به گزارش عصرسیاست، به نقل از زیتون؛ فابیوس در میان اعتراض ایرانی ها به کشورمان سفر کرد و با برخی از مسئولین اجرایی ملاقات هایی انجام داد. هرچند که خیلی ها فابیوس را در ماههای اخیر به کارشکنی علیه مذاکرات هسته ای می شناسند ولی علت اصلی مخالفت ایرانی ها ربط چندانی به سیاست نداشته و بیشتر متوجه فاجعه خون های آلوده به ایدز  بود.

بیشترین موج اعتراضات به سفر فابیوس در روزهای اخیر و در شبکه های مجازی انعکاس یافت تاحدی که این اعتراضات از دید رسانه های خارجی پنهان نماند.

جمعی از دانشجویان نیز در فرودگاه مهرآباد تجمعی اعتراضی برگزار کردند. که همه دست نوشته ها جز یک واقعه تلخ را روایت نمی کرد. فاجعه تلخی که فابیوس نخست وزیر وقت فرانسه در آن نقش موثری داشت.

عالم سیاست عالم عجیب و پیچیده ای است. اینکه دولت بر اساس چه مصلحتی بالاتر از اعتراض و استیفای حقوق تعدادی از هموطنان مان که توسط این شخص به بخت سیاه نشانده شدند، جواز حضور فابیوس در تهران را صادر کرده الله اعلم. اما اینکه تعدادی از پیاده نظام رسانه ای دولت حتی کوچکترین اعتراض به فابیوس را برنتابیدند جای بسی تامل و تاسف بوده و هست.

برخی از رسانه های دولتی تجمع دانشجویان را با بدترین شکل ممکن کوبیدند در حالی که اگر دولت حق دارد به دنبال مصالح خود باشد مردم نیز حق دارند بر ظلمی که به آنها رفته[ آنهم از سوی یک بیگانه] اعتراض کند. علی الظاهر اینجا که می رسد آزادی بیان می شود کشک!

البته اگر کسی بخواهد روی این موضوعات کمی بیشتر زوم کند به نکات جالبی می رسد.

کسانی که برای کشته شدن سگ ها تجمع میکنند هنگام سفر فابیوس کجا بودند؟ و کسانی که برای سگ های ولگرد مراسم خیریه میگیرند و برای "سگ های بی سرپرست" (!) پدرخوانده و مادر خوانده گیر می آورند کجا تشریف داشتند؟

آلودگی چند صد ایرانی به ایدز و هپاتیت و مرگ چند صد تن از این عزیزان مظلوم، به قدر کشته شدن چند سگ حتی ارزش نداشت؟ رنجی که سالهاست بر این مظلومان تحمیل شده، ارزش یه اخم کردن به متهم اصلی پرونده ای را که نه به دادگاه رفت و نه عذر خواست و نه غرامت داد، ندارد؟!

کسی که برایش جنایتی در این سطح علیه مردم کشورش مهم نیست، دل سوزاندنش برای حیوان و نبات هم، عملگی استکبار است. انسانش برای اینها اهمیتی ندارد، چه رسد به حیوان و گیاه!