عصرسیاست؛ در چند ماه گذشته یکی از موضوعاتی که همواره مطرح بوده و سیلی از واکنش ها و تحلیل ها را به همراه داشته است موضوع حقوق های نجومی بوده است. عمق فاجعه پس از افشای این موضوع تا حدی بود که تا اعتراف برخی از مسئولین بسیاری از مردم از پذیرش و باور ابعد آن عاجز بودند.

با سلسله وار شدن افشای فیش های غیرمتعارف مذکور بسیاری از مسئولین امر برای تبرعه خودشان نیز شده اقدام به موضع گیری کرده و به تایید ضمنی وجود چنین فیش های دست زدند.

انتشار و افشای فیش های نجومی که با حرارت خاصی از سوی افکار عمومی دنبال می شد در موارد متعدد موجبات دلسردی مردم را فراهم آورد. از سویی وجود چنین فساد گسترده و سازمان یافته ای طبقات جامعه را با شوک عجیبی مواجه کرده و میزان شکاف طبقاتی فوق العاده و شدید را به رخ آن ها کشاند.

از سوی دیگر علی رغم تاکید مکرر دلسوزان نظام و خواسته افکار عمومی مبنی بر برخورد با مسببین دریافت چنین حقوق هایی هیچ تحرک ملموسی از سوی دولت یازدهم صورت نگرفت تا بر ابهامات در این حوزه بیش از پیش افزوده شود.

در همین راستا یکی از مواردی که در خصوص چرایی عدم برخورد دولت با نجومی بگیران مطرح می شود، هراس دولت از دومینوی افشای فساد و رانت در دولت یازدهم است. در همین راستا گفته می شود اگر دولت بخاهد دست به اقدام قهری در برخورد با نجومی گیران بزند به دومینوی غیرقابل کنترلی دست خواهد زد که در آن بسیاری از مدیدران دولت تدبیر یکی پس از دیگری باید قربانی شوند.

ترس و شاید توهم چنین موضوعی می تواند یکی از عوامل و علل اصلی عدم تمایل دولت یازدهم برای برخورد با مدیران متخلف نجومی بگیر باشد که در صورت انجم چنین کاری بسیاری از مدیران دولت تدبیر در چرخه ای قرار حخواهند گرفت که به واسطه تخلفات گشترده باید دست از قدرت کشیده و به سیل متخلفان برکنار شده بپیوندند که در این سیل جای مسئولین ارشد را نیز می توان خالی کرد.

برزو بیکپور