به گزارش عصر فرهنگ؛ در دو سالی که از عمر دولت تدبیر می گذرد مدام وعده حل مشکلات اقتصادی با رفع تحریم ها را شنیده ایم. تمام مشکلات در این دوره نشات گرفته از سوء مدیریت دولت قبل توصیف و حل آن نیز به رفع تحریم ها موکول شده است. اما اکنون با به فرجام رسیدن برجام علی القاعده نباید بهانه ای برای حل تورم،رکود، بیکاری و مشکلات معیشتی وجود داشته باشد. اما به جای اینکه مذاکرات و رفع تحریم ها سبب رفع دغدغه های توده های مردم شود، کاسبان توافق امروز با بهانه ای جدید معیشت و آسایش مردم را به بازی گرفته اند.
طبق وعده دولتی ها قرار بود بعد از توافق پول های بلوکه شده به کشور سرازیر شده و اقتصاد بیمار کشور را درمان کند. اینک اما دولت تدبیر و امید حتی حاضر به ارائه آمار درستی از میزان پول های بلوکه شده نیست.
سیدحسین هاشمی استاندار تهران گفت: 180 میلیارد دلار از پول های کشور در خارج بلوکه شده است. ولی سیف، رئیس کل بانک مرکزی در حاشیه جلسه هیأت دولت، وجوه بلوکه شده بانک مرکزی در خارج از کشور را 23 میلیارد دلار اعلام کرد. یعنی 157 میلیارد دلار اختلاف! با یک حساب سرانگشتی در همین اختلاف ساده هر ایرانی حدود 2000 دلار متضرر می شود!
رقم پول های بلوکه شده و علت تناقض اظهار نظر دولتی ها در این خصوص هنوز مشخص نیست اما تجربه اظهار نظر در خصوص آمار مبتلایان به آنفولانزا، عبور از رکود، آمار تورم و آنچه که مذاکره کنندگان در توافق مرقوم داشته اند ثابت می کند دولت حقوقدانان نه مردم و نه نمایندگان آن ها را محرم نمی داند.
هزینه کرد این پول های آزاد شده(چه 180 میلیارد دلار باشد و چه 23 میلیارد) نیز محل سوال است. دولتی که همیشه و در همه امور نظر مردم را اصل می دانست چرا نباید در هزینه کردن این میزان پول نظر آن ها و یا نمایندگانشان در مجلس را لحاظ کند؟ بلافاصله بعد از اجرای برجام روحانی در سفر اروپائی خود اقدام به خرید هواپیماهایی کرد که به قول خودش مسافران آمریکا، هند و استرالیا بدان نیاز داشتند! یعنی بیکاری جوانان و رکود بازار فدای سرمایه دارانی شد که سودای جهانگردی داشتند.
جالب تر اینکه اگر به اظهارات رئیس بانک مرکزی اعتماد کنیم، یعنی دارائی های آزاد شده ایران را همان 23 میلیاردی بدانیم که ولی الله سبف اعلام کرده است در نتیجه سفر روحانی به غرب ایران 27 میلیارد دلار بدهکارتر از قبل نیز شد چرا که طبق آمار روحانی در این سفرها 50 میلیارد دلار خرید کرد.
از طرفی پول های آزاد شده به جای اینکه تولید داخلی را رونق ببخشد با بی تدبیری دولتی ها سبب می شود ایران بیش از پیش به غرب وابسته شود. مثلاً مدیران ایران‌خودرو یکی از دستاوردهای قرارداد جدید را انتقال دانش و تکنولوژی از پژو بیان کرده‌اند، اما مشخص نیست تفاوت این قرارداد با قراردادهای قبلی در چیست که این قرارداد برخلاف نتایج ربع قرن همکاری قبلی، به انتقال تکنولوژی منجر خواهد شد.همچنین در حالی که کارخانه های تولید تراکتور در کشور دوران رکود را سپری می کنند قرار شده است جمهوری چک هم با واردات تراکتور به کشور سهم خود را از دوران پسابرجام دریافت کند.
نمایندگان مجلس نیز تا کنون نه در زمان مذاکرات و نه در زمان خرج کردن دارائی های ملت ایران نتوانستند نقش چندان مهمی در حفظ حقوق ملت ایران ایفا کنند. اکنون نیز که زمان نظارت بر قراردادهای میلیاردی دولت تدبیر رسیده است مجلس سه هفته تعطیل شده تا مرجع رسیدگی به قراردادهای کلان کشور همچنان مشخص نباشد.
ظاهراً تنها کسانی که از دوران پسابرجام نفعی نمی برند صاحبان صنایع تعطیل شده، کارگران بیکار، جوانان فارغ التحصیل و یارانه بگیران هستند. هر چه از عمر دولت تدبیر و امید می گذرد وعده های شیرین و جذاب آن ها نیز بیشتر برای مردم رنگ می بازد. حل مشکلات در صد روز، چرخیدن چرخ زندگی مردم و سانتریفیوژها، حل شدن مشکل آب خوردن مردم با رفع تحریم ها همه و همه نشان می دهد چرا رهبر انقلاب به این مذاکرات و آنچه مرقوم داشته اند خوشبین نیستند.