عصر فرهنگ؛ «من توان‌مندي دولت را، در تقويت پايگاه اجتماعي آن و پاي‌بندي به عهد و پيماني که با مردم بسته است مي‌دانم. لازمه اين پاي‌بندي، وفاداري و راست‌گويي در برابر مردم است. در آئين ما اساس دين‌داري، اداي امانت و پاي‌بندي به عهد و پيمان است. راست‌گويي سبب اصلاح امور و دروغ‌گويي سبب تباهي کارهاست. که مولايمان علي (ع) فرمود: «اصل الدين اداء الامانة و الوفاء بالعهود» و همچنين: الصدق صلاح کل شيء و الکذب فساد کل شيء»
«دولت خواهد کوشيد داشته‌ها و نداشته‌ها و عوامل مساعد و نامساعد پيش رو را با صراحت و صداقت با مردم در ميان بگذارد و براي گذر از تنگناها، از قواي ديگر و مردم استمداد جويد.»
این جملات بخشی از سخنان حسن روحاني در مراسم تنفيذ حکم رياست جمهوري است. وی همچنین در مراسم تحليف در مجلس شوراي اسلامي تاکید کرد: «دولت تدبير و اميد بر حاكميت قانون، رعايت حقوق و آزادي‌هاي همه شهروندان، پاسخگويي به جامعه و به مديريت علمي، تأکيد خواهد داشت.»
با گذشت قریب به سه سال از آن سخنان مردم مزد حمایت های خود را گرفتند. روحانی از ابتدا مشکلات را به گردن احمدی نژاد انداخت و حل آن را به مذاکره و برداشته شدن تحریمها موکول کرد. اکنون که برجام به فرجام رسیده است روحانی نیز وفاداري و راست‌گويي را فراموش کرده و بر تمامی مراودات، قراردادها و سیاست های دولتی مهر محرمانه زده است.
دولتی که قرار بود « داشته‌ها و نداشته‌ها و عوامل مساعد و نامساعد پيش رو را با صراحت و صداقت با مردم در ميان بگذارد» اکنون مردم و نمایندگانشان را نامحرم می داند و لابد اگر کسی بخواهد آن ها را آگاه کند به بهانه افشای اسناد محرمانه دهانش بسته می شود.
البته از دولتی که قرار بود مشکلات را صد روزه حل کند و کاری کند که هم چرخ زندگی مردم بچرخد و هم سانتریفیوژها بعید نبود که کار وعده پاسخگویی به جامعه و راستگویی را هم به اینجا بکشاند. و گرنه چرا باید مذاکرات هسته ای که شاید مهمترین پروژه دیپلماسی دولت بوده است، مذاکراتی که آینده صنعت مهم هسته ای با آن گره خورده است، مذاکراتی که پشتوانه اش خون شهدای دانشمند هسته ای است محرمانه بماند.
جالب تر اینکه زمانی که حتی نمایندگان کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجه مجلس از مفاد قراردادها و مذاکرات اظهار بی اطلاعی می کردند، روحانی از اساتید دانشگاه می خواست جلوی یک مشت «منتقد بی سواد» بایستند و از توافقی که نمی دانند چیست دفاع کنند! انگار فراموش کرده بود که می گفت: فساد در تاریکی رشد می کند.
اما محرمانه های دولت مختص برجام نبوده و نیست. آمار چک‌های برگشتی! قرار داد کرسنت و جریمه اش! همچنین دسته گل های جدید زنگنه در قراردادهای نفتی، رقم جریمه شکایت گازی ترکیه، آمار فروش مرکز مبادلات ارزی، توافق وزارت نفت با بی.پی، نشست ویژه شورای پول و اعتبار،‌ گزارش کیفیت بنزین داخلی و وارداتی، مصوبه برداشت 4.1 میلیارد دلار از صندوق توسعه ملی،‌ نرخ رشد اقتصادی بهار، 7 کشته صنعت نفت در سال 94 و مذاکرات نفتی ایران و اروپا تنها تعدادی از آماری است که دولتی ها صلاح ندانستند مردم از آن اطلاع داشته باشند.
 طبیعی است که از دل چنین مخفی کاری هایی رانت های 650 میلیون یورویی، خریدهای محرمانه هواپیما و پژو بیرون بیاید. اما توجه به آمار محرمانه های دو نکته دیگر هم دارد. اکثر این محرمانه ها به نوعی به ژنرال زنگنه وزیر نفت مربوط می شود. این موضوع اهمیت نفوذ یک جریان خاص در بدنه دولت را به خوبی نشان می دهد. جریانی که در فساد بزرگ کرسنت بی پروا در کنار زنگنه قرار داشت.
از طرفی بیژن زنگنه با آن سابقه درخشان از مجلس نهم رای اعتماد گرفت. مجلس نهمی که داعیه اصولگرایی دارد و ریاست آن را لاریجانی بر عهده دارد. این موضوع به خودی خود ثابت می کند که در برهه ای نمایندگان مردم می توانستند جلوی تاریکی که به قول رئیس جمهور فساد می آورد را بگیرند(آن هم بدون هزینه استیضاح!) ولی مصلحت اندیشی آن ها را از این کار منصرف کرد. نکته ای که باید حتما در انتخابات آتی مجلس مد نظر قرار داد.
به هر حال «دولت سرهنگ ها» تصمیم گرفته به جای اینکه با منتقدان «برخورد گازانبری» کند همه چیز را از آن ها مخفی کند تا اصولاً انتقادی شکل نگیرد غافل از اینکه بلوغ سیاسی افکار مردم ایران را به این مخفی کاری ها حساس کرده است.  
رسول محتشم