به گزارش یزدبانو، پرستاران همواره از بی‌توجهی به جایگاه‌ خود و نادیده گرفته شدن در سیستم درمان با وجود شرایط سخت کاری گلایه می‌کنند؛ این درحالی است که ارتباط پرستار با دردمندترین افراد جامعه ضرورت کاهش فشارهای روحی و روانی بر این قشر را مضاعف کرده است.

آنها که برای کاهش آلام بیماران باید توان جسمی و روحی خود را افزایش دهند، همواره از ضعف در دریافت خدمات و بی‌توجهی مسئولان گلایه می‌کنند. در ادامه گفت‌وگوی همشهری را با «علیرضا صادقی» نایب رئیس سازمان نظام پرستاری استان برای شنیدن درد دل‌های پرستاران می‌خوانید.

چه تعداد پرستار در استان فعالیت می‌کنند و چند نفر از آنها عضو نظام پرستاری هستند؟
2500 پرستار شامل کارشناس پرستاری، بهیار، کاردان اتاق عمل و کاردان بیهوشی در سیستم درمانی استان فعالیت می‌کنند که 1900 نفر آنها عضو نظام پرستاری هستند.

مهم‌ترین مشکلات پرستاران چیست؟
از مهم‌ترین چالش‌های پرستاران استان می‌توان به نادیده گرفتن نقش مهم آنان در سیستم درمان، اجرا نشدن قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری مصوب مجلس شورای اسلامی در سال 86 و بی‌عدالتی در پرداخت‌ها در سیستم درمان اشاره کرد. تنوع قراردادهای استخدامی پرستاران نیز یکی دیگر از مشکلات است به طوری که برخی از پرستاران هنوز به‌صورت شبه پیمانی مشغول به کار هستند و یا عده‌ای به صورت شرکتی در کادر درمانی به کار گرفته شده‌اند.

آیا استان با کمبود پرستار هم روبه‌رو است؟
بله و اتفاقا کمبود پرستار یکی از مشکلاتی است که فشار مضاعفی بر پرستاران فعال استان وارد می‌کند. استان از نظر تعداد پرستار در کادر درمانی با استانداردهای جهانی و منطقه‌ای فاصله دارد که این موضوع موجب وارد شدن فشار کاری مضاعف به پرستاران شده است. با اینکه سالانه حدود 8 هزار دانشجو در رشته‌های گروه پرستاری از مراکز آموزشی فارغ‌التحصیل می‌شوند اما تنها حدود نیمی از آنها وارد بازار کار پرستاری کشور می‌شوند و این آمار نشان‌دهنده نارضایتی پرستاران از وضعیت شغلی، پایین بودن درآمد و همچنین شرایط بد شاغلان این حرفه در ایران است.

چرا پرستاران احساس می‌کنند که مورد بی‌توجهی قرار دارند؟
45 تا 50 درصد جامعه درمانی را گروه پرستاری تشکیل می‌دهند از این رو باید سهم بیشتری در مدیریت و تصمیم‌گیری‌های این حوزه به پرستاران داده شود و با اعتماد به آنان، جامعه‌ای سالم‌تر و بانشاط‌تر داشته باشیم.

از جمله مشکلات پرستاران استان را اجرایی نشدن کامل قانون ارتقای بهره‌وری عنوان کردید. در این باره بیشتر توضیح دهید.
این قانون در هیچ‌کدام از بیمارستان‌های دولتی، خصوصی و نیمه دولتی اجرا نشده است. طبق آمارهای بین‌المللی، پرستاری از مشاغل سخت و زیان‌آور دنیا تلقی می‌شود. قانون ارتقای بهره‌وری هم به این مورد اشاره کرده است؛ از این رو پرستاران باید بعد از 20‌سال فعالیت، بازنشسته شوند اما هنوز وزارت بهداشت این قانون را اجرا نکرده است.

آیا بیمارستان‌های استان هم تلاشی برای اجرای قانون ارتقای بهره‌وری نکرده‌اند؟
بیمارستان‌های دولتی استان به غیر از بند سخت و زیان‌آور بودن شغل پرستاری، مابقی بندهای این قانون را جز برای پرسنل اورژانس، اجرا می‌کنند بیمارستان‌های خصوصی هم تازه امسال اجرای این قانون را آغاز کرده‌اند و امیدواریم همه بیمارستان‌های خصوصی از این قانون تبعیت کنند.

با توجه به اقدامات دولت برای حذف قراردادهای شرکتی، آیا باز هم پرستارانی هستند که به صورت شرکتی با بیمارستان‌های استان همکاری کنند؟
بله، اما باید توجه داشت که صلاح نیست همکاران شغل تخصصی پرستاری به این شیوه به کار گرفته شوند. باید شرایطی فراهم کرد که پرستاران با امنیت شغلی کامل و اطمینان خاطر، کار خود را که همان مراقبت از بیمار و کمک و همکاری به کادر درمانی است، به خوبی انجام دهند. پرستاران شرکتی برای دریافت حقوق خود که اصولا دیر پرداخت می‌شود مشکل دارند، حتی دریافتی آنها کمتر از بقیه پرسنل بیمارستان‌هاست و همچنین از دریافت مزایای کامل از جمله حق مسکن، حق سرویس، حق شیفت در گردش، حق جذب و غیره محرومند. آنها حتی جرات اعتراض و بیان مشکلات را ندارند چرا که به راحتی اخراج می‌شوند و قراردادهای آنها تمدید نمی‌شود.

قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری چرا هنوز اجرا نشده است؟
این قانون مصوب مجلس شورای اسلامی در سال 86 است که به تایید شورای نگهبان نیز رسیده است و باید ظرف 6 ماه در کشور اجرا شود اما دولت‌های قبل هر بار به دلایلی از اجرای آن سرباز زده‌اند و بستر اجرای این قانون فراهم نشده است. این در حالی است که می‌توان با برنامه‌ریزی و بازنویسی تعرفه‌های پزشکی و پرستاری این قانون را در کشور اجرا کرد و اجرای آن قطعا به نفع نظام سلامت و درمان است. با توجه به چالش‌های دولت فعلی و کمبود اعتبار و فشار تحریم‌ها، پرستاران صبر کردند اما وقتی طرح تحول نظام سلامت اجرا شد و بودجه کلان به نظام سلامت تزریق شد، باز هم پرستاران نادیده گرفته شدند، در حالی که این طرح، وظایف پرستاران را افزایش داد. به این ترتیب مشخص شد که اصلا قرار نیست این قانون اجرا شود و اراده‌ای برای اجرای این قانون در کشور وجود ندارد.

تأثیر نارضایتی پرستاران از وضعیت شغلی و درآمدی بر کیفیت درمان چیست؟
پرستاران زیاد به دنبال مادیات نیستند اما زمانی که پرستاران دلگرم نباشند و اختلاف 50 تا 100 برابر حقوق خود با پزشکان را ببینند، احساس ناامیدی می‌کنند و دلسرد می‌شوند. از طرفی فشار مشکلات زندگی و شیفت‌های سنگین و فشرده به دلیل کمبود نیرو باعث خطاهای کاری و کاهش کارآمدی پرستاران در ارائه خدمات درمانی به بیماران می‌شود.

انتهای پیام/ش