عصر فرهنگ؛ چند سالی است که موضوع فساد در سینما توسط بازیگران و کارگردانانی که در این محیط نفس کشیده اند به گوش می خورد.مجید مظفری، محمدعلی کشاورز، امین تارخ، پرستو صالحی و بازیگران دیگری در این زمینه اظهار نظر نمودند و از فساد در سینمای ایران سخن به میان آوردند. موضوعی که با واکنش تعدادی از سینماگران در این زمینه نیز همراه شد و حتی تعدادی از آنها در پاسخ به نامه فرج الله سلحشور به وی انتقاد کردند و به عبارتی بیانیه ای اعتراض آمیز را مهر و امضا نمودند.

روز گذشته صبا کمالی بازیگر سینما و تلویزیون نیز که مدتی است از فعالیت کناره گیری کرده است در اظهار نظری از تهدیدهای صورت گرفته برایش سخن به میان آورد و گفت ترجیح دادم فعلا کنار بنشینم تا شرایط در شأن هنرمند شود. وی از دشمنی های شخصی که به واسطه نه شنیدن های دیگران برایش پیش آمده گفت و ادامه داد: ترجیح می دهم امیدوار بمانم تا زمانی که مدیر یا مدیرانی پیدا شوند که دلسوز باشند و به این وضعیت خراب هنر سامان بدهند.

البته چندی پیش نیز دو بازیگر سینما در اقدامی نا متعارف و ناشایست به کشف حجاب دست زدند و دلایل خود را پیشنهادات بیشرمانه در حوزه سینما عنوان کردند.

هر چند چنین اقداماتی نمی تواند دلیلی بر این رفتارهای ناشایست باشد اما موضوعی که دیگر نمی توان آن را انکار کرد موضوعی به نام فساد در سینماست. آمیخته شدن جایگاه غنی فرهنگ و هنر با مسائل غیر اخلاقی معضلی است که به دلیل بی توجهی و سکوت و انفعال مسئولین در حال تبدیل شدن به بحرانی است که آینده و جایگاه متعالی را نمی توان برای آن متصور بود.

بیش از هر چیز جایگاه سینماگران و مدیران سینمایی در این زمینه خودنمایی می کند. فیلمنامه ها و در عین حال سبک های قراردادی که گاه در شرایط غیر اخلاقی بسته می شوند و متأسفانه کار را به جایی می کشاند که یک بازیگر مجبور به افشاگری چنین اتفاقات تلخی در خوزه سینما می شود.

با وجود اینکه اقداماتی کوته فکرانه و دور از شأن بازیگری  همچون صدف طاهریان( که از شهرتی نیز برخورددار نبود) به بهانه فسادهای اخلاقی در سینمای ایران و در سالهای گذشته از جانب گلشیفته مضحک به نظر می رسد،  اما واقعیت این است که چنین رفتارهایی در کشور در حال انجام است و راه حل آن حذف صورت مسأله نیست.

توجه نهادهایی که به نوعی با موضوع سینما مرتبط هستند و در این زمینه فعالیت می کنند حرف اول را می زند. شاید مهمترین اشکال کار در هر مجموعه ای عدم قاطعیت برخورد مسئولین در آن حوزه می باشد. تسلیم شدن در برابر شرایط موجود در سینما و انفعال در برابر آن نتیجه ای جز آسیب دیدن بیش از گذشته در این حوزه نخواهد داشت و شرایط را به سمتی سوق خواهد داد که دیگر کار از کار بگذرد و  تغییر شرایط نامطلوب در آن به ساز محالف تعبیر شود.