به گزارش یزدبانو به نقل از خبرگزاری شبستان، آیات عظام نوری‌همدانی، سیستانی، وحیدخراسانی، شبیری زنجانی، جوادی آملی و مکارم شیرازی، ملکوتی نظر خود را درباره میزان فطریه اعلام کردند. در تماس با دفاتر این مراجع میزان زکات فطره را جویا شد که پاسخ‌های اعلام شده به شرح زیر است: حضرت آیت‌الله سیدعلی خامنه‌‌ای میزان زکات فطره امسال بر مبنای گندم، برای هر نفر حداقل 3 هزار و 500 تومان است آیت‌الله نوری همدانی گندم: 3500 تومان برنج: 15000 تومان حضرت آیت‌الله وحید خراسانی گندم: 3500 تومان برنج: 15000 تومان حضرت آیت‌الله سیستانی گندم: 3500 تومان برنج: 13500 تومان حضرت آیت‌الله شبیری زنجانی گندم: 5000 تومان برنج: حداقل قیمت میزان سه کیلو و 600 گرم برنج مصرفی حضرت آیت‌الله ملکوتی گندم: 3000 تومان حضرت آیت‌الله جوادی آملی گندم: 3000 تومان برنج: بر اساس قیمت برنج مصرفی خود و یا مبلغ متعارف بازار به هر قیمتی که می‌توانند مبلغ سه کیلو برنج را پرداخت کنند. حضرت آیت‌الله مکارم شیرازی گندم: 3000 تومان و برای ساکنین تهران 3500 تومان برنج: 15 هزار تومان حضرت آیت‌الله علوی گرگانی گندم: حداقل 3000 تومان ولی بهتر است که 3500 پرداخت شود. برنج: حداقل 15000 تومان، ولی بستگی به نوع برنج مصرفی می‌توانند مبلغ بیشتری پرداخت کنند. احکام فطریه، کفاره و روزه‏ی قضا "زکات فطره" یا همان "فطریه" بر تمام کسانى که قبل از غروب شب عید فطر، "بالغ" و "عاقل" و "غنى" باشند واجب است. یعنی کسانی که کار یا درآمد یا زندگی متعارفی دارند و می‏توانند زندگی خود را اداره کنند در پایان ماه مبارک رمضان، فطریه بر آنان واجب می‏شود ؛ یعنی باید مبلغی را به عنوان "زکات فطره" پرداخت کنند. پرداخت فطریه شرط قبولی روزه‌های ماه مبارک رمضان است و پرداخت آن بر عهده سرپرست خانواده است. فطریه به نیازمندان و کسانی که محتاج هستند پرداخت می‏شود. کسی که فطریه بر او واجب است باید براى خود و کسانى که نان‏خور او هستند، به ازای هر نفر به اندازه یک صاع (تقریبا سه کیلو) از آنچه غذاى نوع مردم آن محل (یا اصطلاحاً قوت غالب او) است ـ اعم از "گندم"، "جو"، "خرما"، "برنج"، "ذرّت" و ... ـ را به مستحق بدهد. اگر فرد معادل پول سه کیلو از مواد غذایی بالا را نیز بدهد کافى است. از شب عید فطر که ماه دیده می‏شود مستحب است که این هزینه کنار گذاشته شود و در روز عید قبل از نماز عید فطر به فقیر برسانند. اگر شخص فقیر و یا نیازمندی در نزدیکی او نبود این هزینه را کنار گذارد تا در زمان مناسب به او بدهد. بنابراین زمان پرداخت فطریه از روز قبل از عید تا پیش از نماز عید فطر خواهد بود. از آنجا که زکات غیرسادات بر سادات حرام است، کسی از سادات نباشد نمی‏تواند زکات فطریه را به سادات بدهد. اما اگر کسی سید باشد می تواند فطریه را به سادات و غیر سادات بدهد. زکات فطره معذورین از روزه گرفتن را شامل می‌شود و آنها نیز باید با پرداخت زکات فطره، خود را بیمه کنند. مهمانی که مدتی در خانه میزبان می‌ماند ـ نه یک شب ـ زکات فطره‏اش بر عهده میزبان است. زکات فطره را باید قبل از نماز عید فطر پرداخت کرد؛ اما اگر شخص خاصی مد نظر است که نمی‌توان زکات فطره را قبل از نماز عید فطر به او پرداخت کرد باید مبلغ زکات فطره را کنار گذاشت و سپس آن را به آن شخص نیازمند پرداخت کرد. زکات فطره را باید فقط به نیازمندان پرداخت کرد و در کارهای دیگر از زکات فطره نمی‌توان استفاده برد. "زکات مال" را می‌توان در کارهایی که در مسیر ترویج دین است، به کار برد ولی از زکات فطره فقط باید نیازمندان و فقرا بهره بگیرند. کفاره روزه اگر شخصی عمداً روزه رمضان را نگیرد یا عمداً آن را باطل کند قضا و کفاره بر او واجب مى‏شود. کفّاره، جریمه‏اى است که براى باطل کردن روزه معین شده است و عبارت است از: "آزاد کردن یک بَرده" ؛ "دو ماه روزه گرفتن که سى و یک روز آن باید پى در پى باشد"؛ و "سیر کردن شصت فقیر, یا دادن یک مُدّ طعام به هر یک از آنها". کسى که کفّاره بر او واجب شود باید یکى از این سه را انجام دهد. چون امروزه برده به معناى فقهىِ آن یافت نمى‏شود مورد دوّم یا سوم را انجام مى دهد و اگر هیچ یک از اینها برایش مقدور نیست هر مقدار که مى تواند باید به فقیر طعام بدهد و اگر اصلاً نتواند طعام بدهد باید استغفار کند. قضای روزه در موارد زیر به جا آوردن قضاى روزه واجب است ولى کفّاره ندارد: 1. روزه‏دار عمداً قى کند؛ 2. غسل جنابت را فراموش کند و با حال جنابت , یک یا چند روز روزه بگیرد؛ 3. بدون اینکه تحقیق کند صبح شده یا نه؟ کارى کند که روزه را باطل مى‏کند, مثلاً آب بخورد, و بعداً معلوم شود صبح بوده است؛ 4. کسى بگوید صبح نشده و روزه‏دار به گفته او, کارى کند که روزه را باطل مى‏کند, و بعداً معلوم شود صبح بوده است؛ 5. روزه‏هایى که به واسطه سفر باطل شده است؛ 6. روزه‏هاى ایام حیض و نفاس بانوان؛ 7. کسی که بر اثر ندانستن مسأله, مبطلى انجام داده ولى نمى‏توانسته مسأله را یاد بگیرد, یا اصلاً ملتفت نبوده است. فقط طعام مواردى که فقط باید براى هر یک روز یک مد طعام به فقیر داده شود: 1. به واسطه مرض نتواند روزه بگیرد و مرض او تا سال بعد طول بکشد و اگر چنانچه مرض او تا چندین سال طول بکشد قضاى سال آخر را باید به جا آورد و سال‏هاى گذشته را براى هر یک روز یک مد طعام به فقیر بدهد؛ 2. کسى که به واسطه پیرى, روزه گرفتن برایش مشقت دارد و بعد از رمضان هم نمى تواند قضاى آن را به جا آورد؛ 3. مرضى دارد که زیاد تشنه مى‏شود و روزه گرفتن برایش مشقت دارد و بعد از رمضان هم نمى‏تواند قضاى آن را به جا آورد. هم قضا هم طعام مواردى که باید قضاى روزه را به جا آورد و براى هر یک روزه یک مد طعام به فقیر بدهد: 1. به واسطه عذرى ـ مثلاً سفر ـ روزه نگرفته و بعد از ماه رمضان عذر برطرف شده و تا رمضان سال بعد عمداً قضاى آن را به جا نیاورده است؛ 2. به واسطه عذرى روزه نگرفته و بعد از رمضان عذر او برطرف شده و تا چند سال قضا آن را تأخیر انداخته (قضا و یک کفاره 10سیرى), کفاره تکرار نمى‏شود؛ 3. موقعى که عذر دارد, تصمیم او بر این است که بعد از برطرف شدن عذر, قضا روزه را به جا آورده و عذر برطرف شد و پیش از آن که قضا کند در تنگى وقت عذرى برایش پیدا شود, قضای آن واجب و یک مد طعام احتیاط واجب است؛ 4. در قضا روزه کوتاهى کند و وقت تنگ شود و در تنگى وقت عذرى برایش پیش آید؛ 5. مرضى دارد که زیاد تشنه مى‏شود و روزه گرفتن برایش مشقت دارد، اضافه بر یک مد طعام , بنابر احتیاط واجب قضاى آن را هم به جا آورد؛ 6. زنى که زائیدن او نزدیک است و روزه براى حملش ضرر دارد و نمى‏تواند روزه بگیرد؛ 7. زنى که زاییدن او نزدیک است و روزه براى خودش ضرر دارد و نمى‏تواند روزه بگیرد قضاى آن را باید به جا آورد و بنابر احتیاط واجب براى هر یک روز, یک مد طعام به فقیر بدهد؛ 8. زنى که بچه شیر مى‏دهد و شیر او کم است و روزه گرفتن براى بچه‏اى که شیر مى‏دهد ضرر دارد؛ 9. زنى که بچه شیر مى‏دهد و شیر او کم است و روزه گرفتن براى خودش ضرر دارد, قضاى روزه را باید به جا آورد و بنابر احتیاط واجب براى هر روز یک مد طعام نیز به فقیر بدهد؛ 10. به واسطه عذرى غیر از مرض ـ مانند مسافرت ـ روزه رمضان را نگیرد و عذر او تا رمضان سال بعد طول بکشد, باید قضای آن را به جا آورد و احتیاط مستحب آن است که براى هر روز یک مد طعام نیز به فقیر بدهد. پایان پیام/