به گزارش یزدبانو، پایان آشوب‌گری و خون‌ریزی با اعلام انزجار مردم از اغتشاشگران اعلام شد اما یک سوال در ذهن بسیاری از مردم ماند و آن در خصوص چرایی ورود رهبرانقلاب در حمایت از تصمیم سران قوا است. نباید این نکته را از نظر دور داشت که ورود رهبرانقلاب به معنی تایید یا رد این طرح نبوده است؛چراکه رهبرانقلاب اعلام می‌کنند که در این حوزه نظر تخصصی ندارند و صرفا از راهکاری که تایید همه سران قوا را همراه داشته باشد حمایت خواهند کرد.

گذشته از بحث فوق، مروری بر روند توطئه‌ای که می‌رفت تا ایران را برای سال‌ها به جنگ خیابانی و صحنه برادرکشی تبدیل کند می‌تواند صحنه را کمی واضح‌تر کند. یازده سکانس زیر همین هدف را دنبال میکند.

سکانس اول: یزد ۱۹ آبان ۹۸

حسن روحانی پشت تریبون می‌رود و به رئیس دولت اصلاحات که از اصحاب فتنه در کشور بوده سلام می‌فرستد. وی حملات خود علیه جریان انقلابی را شروع می‌کند. او که پس از دستگیری برادرش در جلسه هیات دولت از کابینه خود خواسته بود تا مقابل اقدامات دستگاه قضایی کشور بایستند اقدامات این قوه را زیر سوال میبرد. برخی این رخداد را اعلام جنگ معرفی می‌کنند‌. اعلام جنگی که دعواهای سیاسی را پررنگ می‌کند و حتی رد پای آن در سفر استانی رئیس دولت به کرمان هم دیده می‌شود.(لینک)

سکانس دوم: تهران پنج‌شنبه ۲۴ آبان ۹۸؛ ساعت دقیقا ۱۲ نیمه شب

جامعه شاهد راه افتادن یک دعوای جناحی سیاسی است که تعطیلات آخر هفته می‌تواند همه آنها را به فراموشی بسپارد. اما یک خبر شوکه‌کننده زمستان را برای مردم سردتر میکند. دولت که در این هفته به دروغ می‌گفت خبری از گران شدن بنزین نیست در اطلاعیه ای شبانه اعلام میکند که از ساعت ۱۲ شب بنزین سهمیه بندی شده و قیمت سوخت یارانه ای به ۱۵۰۰ تومان و قیمت سوخت آزاد به ۳۰۰۰تومان افزایش یافته است. این یعنی التهاب جنجال‌های سیاسی کم بود، تنش اقتصادی نیز به زندگی مردم وارد شد.

سکانس سوم: شنبه ۲۵ آبان ۱۳۹۸

مردم نارضایتی خود را پس از تعطیلات آخر هفته نشان میدهند. اتوبان‌ها هم‌زمان با برف و سرما به نشانه اعتراض قفل می‌شود. در برخی شهرهای کشور و بخش هایی از تهران اعتراضات خشن می‌گردد. نیروی انتظامی با آنها برخورد نمی‌کند تا هیجان‌ها تخلیه شود. در اتفاقی مشکوک جهت‌گیری اعتراضات از عصر شنبه اصل نظام را نشانه می‌رود. با حمله به اماکن نظامی و امنیتی تعداد قابل توجهی کشته و مجروح نیز در گزارش‌ها و خبرها به گوش می‌رسد.

سکانس چهارم: شنبه ۲۵ آبان ۹۸، مجلس با دولت پنجه در پنجه می‌شود؟

صبر و تحمل مردم در حال لبریز شدن است. آنها توقع نداشتند دولت پاسخ سعه‌صدرشان در ایستادگی در مقابل تحریم‌ها را اینگونه بدهد. امنیت کشور پس از به خشونت کشیده شدن اعتراضات شکننده شده است. برخی نمایندگان مجلس اعلام می‌کنند لغو این قانون را در صحن مجلس بررسی خواهند کرد، همان مجلسی که تاکنون در برابر تیم اقتصادی دولت سکوت و حتی همراهی کرده است سه ماه مانده به انتخابات می‌خواهد در مقابل دولت بایستد!

سکانس پنجم: پاریس‌نشینان طمع می‌کنند

نظریه تقدم جنبش بر ارتش که توسط ضدانقلاب و منافقین از سال 88 در دستور کار قرار گرفته بود خود را بهتر نشان می‌دهد. ابتدا باید جنبش مردمی علیه نظام شکل بگیرد و سپس ارتش آزادی بخش(!) وارد کشور شود. تئوریسین های این فکر معتقدند بهترین بستر برای سست کردن پایه های امنیت و حاکمیت در کشور درگیری‌های سیاسی مانند آنچه در 88 رخ داد یا مطالبات اقتصادی همچون آنچه در سال 96 رخ داده بود است. پس بهترین زمان برای چندقطبی شدن کشور و پنجه کشیدن به صورت امنیت و حاکمیت است. گذشته اعلام جنگی که قبلا دولتی‌ها علیه دیگر دستگاه‌های انقلابی کشور کرده بودند، هم تعارض منافع نمایندگان مجلس و دولتمردان پتانسیل ایستادگی در مقابل یکدیگر را دارد و هم فشار اقتصادی مردم را عصبانی کرده است. پالس تفرقه بین مسئولین کافی است تا کف خیابان‌ها شلوغ شده و موج سواری دشمن روی آن آغاز شود. پروژه کشته سازی، تیراندازی‌های ناشناس بین جمعیت، آتش زدن اموال مردم و دولت و رادیکال‌تر شدن فضا میتواند سوریه سازی ایران را رقم بزند.

سکانس ششم: یکشنبه ۲۶ آبان ۹۸؛ حسینیه امام خمینی

رهبرانقلاب در ابتدای جلسه خارج فقه خود به تصمیم سران و اتفاقات رخ داده در کشور واکنش نشان میدهند. آیت الله خامنه ای ضمن بیان اینکه برخی ناراضی هستند و خسارت‌ها و کشته‌هایی در اعتراضات رخ داده اما از تصمیم سران سه قوه حمایت می‌کنند‌. ایشان از مردم می‌خواهند صف خود را از اشرار و برهم‌زنندگان امنیت جدا کنند. با این حال ایشان از مسئولین می‌خواهند از مشکلات این طرح کم کنند.

سکانس هفتم: یکشنبه ۲۶ آبان ۹۸؛ مجلس شورای اسلامی

نمایندگان مجلس جلسه ای غیرعلنی برگذار می‌کنند. خروجی جلسه همصدایی با دولت جهت اجرای بهتر طرح می‌شود. مردم با وجود نگرانی و اعتراض کم کم صف خود را از آشوب‌گران جدا می‌کنند. رئیس دولت هم بالاخره بعد از سه روز در خصوص طرح اجرا شده توسط دولتش صحبت می‌کند. او در جلسه هیات دولت به مردم اطمینان میدهد که این طرح به نفع آنها خواهد بود. رئیس دستگاه قضا می‌گوید حرف‌هایی برای گفتن دارد که در شرایط ملتهب ترجیح میدهد که آنها را نگوید.

سکانس هشتم: خون و خشونت

بانک، پمپ بنزین، خانه، کارگاه تولیدی، خودروهای شخصی و عمومی در آتش می‌سوزند. اما صداهای مردمی در این هیاهو هر روز کمرنگ‌تر میشود و این آتش هر روز سردتر. همزمان با حمایت آمریکا، سعودی، باقی ماندگان رژیم پهلوی و مجاهدین خلق، تیم‌های خرابکاری وابسته به سازمان منافقین، پژاک و داعش در کشور دستگیر می‌شوند.

سکانس نهم: غبارها کنار می‌رود

نارضایتی مردم باعث نمی‌شود که با اغتشاش گران همراهی کنند. مردم از اقدامات تخریبی آنها و خلا امنیت در کشور احساس نگرانی می‌کنند. راهپیمایی‌ها و تجمعات علیه آشوب طلبان شکل می‌گیرد، مرزبندی‌ها دقیق تر میشود. مردم با وجود نارضایتی از وضع موجود، با مشاهده وحدت مسوِلین و خشونت اغتشاشگران تصمیم به همراهی با دولت می‌گیرند.

سکانس دهم: کاری که آن «مرد» انجام داد

زمانی که حسن روحانی پس از جنجال‌سازی سیاسی خود، در حال اجرای طرح اقتصادی شبانه در کشور بود و حتی حاضر به ایستادن جلوی دوربین نمی‌شد تا مردم را از ابعاد این اصلاح اقتصادی اگاه کند، دشمن به دنبال ماهی گرفتن از آب گل‌آلود بود تا همه تجربه‌های خود را بر بی‌تدبیری غرب‌گرایان و مطالبات به حق مردم بنا کند، پروژه‌ای که می‌خواست تا هدف اعلام شده توسط بن سلمان و دوستانش در کشاندن ناامنی به داخل ایران را عملیاتی کند و ایران را صحنه برادرکشی و خشونت تبدیل کند، اما یک نفر یک تنه آبروی خود را برای امنیت کشور هزینه کرد. فتنه‌ای بزرگ‌تر و وحشتناک‌تر از آنچه ده روز امنیت کشور را تحت الشعاع قرار داده بود از سر گذشت.

سکانس یازدهم: ۴ آذر ۹۸ مردم معترض قیام کردند

امنیت مردم از دهان گرگ پس گرفته شد اما درد اقتصاد فراموش نمی‌شوند. مردم سوال می‌کنند چرا دولت یک‌بار مدعی می‌شود هدفمندی یارانه‌ها بد است و بار دیگر به بدترین شکل ممکن و در بدترین زمان ممکن آن را اجرا میکند؟ چرا دولت مردم را محرم خود نمی داند و بی هیچ توضیحی دست به چنین کاری زده است؟ آیا دولت نمی‌توانست از راه‌هایی دیگر که چنین هزینه‌ای در برنداشت و کشور را در لبه یک جنگ امنیتی نمی‌برد کسری بودجه خود را تامین کند؟ مردم چگونه صدای اعتراض خود در خصوص بی تدبیری و فشارهای اقتصادی به گوش مردم برسانند؟ مردم گلایه‌مندند، معترض‌اند و اعتمادی به غرب گرایان ندارند اما پای کار انقلاب می‌مانند. راهپیمایی باشکوه دیروز همین را فریاد زد.

رهبرانقلاب ۲۹ خرداد ۱۳۸۸: ای سید ما! ای مولای ما! ما انچه باید بکنیم انجام دادیم. آنچه باید گفت هم گفتیم و خواهیم گفت. من جان ناقابلی دارم، جسم ناقصی دارم، اندک آبروئی هم دارم که این را هم خود شما به ما دادید؛ همه ی اینها را من کف دست گرفتم، در راه این انقلاب و در راه اسلام فدا خواهم کرد؛ اینها هم نثار شما باشد.

منبع: رجانیوز