به گزارش عصرسیاست، در روزهای اخیر وزارت امرو خارجه و در راس آن دکتر ظریف تغییراتی را در وزارت خارجه ایجاد کردند، که برکناری حسین امیرعبدالهیان از معاونت عربی آفریقایی وزارت امور خارجه مهمترین این تغییرات بود.

این تغییرات ناگهانی و گسترده تحلیل ها و تفاسیر متعدد داخلی و خارجی را به همراه داشته است که با توجه به حساسیت موضوع طبیعی به نظر می رسد. با اندک توجهی به نقش امیرعبدالهیان در وزارت خارجه می توان به دلیل این حساسیت ها پی برد، زیرا بسیاری از کارشناسان و تحلیل گران سیاسی امیرعبدالهیان را مجری دیپلماسی منطقه ای ایران می دانند.

امیرعبدالهیان به واسطه مواضع قاطع خود در سیاست منطقه ای ایران، حمایت از جبهه مقاومت و مقابله با توطئه آمریکا و دست نشاندگان منطقه ای آن، مجری دیپلماسی منطقه ای ایران نام گرفته است.

با توجه به همین نقش کلیدی وی در وزارت امورخارجه و سیاست های منطقه ای ایران بود که برکناری وی از چنین سمتی موجی از واکنش ها و تحلیل ها را در پی داشته است.

بر همین اساس برخی رسانه‌های عربی این اقدام محمدجواد ظریف را علامتی از تلاش وزارت خارجه برای "ورود متفاوت" به پرونده‌های منطقه‌ای عنوان کردند که در صورت وجود چنین نیتی می توان از وجود برجام دیگری اطلاع یافت که شروع آن با برکناری دیپلمات انقلابی وزارت خارجه کلید خورده است.

از سوی دیگر برخی برکناری امیرعبدالهیان را تلاش دولت تدبیر برای فرستادن پیام «تغییر» به اعراب و مرتجعین منطقه دانسته اند که در آن دولت روحانی برای نشان دادن تمایل خود به تغییر رویکرد و سیاست منطقه ای، معاونت عربی آفریقایی وزارت خارجه به عنوان مجری سیاست منطقه ای ایران را برکنار و فرد دیگری را جایگزین آن کرده است.

خوشحالی برخی از شیوخ عرب از برکناری امیرعبدالهیان را نیز می توان تاییدی بر این موضوع دانست که دکتر روحانی با این تغییرات مدیریتی، خواستار القای تغییر سیاست و نگاه ایران به این کشورها بوده است.

اما این تغییرات و پیام تغییر دوام چندانی نداشته به طوری که مرتجعین عرب منطقه، پیام دولت تدبیر برای تغییر نگاه را با گستاخی بزرگتری پاسخ دادند، که در چارچوب آن رژیم دست نشانده جزیره بحرین از رهبر شیعیان این کشور سلب تابعیت کرده است. اقدام پادشاهی بحرین را می توان پاسخ گستاخانه، سرد و خصومت آمیز شیوخ عرب به پیام تغییر دکتر روحانی دانست.

حادثه سلب تابعیت رژیم بحرین از شیخ عیسی قاسم رهبر شیعیان بحرین و واکنش های پس از آن را می توان نقطه شکست پروژه تغییر سیاست منطقه ای دکتر روحانی دانست، که طی آن نه تنها دیپلماسی تدبیر و لبخند دستاوردی نداشته بلکه با گستاخی های ادامه دار شیوخ عرب مواجه شده است.

دیپلماسی تدبیر و لبخند دولت یازدهم در سال های گذشته نیز با گستاخی های متععد آل سعود و مرتجعین منطقه همراه و از پیشبرد اهداف ملی عاجز بوده است که شاخص ترین آن را می توان تعلل و عدم موضع گیری صریح کابینه دولت یازدهم در برخورد با جنایت عربستان در فاجعه منا دانست.

انتهای پیام/آ