به گزارش عصر سیاست به نقل از انجمن یوزپلنگ ایرانی ،اواخر اردیبهشت ماه امسال، خبری با عنوان «تصویر برداری از چهار یوزپلنگ در پناهگاه حیات وحش دره انجیر» منتشر شد.

بنا به این گزارش از آن جایی که پناهگاه حیات وحش دره انجیر در استان یزد همواره یکی از زیستگاه های مهم یوزپلنگ بوده است، پس از پایان فاز اول برنامه پایش ملی جمعیت یوزپلنگ آسیایی در استان یزد، با همکاری اداره کل حفاظت محیط زیست این استان، تعدادی دوربین تله ای در این منطقه باقی ماند تا یوزهای شناسایی شده هم چنان زیر نظر گرفته شود.

پس از دریافت عکس های این خبر و بررسی دقیق آن توسط تیم پایش انجمن یوزپلنگ ایرانی متوجه یک اتفاق غافلگیرکننده شدیم. اتفاقی که می توانست در صدر اخبار مربوط به پروژه های تحقیقاتی یوزپلنگ قرار بگیرد به همین دلیل با وسواس و دقت بیشتری مشغول بررسی شواهد شدیم. نتیجه شگفت آور بود: «مهاجرت ۲۱۵ کیلومتری یک یوزپلنگ نر از پناهگاه حیات وحش نایبندان طبس در استان خراسان جنوبی به پناهگاه حیات-وحش دره انجیر در استان یزد.»

با بررسی چندین و چند باره الگوی خال ها مطمئن شدیم این یوزپلنگ نر که سال ۱۳۹۰ در منطقه نایبندان طبس توسط دوربین های نشنال ژئوگرافیک عکس برداری شده بود اواخر سال گذشته (۱۳۹۳) با طی مسافتی بالغ بر ۲۱۵ کیلومتر به منطقه دره انجیر مهاجرت نموده است. رکورد قبلی مهاجرت یوزپلنگ ها در دست یک یوز پلنگ ماده در ایران بود که بین سال های ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۰ بین دو منطقه دره انجیر و سیاهکوه مسافتی بالغ بر ۱۵۰ کیلومتر را سه بار به صورت رفت و برگشتی طی کرده بود.

سوالی که یک بار دیگر ذهن پژوهشگران حیات وحش ایران را به خود مشغول می کند این است که آیا یوزپلنگ آسیایی رفتار مهاجرتی دارد و این رفتار مهاجرتی از سال های خیلی دور با یوزپلنگ ها بوده است یا این ویژگی مربوط به سال های اخیر است؟ در واقع، پرسش اصلی این است که احتمال تاثیرات سوء دخالت های انسان در زیستگاه های یوزپلنگ آسیایی، تا چه میزان رفتار این گونه را تحت تاثیر قرار داده است؟

حال اگر یک منطقه، نیازهای یوزپلنگ (منابع غذای، امنیت، جفت و…) را بتواند برطرف کند، آیا بازهم یوزپلنگ ها رفتار مهاجرتی خواهند داشت؟ اگر اینگونه باشد، اهمیت حفاظت از کوریدورها یا مسیر های مهاجرتی برای یوزپلنگ بیش از پیش خواهد بود زیرا با یک نگاه گذرا به نقشه ایران و زیستگاه های تحت حفاظت یوزپلنگ، می توان فهمید در مناطق وسیعی از بخش کویری کشور، مسیرهای مهاجرت یوزپلنگ وجود دارد و در این مسیر ها اغلب جاده ها، راه آهن، مراکز جمعیتی انسانی و دیگر عوارض انسان ساخت وجود دارند که این موضوع برای بقای این گونه بسیار خطرناک است.

انجمن یوزپلنگ ایرانی لازم می داند از تلاش های بی وقفه محیط بانان منطقه حفاظت شده دره انجیر شکوهی، جعفرپور، الیاسی و غلامی و هم چنین رئیس اداره محیط زیست شهرستان اردکان مهندس عزیزی جهت همکاری های فراوان در طول این پروژه قدردانی نماید.