به گزارش عصر سیاست، بعد از انتخابات سال۹۲ چهره‌های اصلاح‌طلب به دنبال این بودند در انتخابات سال ۹۴ مجلس با چهره‌های معتدل همگام شوند. درحالی که محمدرضا عارف اجماع اصلاح‌طلبان برای انتخابات آینده را محکم می‌داند محمدرضا خاتمی، نایب‌رئیس مجلس ششم می‌گوید: اصلاح‌طلبان در این زمینه در حال تلاشند و مقدمات این امر نیز فراهم شده است.

با این حال او رسیدن به این اجماع را سخت توصیف می‌کند. از سوی دیگر رسول منتجب‌نیا، قائم‌مقام دبیرکل حزب اعتمادملی چند روز پیش اعلام کرد که شورای مشورتی اصلاح‌طلبان را مسیر انحرافی می‌داند. به نظر می‌رسد این حزب نسبت به وحدت و دادن لیست مشترک همان مواضع دهه ۸۰ را البته این‌بار با تز عبور از روحانی پیش گرفته است.

نگاهی به استراتژی جدید اصلاح طلبان در برابر روحانی

تجربیات دولت گذشته اصلاحات نشان می دهد، افراطیون این جریان حتی اگر لازم باشد پروژه «عبور از روحانی» را نیز به مانند «عبور از رئیس دولت اصلاحات» کلید خواهند زد. اما همین تندروها نمی دانند که چه در صورت موفقیت احتمالی دولت روحانی و گفتمان اعتدال و چه در صورت ناکامی آن، دیگر بستری برای فعالیتشان فراهم نخواهد شد. گویا اینکه حتی اگر گفتمان اعتدال موفق نیز باشد این موفقیت به پای افراطیون اصلاح طلب نوشته نخواهد شد.

انتقاد، فشار و در پی آن تهدید، این بار خیلی زود جای خود را به حمایت و همدلی با دولت داد که روحانی حتی احتمال این را هم نمی داد.

روحانی از زمان استقرار کابینه اش با موجی از انتقادها و هجمه ها روبرو شد آن هم نه از سوی اصولگرایان یا مخالفان دولت اش بلکه از سوی کسانی که مدعی اند حمایت آنها منجر به روی کارآمدن وی شده و رییس جمهور شدن روحانی را ماحصل ائتلاف و حمایت خود از وی می دانند.

باید گفت انتقاد از روحانی و عملکرد کابینه اش با اینکه از زمان معرفی اعضای کابینه از سوی برخی از اصلاح طلبان کلید زده شده بود ولی با هجمه برخی از افراطیون اصلاح طلب در چند روز اخیر وارد فاز جدیدی شده است. از تئوریسین های جریان اصلاحات تا طیف جوان و تندروی رای دهنده به روحانی این روزها در زمره منتقدینش به شمار می آیند. این انتقادها با اینکه بیشتر برعدم توجه روحانی به سیاست داخلی با تمرکز بر آزادی زندانیان سیاسی و رفع حصر از موسوی و کروبی تاکید دارد اما سیاست خارجی و اقتصاد نیز از این هجمه ها در امان نبوده اند.

این در حالی است که این انتقادها گاه بوی تهدید نیز به خود گرفته اند تا جایی که  فیاض زاهد فعال اصلاح طلب در مصاحبه با آفتاب یزد تاکید می کند اگر دولت روحانی پاسخ فداکاری عارف را با «نالوطی‌گری» دهد جامعه واکنش نشان می‌دهد.

این تهدید علنی روحانی در حالی صورت می گیرد که سهم خواهی «اصلاح طلبان» از دولت تمامی ندارد و این جریان درصددند تا در صورت عدم نرمش بیشتر دولت در برابر خود پروژه عبور از روحانی را کلید بزنند.

شاید محتمل ترین دلیل برای مخالفت اصلاح طلبان با مواضع دولت تبری جستن آنان از شکست های احتمالی دولت باشد. اصلاح طبان می خواهند با وجود حضور در دولت روحانی، اشتباهات دولت یازدهم به پای آنها نوشته نشده و آینده سیاسی اشان منوط به موفق بودن این دولت در عرصه های مختلف نشود.

در واقع اصلاح طلبان که موفق به وارد کردن مهره های تندروی خود به بدنه دولت نشده اند سیاستی دیگر را در قبال روحانی و کابینه اش برگزیداند و با مطرح کردن انتقادات فراوان به مواضع مختلف دولت از جمله سیاست داخلی (عدم توجه به زندانیان امنیتی) و همچنین رویکردهای اقتصادی دولت سعی دارند از سیاست های اتخاذی این دولت تبری جسته و روزنه های امید را به روی خود نبندند.

اصلاح طلبان که فهمیده اند مواضع روحانی کمترین مشابهتی با نگاه‌ افراطیون این جریان ندارد می خواهند با خرده گیری و بیان اختلافات، اینگونه القا کنند که عدم حمایتشان از روحانی و کابینه اش سبب کاهش مقبولیت وی خواهد شد. در واقع اصلاح طلبان که به این نتیجه رسیده اند این دولت زمینه ساز به قدرت رسیدن عناصر و جریانهای اصلاح طلب نخواهد بود سعی دارند با فراری رو به جلو خود را به دور از حاشیه های احتمالی ناشی از شکست دولت یازدهم در اجرای طرح هایش قرار دهند.

حال باید دید روند انتقادات به روحانی و کابینه اش همچنان سیر صعودی داشته و افراطیون اصلاح طلب همچنان بر درخواست هایشان پافشاری کرده و منجر به شکست این دولت همانند دولت اصلاحات خواهند شد یا از تجربه هشت سال دولت اصلاحات پند گرفته و از مطالبات افراطی خود دست برخواهند داشت.