عصرسیاست؛ اواخر اردیبهشت ماه سال آینده علاوه بر دوزادهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، پنجمین دوره انتخابات شورای شهر و روستا نیز برگزار خواهد شد. جریان‌های سیاسی علاوه بر انتخابات ریاست جمهوری برای انتخابات شوراها نیز برنامه‌ریزی می‌کنند. انتخاباتی که به ویژه در برخی از شهرهای بزرگ مانند تهران از اهمیت زیادی برای گروه‌های مختلف سیاسی برخوردار است. به ویژه بعد از فتح کرسی ریاست جمهوری توسط محمود احمدی نژاد از شهرداری تهران، انتخابات شوراها برای جریان‌های سیاسی اهمیت مضاعفی برخوردار شده است.

اصلاح‌طلبان با توجه به اینکه در انتخابات ریاست جمهوری پیش‌رو تکلیف‌شان مشخص است و چاره‌ای جز حمایت از حسن روحانی ندارند، عمده تمرکزشان را روی انتخابات شوراها قرار داده‌اند و حتی این امکان نیز مطرح است که آن‌ها در این زمینه با دولتی‌ها بده‌بستان‌هایی نیز داشته باشند. این مسئله به ویژه از آنجایی که شورای نگهبان در انتخابات شوراها نقشی ندارد و نظارت این انتخابات بر عهده مجلس است، برای اصلاح‌طلبان اهمیت بیشتری دارد و آن‌ها امید دارند با چنین ساز وکاری چهره‌های تندرو و فاقد صلاحیت خود را هم بتوانند وارد کارزار انتخابات کنند و در واقع دست‌شان در این انتخابات بازتر است. بر همین اساس، این جریان برنامه‌‎ریزی حساب شده‌ای برای انتخابات شوراها دارد و آن‌ها علاوه بر تهران در دیگر شهرها به ویژه کلان‌شهرها به انتخابات شوراها امید بسته‌اند.

در مقابل، اما جریان اصولگرا احتمالا همچنان که در انتخابات ریاست جمهوری به طور دقیق وضعیتش مشخص نیست، در انتخابات شوراها هم به اندازه رقیبش انگیزه‌ی فتح کرسی‌های شورای شهر را ندارد. اصولگرایان هرچند در دوره قبلی انتخابات شوراها لیست واحدی ارائه نکردند، اما باز هم توانستند بیش از نیمی از کرسی‌های شورای شهر تهران را تصاحب کنند و در کلان‌شهر مشهد نیز، مردم اکثریت قریب به اتفاق اعضای شورای شهر را از اعضای جبهه پایداری انقلاب اسلامی انتخاب کردند. در این دوره اما به نظر می‌رسد کار برای جریان اصولگرا سخت‌تر باشد چرا که همان‌طور که گفته شد، جریان رقیب به برکت حضور دولت یازدهم پر و بالی گرفته است و بر روی انتخابات آینده حساب ویژه‌ای باز کرده و همین امر موجب شده تا اصولگراها کار سخت‌تری را پیش رو داشته باشند. البته با توجه به تجربه‌ی نسبتا موفقی که جریان اصولگرا در انتخابات مجلس دهم در رسیدن به ائتلاف واحد داشت، در انتخابات شوراها نیز احتمالا آن‌ها همین مسیر را ادامه دهند و با ارائه لیستی واحد و پرهیز از تشت آراء مانع پیروزی جریان رقیب شوند. البته علیرغم آنکه گروه‌های مختلف اصولگرایان در انتخابات مجلس دهم موفق شدند به وحدت و ائتلاف برسند و تنها یک لیست ارائه دادند، اما این مسئله الزاما به معنای این نیست که آن‌ها در انتخابات پیش‌رو باز هم حتما همان مکانیزم را تکرار کنند. در واقع بخش قابل توجهی از میزان موفقیت یا عدم موفقیت اصولگرایان در انتخابات شوراهای شهر، به مکانیز ورود آن‌ها به انتخابات بستگی دارد. مکانیزمی که البته تا کنون چیزی در رابطه با آن گفته نشده است و هنوز گروه‌های مختلف اصولگرا از آرایش انتخاباتی خود برای شوراها سخنی به میان نیاورده‌اند.

نویسنده: ارسلان پورذهبی