به گزارش عصرسیاست به نقل از عصر فرهنگ، اخیراً بحث لزوم استکبار ستیزی و ادامه یافتن شعار مرگ بر آمریکا در جامعه برجسته شده است. در همین راستا شنیده شده چندی قبل یکی از اعضای مجمع روحانیون مبارز در یزد، گفته است:«کجای تاریخ اسلام روایت شده که باید علیه کفار شعار داد؟ و یا کجا روایت شده پیامبر فرمودند مرگ بر ابو سفیان؟»

جهت اطلاع ایشان و سایر افرادی که بدون اطلاع از کتاب خدا و سنت رسول وی با شبهه افکنی سعی در کمرنگ کردن خوی استکبار ستیزی ملت ایران دارند، لازم است به چند مورد از این نمونه ها اشاره شود:

1. خداوند در آیه 63 سوره احزاب می فرماید:« ان الله لعن الكافرين و اعد لهم سعيراً» یعنی خدا کافران را لعنت فرموده و برای آن ها آتش سوزان آماده کرده است.
2. همچنین در آیه 10 سوره مبارکه ذاریات می فرماید:« قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ» یعنی مرگ بر دروغگویان. در این آیه خدا حتی علیه دروغگویان نیز شعار داده است. چه رسد به موجودیتی که دروغگوئی جزئی از اعمال اوست. جنایت و غارت اموال ملت ها و ایجاد فتنه، فساد و شر در جهان از اوست. اگر مرگ بر دروغگو جایز باشد، به طریق اولی مرگ بر آمریکا که مظهر این فساد هاست جایز بلکه واجب است.

1. در آیه 119 سوره آل عمران، می فرماید: «موتوا بغیظکم» از خشم خود بمیرید! در این آیه برای دشمنان مرگ خواسته شده که همان عبارت اخرای «مرگ بر کفار» است.
2. خدای متعال به انسان ناسپاس هم مرگ گفته است، آنجا که فرموده «قتل الانسان ما اکفره» یعنی کشته باد انسان چقدر ناسپاس است. اگر یک انسان ناسپاس استحقاق داشته باشد که علیهش شعار مرگ بر او بگویند، حق موجودیتی که مایه شر و فساد در جهان است چیست؟ همچنین در صدر سوره مطففین مرگ بر کم فروشان نیز آمده است و فرموده «ویل للمطففین» کلمه ویل نفرین برای هلاکت و گرفتار شر شدن است و این نفرین حتی مسلمان کم فروشی که مرتکب گناه کم فروشی می شود را هم شامل می شود چه برسد به کافری که منکر دین خدا و پیامبر اوست و به هیچ یک از حلال و حرام ها وقعی نمی نهد.
3. در آیه 60 سوره اسرا خدا دودمان لعنت شده را یاد فرموده است و در روایات متعدد شیعه و سنی وارد شده که مراد از شجره ملعونه دودمان بنی امیه است و لذا نه تنها در زیارت قدسی عاشورا( که احدی از محدثان بزرگ شیعه در سند آن تردید نکرده اند) بلکه از زبان خدای بزرگ در قرآن نیز ابوسفیان و نسل او لعنت شده اند.

علامه امینی در الغدیر از منابع اهل سنت نقل کرده است که وقتی حَکم پدر مروان نوزادش را آورد تا رسول خدا کامش را بگشاید حضرت در مورد مروان فرمود:« این مارمولک فرزند مارمولک و ملعون فرزند ملعون است.» و بد نیست بدانیم لعن از مرگ بدتر است زیرا مرگ هلاک دنیاست لکن لعن هلاکت دنیا و آخرت است.

6. خدا مکررا بر «ولید ابن مغیره» به خاطر نسبت دادن سحر به پیامبر مرگ گفت:« فقتل كيف قدر (19) ثم قتل كيف قدر (20)» مرگ بر او باد چه اندیشید و باز مرگ بر او باد چه اندیشید. این در حالی است که توهین به رسول خدا و تخریب این شخصیت عظیم با دست های آلوده امثال سلمان رشدی، تبلیغ وسیع علیه اسلام، اتهام بستن به قرآن(به عنوان کتاب صادر کننده دستور ترور)، سوزاندن قرآن و ترویج فساد در میان مسلمین یکی از مفاسد مستکبر بزرگ قرن، آمریکاست.
7. در روایات بسیاری از زبان ائمه کفار و حتی بعضی از مسلمانان منحرف با لفظ قاتله الله(یعنی خدا او را به شدیدترین مرگ بکشد) مورد سب قرار گرفته اند، از جمله در موارد زیر:

الف: سب امیرالمومنین به حیله گران در خطبه 41 نهج البلاغه آنجا که می فرماید: ما لهم قاتلهم الله...

ب: سب امام رضا(ع) به بعضی از منحرفان با لفظ « قاتلهم الله» (کافی- ج 1)

ج: سب امام به تحریف کنندگان حدیث( مرات العقول- ج 2- ص 84)

د: سب امام باقر(ع) به گروهی از منحرفان با لفظ « قاتلهم الله» (مستدرک الوسائل- ج 2- ص 166ح 4391)

8. بی تردید جزای مفسد فی الارض به نص قرآن و سنت قطعی معصومین(علیهم السلام) مرگ است. ایجاد دهها جنگ خونین در منطقه در سه دهه گذشته که میلیون ها نفر را به کام خود کشیده و خانواده های بیشماری از مسلمانان بی گناه را به خاک سیاه نشانده و نیز تشکیل گروه های تکفیری که باعث قتل و غارت و ویرانی شهرهای بسیاری در عالم اسلام گشته و امنیت مردم را در منطقه وسیعی سلب و سایه تاریک وحشت را بر منطقه افکنده یکی از هزاران جنایات این مفسد بزرگ تاریخ یعنی آمریکاست. حال اگر مجازات موجودیتی مرگ واقعی باشد، آیا استعمال لفظ مرگ برای او اجحاف است؟ اگر به مفسدی که حق او صد بار اعدام است بگویند «مرگ بر تو باد» در حق او اجحاف شده یا خلاف انصاف رفتار شده است؟ خصوصاً اگر طاغی و تهدید کننده امنیت عموم هم باشد!

بهتر است بیشتر دقت کنید و سنجیده سخن بگوئید. مبادا کسی بگوید: چگونه یک روحانی که در لباس تبلیغ دین است این حجم وسیع آیات  و روایات بی اطلاع است؟

موارد بسیار دیگری نیز در آیات و روایات وجود دارد که به خاطر پرهیز از اطاله کلام از آن ها می گذریم چرا که : «در خانه اگر کس است، یک حرف بس است»