به گزارش یزدبانو، به نقل ازطنین یاس، هفته بسیج فرصت مغتنمی است که از بسیجیانی یاد کنیم که در عین گمنامی و بی اطلاعی دیگران، بار مشکلات و امور انقلاب حقیقتا بر دوش خود کشیدند. کسانی که هر گاه عرصه را برای خدمت صادقانه به نظام اسلامی فراهم دیدند؛ از مزد و جایگاه شغلی و تشویق و رانت حرفی نزدند! آنانکه «عمل به وظیفه» را هدف اصلی خود می دانستند نه «رسیدن به نتیجه». و خداوند هم در قرآن خویش وعده داده است که این مخلصان را به بهترین نتیجه خواهد رساند.

اما نقش زنان بسیجی در این بین از همه شاخص تر و کلیدی تر است. زنانی که در روزهای پر حماسه و بحرانی پیروزی انقلاب، هیچ عرصه ای را در کنار مردانشان خالی نگذاشتند و با شروع هشت سال نبرد آسمانی برای تداوم انقلاب سنگ تمام گذاشتند.

شاید خیلی ها یادشان نیاید اما هنوز از رزمنده های خط مقدم جبهه که بپرسی، شیرینی مربا و کمپوتی که این زنان در پشت جبهه می پختند هنوز هم در کامشان است! چیزی که شاید هیچ گاه در چشم نیامد اما به اعتراف بسیاری از رزمندگان در شرایط بحرانی و سخت جنگ، شوخی و خنده نیروها بر سر خوردن همین کمپوت ها روحیه مضاعفی به آنان می بخشید.

اما جفاست که نقش زنان بسیجی را تنها و تنها در این موارد محدود خلاصه کنیم. انجام درست نقش «همسری» و «مادری» آن هم در گردنه های پر پیچ و خم انقلاب، برای مردان بزرگ این سرزمین کم رسالتی نیست. بخصوص که اگر همسر یکی از چهره های اصلی نظام باشی! و گزاف نگفته اند که در پشت چهره هر مرد موفق، بدون شک زن موفقی قرار دارد. 

کتاب «یاد و یادگار» هم از آن دست کتاب هایی است که نقش همسر امام خمینی(ره) را بیان می کند اما از زبان مبارک رهبر معظم انقلاب. این کتاب حاوی نمونه‌هایی از بیانات و گفت‌وگوهای حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در دیدار با همسر مکرمه‌ی حضرت امام رحمه‌الله است که همزمان با ششمین سالگرد درگذشت بانو ثقفی به کوشش مؤسسه پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی منتشر گردیده است.

در قسمت هایی از این کتاب نقش همسر امام(ره) به عنوان نمونه ای از زنان انقلاب اسلامی که در سال های پیروزی و رشد نظام اسلامی پا به پای همسر خویش در عرصه های مختلف مردانه ایستادند و سنگ صبور همسر خود بودند به زیبایی به تصویر کشیده می شود، آن جا که مقام معظم رهبری در توصیف بانو خدیجه ثقفی، همسر امام خمینی(ره) اینگونه می گویند:« خانم( همسر امام) خیلی قوی اند، در قوت خانم همین بس که توانستند این همه سال پا به پای امام بیایند. کار آسانی نبود؛ زن ها معمولا به فغان می آیند. بعضی از زن ها تاب سختی های زندگی مردشان را نمی آورند، اما هستند خانم هایی که نه تنها شکوه نمی کنند، بلکه حتی دل گرمی هم می دهند؛ به مرد می گویند ناراحت نباش، چیزی نیست، صبر می کنیم، می گذرد. چنین زن هایی واقعا قیمت دارند.

الحمد لله خدای متعال به من هم لطف کرده است. عیال من چنین خانمی است. وقتی در زندان بودم به دیدن من که می آمد، از اوضاع و احوال می پرسیدم، می گفت اصلا و ابدا ناراحتی و مشکلی ندارم؛ با این که ما بچه کوچک داشتیم. بعدها که من از زندان بیرون آمدم فهمیدم که چه مشکلاتی داشته، مریض بوده، بی پول بوده، سختی فراوان کشیده، اما اصلا و ابدا یک ذره اش هم در زندان به من منتقل نمی شد.

خدا می داند بعضی از این حوادثی که برای ایشان پیش آمده بود من بعد از انقلاب فهمیدم؛ یعنی همین طور در خلال صحبت به مناسبتی پیش آمد که ایشان گفتند. وقتی هم گفتند من دیدم واقعا طاقت نمی آورم؛ می گفتم چطور این ها را آن موقع به من نمیگفتی. مرحوم مادرم به خانم من می گفت که شما چرا ساکتی، چیزی بگو، آه و ناله کن! چون شما همه اش احساس راحتی می کنی، او هم دلگرم می شود و دنبال این کارها می رود! به هر حال، ایشان نعمت بزرگی است؛ خدا را شکر می کنم.»

خواندن این کتاب خالی از لطف نیست خصوصا که در لابلای جملات همسر امام خمینی(ره) می توان عمق تواضع و فروتنی ایشان را به محضر مقام معظم رهبری حس کرد آنجا که در خداحافظی از ایشان می گویند:«

رهبر معظم انقلاب: خب خانم نمی خواهم مزاحمتان باشم؛ می خواهیم زحمت را کم کنیم.

همسر مکرمه ی امام: این سعادت کم گیر ما می آید.

رهبر معظم انقلاب: خداوند ان شاء الله که وجود شما را محفوظ بدارد، باقی بدارد؛

همسر مکرمه ی امام: سلامت باشید ان شائ الله خدا همه نوع توفیقی به شما بدهد.

رهبر معظم انقلاب: ان شاء الله ما ملتمس دعا هستیم.

همسر مکرمه ی امام:  و ما هم تا زنده هستیم زیر سایه شما باشیم.»

انتهای پیام/ش