که تحصیل کرده ژاپن بود وارد کار تحقیقات روی مواد و فرآوری مواد معدنی شدم. این تحقیقات اثر بخش هم بود و برای نخستین بار در کشور موفق شدم ماده هگزا فلوراید آلومینیوم را با نام تجاری کریولیت تولید کنم. کریولیت به عنوان کمک ذوب در فرآیند تولید آلومینیوم، در تولید فلزات سبک مثل تیتانیوم، در صنایع شیشه گری و ظروف شیشه ای، در بخش کشاورزی و صنایع سرامیک کار برد دارد.

کریولیت ابتدا در مقیاس آزمایشگاهی تولید شد، سپس در حد پایلوت تولید کردیم و پس از بازدید کارشناسان و متخصصین وزارت صنایع و نمونه برداری موفق به اخذ تائیدیه از آزمایشگاه سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی شدیم و نهایتا در سال 87 ثبت اختراع این ماده ارزشمند را کسب کردم.

اختراعتان به تولید انبوه هم رسید؟

در ابتدا علاقه وافری داشتم که این محصول را تجاری سازی کنم به این منظور یک واحد آپارتمانی که در تهران داشتم را فروختم و هزینه تحقیقات کردم اما متاسفانه وزارت صنایع هیچ حمایتی از اینجانب نکرد. برای تجاری سازی پیگیری های زیادی انجام دادم و نهایتاً موافقت وام آمایش را هم گرفتم اما هنگامی که به بانک صنعت و معدن معرفی شدم متاسفانه به علت در خواست وثیقه نتوانستم این اختراع را تجاری سازی کنم.

 از فعالیت علمی دلسرد نشدید؟!

ابداً. بعد از آن کار بر روی ماده ای به نام پنت اُکساید فسفر را آغاز کردم. این ماده در تولید اسیدفسفریک چه صنعتی و چه خوراکی، تولید سموم، تولید کودهای شیمیایی، در تولید شوینده ها و همچنین مقاصد نظامی هم کاربرد دارد به طوری که برای مثال در ایالات متحده 7 کارخانه بزرگ برای تولید این محصول وجود دارد که تنها یکی از این کارخانجات سالانه 300 هزار تن پنت اُکساید تولید می کند.

اکنون هم نمونه سازی کرده ایم برای بحث تجاری سازی، اما متاسفانه در این مورد هم موفق به جلب حمایت مسئولین نشدیم! این در صورتی است که نامه نگاری های متعددی با استانداری، وزارت صنایع، نمایندگان مجلس و مسئولین داشتیم. لذا از خیر تجاری سازی این محصول هم گذشتم و به فکر تولید محصولی نو در ایران افتادیم.

چه محصولی؟

در کشور ما همه به تولید فولادهای ساختمانی هجوم آورده اند و به همین خاطر بازار اشباع شده است. لذا ما نیاز داریم به سمت تکنولوژی های نوآورانه برویم.اکنون حدود یک سال است که تحقیقات روی بخش فولاد ضد زنگ یا استنلس استیل (Stainless Steel) را آغاز کرده ام، محصولی که در کشور ما تا کنون تولید نشده است.

 در  این زمینه تحقیقات خیلی خوبی هم کردیم و اکنون در حال نمونه سازی هستیم.  اهمیت استنلس استیل از آنجا نشات می گیرد که این محصول در آلیاژهای مختلف ساخته می شود و در تولید ورق، لوله، پیچ و مهره، اتصالات، شیرآلات، الکترود استنلس که عمدتاً در صنایع نفت و گاز، پالایشگاه ها، صنایع پتروشیمی، صنایع غذایی و اکثر صنایع ماشین سازی کاربرد دارد، مورد استفاده قرار می گیرد.

طبق مستندات موجود در سال 2020 در سطح جهان بیش از 45 میلیون تن فولاد ضد زنگ ( استنلس استیل )  تولید می شود که ما با وجود برخورداری از معادن اولیه سنگ آهن و کنسانتره از این میزان هیچ سهمی نداریم. این مساله مهم را به مسئولین استان یزد و استان های دیگر انعکاس دادیم و جلساتی هم داشتیم که باید بگویم استان های دیگر بیشتر راغب هستند و بیشتر ما را مورد عنایت و تفقد قرار می دهند.

ظاهرا دل پر دردی از خام فروشی سنگ آهن دارید!

بله! کشور ژاپن با وجود آنکه یک کف دست هم سنگ آهن ندارد، دومین تولید کننده فولاد ضد زنگ در جهان است و تعداد 7 کارخانه در این زمینه دارد.

مقام معظم رهبری بارها در بیاناتشان اشاره فرمودند که از خام فروشی جلوگیری شود اما متاسفانه مسئولین بی توجهی به خرج می دهند.  مثلاً دکترجعفر سرقینی؛ معاون امور معادن و صنایع معدنی اعلام کردند "در سال قبل 18 میلیون تن سنگ آهن وکنسانتره سنگ آهن صادرات داشتیم"

سنگ آهن را تنی چند صادر و استنلس و مشتقات آن را تنی چند وارد میکنیم ؟ و با این 18 میلیون تن سنگ آهن می شود حدود 10 میلیون تن فولاد ضد زنگ تولید نمود. ببینید چه ارزش افزوده ای ایجاد می شود، لذا صادرات سنگ آهن و کنسانتره اصلا توجیه ندارد.

سوال من این است که خام فروشی کردن هنر و افتخاراست؟ آن هم در زمانی که ما در کشور عزیزمان علی رغم برخورداری از مواد اولیه یک واحد استنلس نداریم ونیازمند واردات می باشیم.

بنده خودم چون در صنایع نفت و گاز در پتروشیمی و پالایشگاه های مختلف کشور مدیر پروژه بودم، اطلاع دارم که سالانه میلیون ها دلار ارز از کشور برای واردات لوله، اتصالات الکترود از جنس استنلس استیل  خارج می شود ولی متاسفانه کسی نیست که توجه بکند.

به اجرای طرح تولید فولا ضد زنگ امیدوار هستید؟

بله کاملا، امکان اجرا وجود دارد. با ستاد اجرایی فرمان حضرت امام (ره) ارتباط برقرار کرده ایم، البته با مسئولان استان های دیگر الان مشغول رایزنی هستیم،

هم در حال حاضر و هم حدود 10 سال قبل سفارش اجرای پروژه در کشورهای خارجی به من پیشنهاد شد. مثلاً شرکت دوبال امارات یک شرکت چند ملیتی است که برای همکاری بنده ابراز تمایل کردند. حتی در تحقیقاتشان به آنها گفته شده بود کسی که می تواند هگزا فلوراید تولید کند، قادر به انجام خیلی کارهای دیگر هم هست. اکنون هم کشور جمهوری آذربایجان تمایل دارد، حتی رئیس گروه دوستی ایران و آذربایجان در جریان ارتباطات هستند. ولی من علاقه ای به همکاری با آنها ندارم. عشق و علاقه من به وطن و اینکه دوست دارم این پروژه را در کشور خودم اجرا کنم مانع از رفتنم می شود. چرا در خدمت بیگانگان باشم؟

اما متاسفانه از یک سو اشتیاق خارجی ها را می بینیم و از یک سو می بینیم مخترعین و محققین در کشور ما مظلوم واقع می شوند. ما در پروسه کار و فعالیتی که انجام دادیم، شاید قریب صدها نامه به وزیر صنعت، معاونین وی نوشتیم، با مدیران کل وزارت صنعت، با نمایندگان و با مسئولان جلساتی داشتیم اما هنوز به نتیجه قابل توجهی نرسیده ایم. حتی در جلسه ای که با معاونت معدنی وزیر صنعت، دکتر سمیعی نژاد داشتیم گفتم ویکتور هوگو می گوید یک مدرسه که باز بشود درب یک زندان بسته می شود و من می گویم یک کارخانه که افتتاح شود، درب ده زندان بسته می شود، چون حقیقتاً اگر شغل باشد بزهکاری، متارکه و خلاف های اجتماعی ریشه کن می شود. به همین خاطر هم رهبر انقلاب همیشه دغدغه بیکاری جوان ها را دارند. اگر به فرمایشات و رهنمودهای رهبری عمل می شد، جایگاه کشور ما خیلی از وضع کنونی بهتر بود. ما می توانیم با داشتن مخترعین و محققین دلسوز و زحمتکش رتبه های برتر در صنعت و تکنولوژی جهان را از آن خود کنیم. به همین جهت هم توقع داریم مسئولین محترم مخصوصاً ریاست محترم جمهوری در انتخاب وزیر صنعت دقت بیشتری کنند تا شاهد تحول بزرگی در صنعت کشورمان باشیم.

کمی بیشتر از مشکلات محققین در کشور بگوئید؟

در سمیناری که دو سال قبل در دانشگاه جامع علمی کاربردی برگزار گردید، اعلام شد که در کشوری مانند فنلاند و بلژیک از 100 ایده 97 ایده صد در صد اجرایی می شود ولی در ایران از 100 ایده دو ایده اجرایی می شود که یکی از آن ها  به موفقیت می رسد و یکی در حین مسیر اجرا ممکن است دچار معضلاتی شده و متوقف گردد. این جای تاسف دارد.

بله مشکلات پیش روی محققین و مخترعین کم نیست. بنده علی رغم اینکه قرارداد سه ساله برای حضور در پارک علم و فناوری داشتم کمتر از یک سال و نیم بنا به مشکلاتی که پیش آمد، عطای حضور در آن مجموعه را به لقایش بخشیدم.  در آنجا به جای اینکه برای افرادی که کار تحقیقاتی انجام می دادند مشوق باشند بیشتر انگیزه ها را به خاطر گرفتن ایرادات واهی از بین می بردند. متاسفانه  پارک ها در کشور ما موفقیت و بازدهی نداشتند. نه من،  هیچ کس دیگر هم موفق نبوده و تقریباً هر کسی در پارک ها مستقر بوده ناراضی است. مشکلات هم عمدتاً از سوء مدیریت، عدم حمایت و  ایرادات و معضلاتی است که بر سر راه محقق می گذاشتند.

اصلاً به خاطر همین مشکلات بود که آمدیم در سازمان بسیج علمی مشغول شدیم.  البته انتقاداتی هم دارم، اما نقد من نقد سازنده است، چرا که معتقدم جایگاه کشور من نباید به این صورت باشد. اما جناب آقای ملکی رئیس سازمان بسیج علمی و پژوهشی استان یزد خیلی انسان دلسوز و پیگیری هستند. و از ایشان تشکر می کنم که آنچه در توان دارد در طبق اخلاص گذاشته و هر جا نیاز به مکاتبه، سفارش و یا مراجعه حضوری بوده دریغ نکرده است.

برنامه شما برای آینده چیست؟

 اکنون دیگر تمام توان و هم و غم خود را برای پروژه استنلس گذاشته ام. جلساتی که با مسئولین استان های دیگر داشتم خیلی پیشرفت های قابل توجهی داشته از استاندار گرفته تا نماینده مجلس همه ابراز تمایل کردند که مساعدت را انجام بدهند.  انشاالله پروژه تولید را اگر در یزد هم موفق نشوم در استان های دیگر حتما عملیاتی خواهم کرد و به امید خدا شاهد موفقیت های بیشتری در آینده خواهم بود.

سخن پایانی؟

 مراتب تشکر و قدردانی را از اساتید عالیقدر که همیشه روحیه امیدواری به بنده داده اند جناب آقای دکتر صدرا ابرقویی رئیس سابق دانشگاه جامع علمی کاربردی استان و جناب آقای دکتر علی کاظم پور ریاست مرکز پوششهای نانو ساختار و همچنین از خانواده ام که دراین سال ها من را تحمل کرده اند و علی رغم کاستی ها با من مدارا نموده اند را دارم. معتقدم موفقیت های من در وهله اول لطف خداوند بوده و سپس از تلاش و پیگیری های خودم و همکاری و مساعدت خانواده نشات گرفته است.

انتهای پیام/ج