به گزارش یزد بانو، وبلاگ مدادتراش در روز اربعین نوشت:

بله آقای استاندار!ما غم داریم وبه این غم افتخار هم می کنیم .چرا نگرییم ؟!چرا ننالیم؟! ما با امام زمانمان مهدی آل محمد (ص)همراهی می کنیم که فرمود: صبح وشام در مصیبت جدم گریه می کنم واگر اشک چشمم تمام شود خون گریه می کنم ودر این راه جان می دهم .

ما افسرده نیستیم که گریان غم حسینیم ، پس از حسین (ع) چرا نگرییم وپس از داغ او به چه شاد شویم ؟ چگونه پس از او به این زندگانی دنیا دل خوش کنیم که دنیا پس از اسوه های کربلا چه جای ماندن است که پس از پیامبر(ص) که پس از علی مرتضی(ع) که پس از مادر پهلو شکسته فاطمه زهرا (س) که پس ازامام حسن مجتبی(ع)  که پس از امام  حسین (ع) که پس از اما م سجاد (ع)که پس از امام باقر (ع)که پس از امام صادق (ع) که پس از امام کاظم (ع)که پس از امام رضا(ع) که پس از امام جواد(ع) که پس از امام هادی (ع)که پس از امام حسن عسکری (ع) که در غیبت مهدی علیهم السلام؟!آنها که دنیا را با همه زشتی ها وسختی هایش برایمان تاب آوردنی می کردند .

مگر خود حسین(ع) بعد از داغ علی اکبرش نفرمود: (یا علی علی الدنیا بعدک الافی، علی جان بعد از تو اف بر این دنیا !) خود حسین (ع)بعد از رحلت جد گرامی اش  با نگاه به شبه پیغمبر شاد می گشت ما دنبال کدام شادی غیر از حسین (ع) هستیم  ؟!

امام عزیزمان (ره)رفت شهدا ی از گل بهترمان رفتند که دنیا با وجودشان زیبایی می گرفت  و ما هم دل به خلف صالحش  که نائب مهدی(عج) است دلخوش کرده ایم .همو که بازمانده شهدا و جانبازکربلای ایران است و اگر مانده است چون علمداراست وبس! . ما اگر مانده ایم نه برای اینکه دنیا پس از حسین (ع) جای ماندن است  که زینب پیش از ما وبیش از ما شایسته جان دادن پس از امامش بود!

ما مانده ایم که چون زینب (س) علم حق طلبی عاشوراییان برافراشته و ندای حسین(ع) را از حلقوم بریده اش به گوش حق طلبان و آزادی خواهان برسانیم و خواب آشفته یزیدیان را بر ذبح گلوی حق در قربانگاه حریت و بندگی بر هم زنیم که منتقم خون حسین (ع)خواهد آمد.

و مگر شهدای ما نرفتند که جاده انتظار را گل کاری کنند و روزی به دنیای روشن با  ظهور مهدی عج  به ما ملحق شوند وبراو سلام دهند پس ای اشک ببار که باریدن تو در ماتم حسین  (ع) دیدنی است وکور باد چشمی که نخواهد بر توببارد که این اشکها معبری خواهد ساخت از عشق و دلدادگی وخشم مقدس و جاده ای خواهد شد برای رسیدن به جامعه مهدوی.

اگر کسی بخواهد در گریه ها و نوحه های ما بر حسین(ع) تردید ایجاد کند یا بخواهد از شور ما به بهانه های واهی کم کند اول باید محرم و صفر سال 61 هجری را از تاریخ جدا کند و پس از آن بخواهد اشک بر ماتم کربلاییان را از چشم ها جدا کند و اگر بخواهد اشک از چشم بگیرد باید اول حرارت حسین(ع) را از قلبهای به خون نشسته محبان که از سینه داغدیده مادران  جوشیده و با شیره جان آمیخته وگوشت وخون گشته است بیرون بکشد

چشمه در بالاست سالاری کند                                  هردم از آیینه غمخواری کند