یزدبانو: دوره خلبانی اش در آمریکا با نمرات عالی به پایان رسیده بود ولی به خاطر گزارش هایی که در پرونده اش وجود داشت گواهی نامه خلبانی برایش صادر نمی شد.سرانجام روزی به دفتر ژنرال احضار شد. به اتاق ژنرال رفت و احترام گذاشت.پرونده اش در مقابل ژنرال بود.ژنرال آخرین کسی بود که باید نسبت به قبول یا رد شدنش در خلبانی نظر میداد.ژنرال پرسش هایی کرد که او جواب داد.از سوال های ژنرال بر میامد که احساس خوبی نسبت به او نداشت.ناگهان منشی ژنرال وارد شد واز او خواست تا برای کار مهمی به خارج از اتاق بیاید.با رفتن ژنرال او مدتی در اتاق تنها شدِ،به ساعتش نگاهی کرد،وقت نماز ظهر بود.با خودش گفت: ای کاش در اینجا نبودم و می توانستم نمازم رادر اول وقت بخوانم.انتظار برای آمدن ژنرال طولانی شد.به خود گفت:هیچ کاری مهمتر از نماز نیست،بهتر است نمازم را در اینجا بخوانم که تا پیش از امدن ژنرال نمازم را بخوانم. به گوشه ای از اتاق ژنرال رفت و روزنامه ای که در آنجابود برداشت و پهن کرد.مهرش را از جیبش در اورد و مشغول نماز خواندن شد.در حال نماز خواندن بود که ژنرال وارد اتاق شد.نمازش را که تمام کرد در حالی که روی صندلی می نشست از ژنرال به خاطر اینکه معطل شده بود عذرخواهی کرد.ژنرال از او پرسید که چه میکرد؟او گفت:عبادت میکردم.ژنرال گفت:بیشتر توضیح بده.او گفت:دین اسلام به ما مسلمانان دستور میدهد که در ساعات خاصی از شبانه روز با خداوند مناجات کنیم ونام این عبادت نماز است.زمان آن عبادت فرا رسیده بود.من از نبودن شما استفاده کردم ونمازم را خواندم. ژنرال به او گفت:پس این گزارش هایی که در پرونده ات نوشته شده است به خاطر همین کارهایت بوده است؟ گفتم: شاید! شایدبه خاطر همین نماز بود که خداوند اثری در دل او گذاشت که قلمش را برداشت وگواهینامه او را امضاءکرد.