عصر فرهنگ، در بین هزاران نقد و نظر و شایعه سازی عوام، اظهارات کارشناسانه یکی از مسئولین خط بطلانی بود بر همه نظرات!

این مقام مسئول «عدم اتمام مطالعات پژوهشی، حفاظت و مرمتی و از طرفی احتمال نیاز به کاوش‌های باستان‌شناسی را از جمله دلایل عدم موافقت با این طرح » عنوان کرده است. درست است که هرکسی متخصص امور عمرانی نیست، ولی با شنیدن این اظهارات برای هر عقل سلیمی چند سوال پیش می آید:

مطالعات پژوهشی اصلا آغاز شده که نگران عدم اتمام آن هستید؟
چه کاوشی قرار است صورت گیرد، که حفر چند مزار(با عمق تقریبی 1.5 متر) به آن ضربه می زند؟
برای این کاوش ها نمی توان از فضای وسیع آزاد حسینیه استفاده کرد؟
حوض و آبنما، مغازه های داخل مسجد، نما ها و بافت مدرن اطراف محوطه حسینیه آسیبی به میراث فرهنگی نمی زند؟

این مسئولین همچنین می گوید: «احتمال ریزش یکی از مناره‌ها وجود دارد.»
آیا حفر چند مزار در فضای حسینیه امیرچخماق و با فاصله تقریبی 100 متری از مناره ها ممکن است موجب تسریع این امر شود؟
اگر احتمال ریزش یکی از مناره ها وجود دارد پس چطور در شورای تامین استان پیشنهاد شده تا شهدا در فضای پشت مسجد امیر چخماق، و در نزدیک ترین جای ممکن به این مناره ها دفن شوند؟
شورای تامین استان از این موضوع مطلع نیست؟ بهتر نبود به جای رسانه ها ابتدا شورای تامین استان را در جریان این معضل بزرگ قرار می دادید؟

وی می افزاید:«ممکن است در یک مکان گردشگری شئونات لازم در مورد پیکر این بزرگواران رعایت نشود» ضمن تقدیر از این همه دلسوزی و مراعات حرمت های دینی،
آیا گردشگران در اقتصاد پویا کافر حربی تلقی می شوند؟
شئونات لازم در مورد پیکر این بزرگواران دقیقا شامل چه کارهایی می شود؟
اگر بی حرمتی ها زیاد است، بهتر نیست «تدبیر»ی اندیشیده شود تا تمام مردم متدین دارالعباده، حسینیه ایران، به منطقه ای خارج از محل رفت و آمد گردشگران منتقل شوند؟ مبادا شئوناتشان رعایت نشود...