به گزارش عصرسیاست، با اندک توجهی به پویش‌های سیاسی می توان علت بیشتر فسادهای سازمان یافته فعالین سیاسی را در انحصارطلبی سیاسی جستجو کرد.

انحصارطلبی سیاسی یک از عوامل اصلی است که موجب فسادهای سازمان یافته فعالین سیاسی در سطح کلان می باشد که اثرات این انحصار طلبی سیاسی در عرصه های مختلف می‌تواند بروز کند، از دولت گرفته تا مجلس و دیگر حوزه های کوچکتر مدیریتی.

در بررسی نمونه‌های انحصارطلبی سیاسی و به نوعی تمامیت خواهی می توان موارد متعددی را در تاریخ معاصر نام برد که نمونه بارز آن مجلس ششم است. مجلسی که با انحصارطلبی جریان اصلاح طلب تا آن جا پیش رفت که خواستند جام زهر را به رهبری تحمیل کنند.

نمونه های دیگرتمامیت خواهی جریان اصلاح‌طلب را می‌توان در شکست در انتخابات 88 نام برد که این جریان تاب و توان تحمل شکست را نیاورده و کشور را به آشوب کشیده و اصول اساسی انقلاب و کشور را زیر پاگذاشتند حتی تا پای ساقط کردن نظام پیش رفتند.

یکی از علت‌های زیاده‌خواهی ها را می توان در عدم مرزبندی جریان اصلاح‌طلب دانست زیرا این جریان در راستای قبضه کردن قدرت سعی در جذب حداکثری گروها و افراد را دارد چه بسا این افراد جزء زاویه داران با نظام داشته و یا رقیب باشند که تلاش برای ناطق نوری و علی لاریجانی در همین چارچوب قابل فهم است.

اصلاح طلبان که با ائتلاف نمایشی خود با اعتدالیون خود را فاتح میدان سیاست می دانند و به سهم خواهی از دولت مشغولند فراموش کرده اند که روحانی با رأی شکننده و به علت عدم ائتلاف اصول گرایان وارد پاستور شد.

انحصارطلبی و تمامیت خواهی اصلاح‌طلبان اکنون نیز در آستانه انتخابات مجلس وارد فاز جدیدی شده است و متصلین به این جریان در حال زمینه‌سازی برای گرفتن اکثریت مجلس بعدی هستند. برای مثال دکتر محمدرضا عارف رئیس بنیاد امید ایرانیان در اظهار نظری زیاده خواهانه خواستار گرفتن هر 30 کرسی نمایندگی تهران در مجلس برای اصلاحات می‌شود.(لینک کامل خبر)

این تلاش معنادار اصلاح طلبان برای گرفتن اکثریت مجلس بعدی در حالی است که مردم هنوز پیامدهای اکثریت اصلاح طلبان در مجلس ششم و افتضاحاتی که به بار آوردند از حافظه ملت پاک نشده است. مجلسی که با سیاه‌نمایی‌های خود کشور را در آستانه تسلیم به آمریکا قرار داده بود و خواستار تحمیل جام زهر به رهبر معظم انقلاب بود که مقاومت رهبری و هوشیاری ملت آن‌ها را در این نقشه شوم ناکام گذاشت.

اکنون نیز این رویکرد تخریبی در دستور کار اصلاح طلبان قرار گرفته و این جریان در سیاست بازی سعی در تحت الشعاع قرار دادن تمامی اقدامات دولت قبل را دارند. در ادامه همین رویکرد با سیاست بازی های خود که رهبر معظم انقلاب نیز تاکید کردند برای اغراض سیاسی خود در موضوع بورسیه‌ها به خیلی ها ظلم کردند که نمونه دیگر این تلاش کثیف را می‌توان در تحت الشعاع قرار دادن پروژه های دولت قبل دانست که عارف آ را پز کنگ زنی! دانست.(لینک کامل خبر)

یکی دیگر از متصلین به این جریان که ریاست خانه احزاب را بر عهده دارد  در اظهار نظر زیاده خواهانه دیگری می گوید نمایندگان اصول‌گرای مجلس باید! مجلس را ترک کنند.(لینک کامل خبر)

این تمامیت‌خواهی کواکبیان در حالی صورت می گیرد که سوابق همراهی مجلس و دولت یکسویه در دوران اصلاحات کشور را در آستانه فاجعه قرار داده بود. در صورتی که اکثر اندیشمندان علوم سیاسی از معایب مجلسیهمسو با دولت سخن گفته اند و بر مزایای مجلسی غیر همسو ودر عین همکاری با دولت تاکید کرده اند زیرا اگر دو قوه کشور در یک راستا قرار گیرند امکان فساد در قدرت پدید می‌آید و باید مجلس و دولت خنثی کننده خیره سری های یکدیگر باشند.

مجلسی که اکنون به حمایت بی شائبه از دولت سابق متهم می شود که البته این موضوع به خاطر جوسازی‌های جریان رقیب است در حالی صورت می‌گیرد که مجلس قبل تمام همت خود را برای جلوگیری از بی قانونی های دولت سابق به کار گرفت و به طور بی‌سابقه‌ای وزاری دولت احمدی نژاد را استیضاح کرد.

کواکبیان در اظهار نظر دیگری حفظ انقلاب و نظام را به ضرورت اصلاحات گره زد و گفت: بدون اصلاحات نظام باقی نمی ماند!.

موجب تعجب است که جناب کواکبیان با این قیاس ناشیانه چه هدفی را دنبال می کند زیرا درست است که نفس خود اصلاح خوب و مفید است و پیامبران مصلحان دوران خود بوده اند ولی در توضیح این گاف کواکبیان یادآوری چند نکته خالی از لطف نیست:

1- بدون شک اصلاح در هر امری لازم و مفید است اما بدون شک اصلاحی که سبب حفظ نظام می شود اصلاحات ادعایی جریان اصلاح طلب نیست زیرا مدعیان این جریان در طول حیات سیاسی خود هیچ‌گاه نتوانسته‌اند بین منافع ملی و منافع حزبی خود تمایز قائل شوند و همیشه منافع ملی را قربانی نگاهای جناحی خود کرده اند  که مهمترین نمود آن را می توان در فتنه 88 جستجو کرد.

2- با اندک توجهی به حال روز کنونی بسیاری از اصلاحاتی‌ها می‌توان بسیاری از آن ها را در شبکه‌های معاند ماهواره ای دید که به عنوان عروسک‌های خیمه شب بازی در دستان دشمن هستند.

3- کواکبیان که اصلاح را از اصول قرآنی می‌داند بهتر است برای حضور بسیاری از معاندان و سکولارها توجیه بتراشند زیرا سخن گفتن آقایان از دین با اقدامات آن‌ها قیاسی بس ناجور است.

این فعال اصلاح طلب در بخش دیگری از سخنان خود تاکید کرد: پس از توافق در کشور گل و بلبل نمی شود زیرا تحریم ها تنها 30 درصد از مشکلات را باعث می‌سود و بقیه آن به مدیریت مربوط می‌شود.

در خصوص این عقب نشینی مضحک این جریان نکات زیادی وجود دارد اما آنچه بیش از پیش تعجب برانگیز است چرخش 180 درجه‌ای این جریان است به صورتی که این جریان قبلا ریشه تمام مشکلات کشور را در تحریم‌ها می دانست و طوری جوسازی می کردند که اگر توافق بشود فلان و فلان شود اما اکنون که زمزمه‌های توافق را شنیده اند تغییر موضع داده و می‌گویند با برداشته شدن تحریم‌ها مشکلات کشور رفع نمی شود و اصل بر مدیریت است یعنی همان سخنان دلواپسان!.

به طور کلی می‌توان ریشه بیشتر زیاده خواهی ها و تمامیت‌خواهی‌های جریان اصلاح طلب را در تلاش برای یکسویه کردن مجلس و کنار زدن جناح رقیب دانست زیرا اصلاحات مضمحل شده پس از فتنه ،88 درحال بازسازی خود بوده و وبرای رسیدن به مجلسی چون مجلس ششم تمام تلاش خود را به کار گرفته است.

انتهای پیام/آ