عصر فرهنگ؛انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی نیز با مشارکت بالای مردم پایان یافت. نتایج ارائه شده تا کنون بیانگر پیشتازی اصولگرایان است. تسنیم در این خصوص نوشت:« ترکیب گرایش‌های مجلس دهم تا این لحظه با اکثریت 59 درصدی اصولگریان در حال تکمیل است. علاوه بر اصولگرایان، اصلاح‌طلبان 27 درصد و اعتدالگرایان و مستقلین 14 درصد مجلس دهم را تاکنون از آنِ خود کرده اند»

اما اصلاح طلبان که همیشه به جای پذیرش شکست به حاشیه سازی و جنجال پرداخته اند این بار هم با نادیده گرفتن رای سرتاسر کشور تنها بر نتیجه انتخابات در تهران تمرکز کرده اند. گویا تهران تمام ایران است و نظر مردم سایر کشور اصلا موضوع مهمی نیست! هر چند نتیجه تهران هنوز به طور قطعی مشخص نشده و حتی درصورت تائید هم تغییر چندانی در درصد نامزد جناح ها ایجاد نمی شود اما باید در این خصوص به چند نکته توجه کرد.

اولاً؛ عده ای با مانور بر پیروزی اصلاح طلبان در تهران سعی دارند این نتیجه را به کل کشور تعمیم داده و با ایجاد جو روانی شکست خود را توجیه کنند. اما حقیقت چیز دیگری است. هزینه های گزاف بسیاری از نامزدهای انتخاباتی در شهرستان های مختلف، پخش گل و شیرینی و شربت آن هم در ایام فاطمیه، نشست های بسیار، بنرها و تراکت های تبلیغاتی رنگارنگ در 60 درصد کشور نتوانست اثری بر تصمیم مردم بگذارد و این نشان دهنده این واقعیت است که جریان اصلاحات آن چنان مورد وثوق مردم نیست.

مردم شاید زیر آتش شدید روزنامه های این جریان و ممنوعیت های دولتی چندان اطلاعی از فسادهایی نظیر کرسنت، فساد ب.ز، استات اویل و قراردادهای نفتی نداشته  باشند اما هزینه های آنچنانی برای تبلیغات آن هم برای رسیدن به کرسی مجلس به خوبی پرده از چهره برخی جریانات برداشت به طوری که مردم نیز به درستی توانستند افراد مغرض را شناسایی کنند.

ثانیاً؛ حقیقت این است که اصلاح طلبان برای تبلیغات از شیوه های نوینی استفاده می کنند. شاید اگر همین نوآوری ها نبود همین 30 درصد از کرسی های مجلس نیز نصیبشان نمی شد. راه اندازی سازمان های مردم نهاد با پوشش فعالیت های خیری و انسان دوستانه، استفاده از ظرفیت افراد محبوب جامعه نظیر بازیگران، هنرمندان و ورزشکاران، شیوه های جدید تبلیغ برای جذب جوانتر ها، استفاده از ظرفیت دانشگاه ها و عامل مهمی نظیر تبلیغ و گفتگوی چهره به چهره و رو در رو از جملع همین شیوه هاست. شیوه ای که متاسفانه جریان انقلابی از آن غافل بوده است و در صورتی که این غفلت ادامه پیدا کند وضع موجود نیز تمامی ندارد.

ثالثاً؛ تمامی دولت ها بعد از استقرار برای پیش برد اهداف خود سعی می کنند تا مجلس همسو با خود ایجاد کنند. دولت های قبل در این امر موفق بوده اند چنانکه مجلس ششم در زمان اصلاحات و مجلس اصولگرایی در زمان احمدی نژاد روی کار آمد. اما دولت تدبیر دو سال و نیم است تمام کشور را معطل توافقات هسته ای کرده و حتی بعد از فتح الفتوحی چون برجام مردم را از جزئیات مطلع نکرد از طرفی بدهی به اروپائیان تنها دستاورد برجام بوده، طبیعی است که مردم به چنین شیوه ای امید نداشته و از آن گریزان باشند.

ناکامی دولت را نیز باید در همین چهارچوب تفسیر کرد. دولت از سویی محبوبیت چندانی در میان توده مردم نداشته و از سویی در ماجرای برجام نشان داد که علاقه ای به شرکت دادن مجلس در تصمیم گیری های کلان ندارد. لذا می توان گفت دولتی ها نه قصد و نه توان روی کار آوردن مجلسی همسو را نداشتند. هر چند در این راه تلاش هم کردند. تخلفات گسترده در بسیاری از حوزه ها نظیر بسته بودن درب ها، شرکت دولتی ها در مراسمات انتخاباتی، بنرهای شبهه انگیز(نظیر شبه ای که وزارت کشور برای علامه مصباح ایجاد کرد)، تخلفات و عدم برخورد مسئولین شاید تا حدودی به دولت کمک کرد تا مجلس منتقدی روی کار نیاید. ولی با توجه به عدم اقبال مردم این تخلفات هم چندان موثر نبود.

به هر حال اصل اساسی حضور مردم در انتخابات بوده و هست. اینکه دولتی مجلس را در راس امور بداند و یا اینکه نمایندگان را نامحرم بداند به روحیات و تدابیر دو قوه بر می گردد. خوشبختانه اصل حضور مردم آنقدر جدی است که حتی رسانه مغرض ملکه انگلیس هم فهمیده برای تاثیر گذاری باید با قوانین نظام جمهوری اسلامی کنار بیاید. حتی متهم فتنه نیز فهمیده که حنای تقلب دیگر رنگی ندارد و باید برای انتخابات لیست بدهد و تکرار هم بکند تا مردم به لیستش رای بدهند‍!
رسول محتشم