عصر فرهنگ؛ جالب آنکه سفر نوبخت به گونه ای طراحی شده بود تا وی در جمع دانش آموزان سخنرانی کند. البته استفاده از دانش آموزان در این دولت چیز عجیبی نیست.
قبلاً هم دولتی ها سعی کرده بودند تا با برگزاری کلاس های برجام برای دانش آموزان و گنجاندن متون درسی مرتبط با آن، این تحفه قرن را ماندگار کنند. این بار هم نوبخت در جمع دانش آموزان حضور یافت و از آنجا که دولت یازدهم جز توافق با غرب اقدام قابل ذکر دیگری انجام نداده است، در کنار شهدا نیز باید پای توافق و برجام به میان می آمد.
اما نوبخت دچار یک اشتباه محاسباتی شد. نوبخت گمان می کرد چون در جمع دانش آموزان سخنرانی می کند می تواند همان حرف هایی را که روحانی در مراسم تقدیر از فاتحان برجام(!) بر زبان رانده تکرار کند. نوبخت در این سخنرانی به تقلید از رئیس جمهور برجام را با عملیات های بزرگ دفاع مقدس مثل فتح المبین و بیت المقدس مقایسه کرد و همین مقایسه کار دستش داد.
حقیقت این است که آش تعریف و تمجید های بی پشتوانه از برجام آنقدر شور شده است که دیگر هیچ کس گوشش بدهکار این صحبت ها نیست. روحانی بلافاصله بعد از اجرای برجام ذوق زده خبر از بازگشایی هزار ال سی در نخستین روز اجرای برجام داد، اما بعداً مشخص شد به علت تعطیل بودن بانک های خارجی در روز یکشنبه و نیز رفع نشدن عملی تحریم ایران در شبکه بین بانکی، این ادعا صحت ندارد. همان زمان بود که مشخص شد برجام آن فتح الفتوحی که می گویند نیست.
با این همه نمی شود دو سال و نیم فعالیت یک دولت دستاوردی نداشته باشد و باید کارنامه ای برای آن دست و پا کرد. به همین خاطر هم هنوز دولتمردان علی رغم اینکه معتقدند عامل مذاکره، لبخند و قدم زدنشان با کدخدا، خود خداست! باز هم مجبورند آن را بزک کنند و به خورد مردم بدهند و برای آن کلاس بگذارند!
نوبخت هم درحال همین کلاس گذاشتن ها با برجام بود که عنان از کف داد و در جو مناطق جنگی جوگیر شد و برجام را با عملیات غرور آفرین رزمندگان اسلام مقایسه کرد. طبیعی است که حاضران به این سخنان واکنش نشان دهند و سخنرانی آقای سخنگو نیمه تمام بماند.
البته ناگفته نماند مقصر وقوع چنین حوادثی خود دولتی ها هستند. روحانی پیش از انتخابات وعده حل صد روزه مشکلات را داده بود. ولی بعد از تکیه بر مسند ریاست جمهوری وعده گذشته خود را فراموش کرد و این بار وعده جدیدی داد. روحانی وعده داد مشکل آب خوردن مردم هم با توافق حل می شود و ما هر چه می کشیم از تحریم هاست. حالا هم که برجام اجرائی شده است طبیعی است که مردم انتظار دارند یا دولت به وعده های خود عمل کند و یا اینکه جواب چند سوال ساده آن ها را بدهند.
آیا با اجرائی شدن برجام که به بهای پر شدن قلب رآکتور اراک با سیمان، توقف صنعت هسته ای و پایمال شدن خون شهدای هسته ای تمام شد، تحریم ها رفع شد؟ اگر چنین است چرا هنوز خبر از اعمال تحریم های جدید، دستگیری افراد به جرم دور زدن تحریم و جریمه بانک های بین المللی به جرم معامله با ایران می شنویم؟
چرا آنچنان که وعده می دادید نه سانتریفیوژها چرخید و نه چرخ زندگی مردم؟ چرا باید طبق آمار خود دولت یازدهم سفره مردم تا 22 درصد کوچک تر شود و اصلاً چرا بسیاری از آمارهای اقتصادی محرمانه است؟
آیا وعده حل مشکلات بعد از برجام نیز به سرنوشت همان وعده صد روزه دچار خواهد شد؟
اگر تحریم ها رفع شده است چرا مردم این فتح الفتوح را در زندگی خود لمس نمی کنند و اگر هنوز تحریم ها رفع نشده است چه نیازی به دو سال و نیم، خوش و بش و معطل نگه داشتن کشور برای توافق با کد خدا بود؟!

محسن کمالی