یزدرسا؛ حجت الاسلام و المسلمین سیداسماعیل شاکر، از روحانیان خوش‌نام و سلیم‌النفسی است که به تازگی مسئولیت امامت جمعه شهر اردکان را بر عهده گرفته است. وی که پیش‌تر به عنوان امام جمعه‌ موقت در خدمت مردم اردکان بوده است، به خوش‌فکری و مهذب‌بودن میان مردم این شهر شهرت دارد و سخنانش بر دل‌ها می‌نشیند.

ایشان بارها بر لزوم صیانت از فرهنگ بومی اردکان تاکید کرده است؛ از جمله اخیرا در دیدار رئیس اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی این شهر تصریح نموده است:

«با صنعتی شدن شهرستان مشکلات بیکاری حل شده اما در کنار صنعتی شدن شهر مسائلی مانند محیط زیست و آلودگی هوا، کمبود آب ، معضلات فرهنگی و اقتصادی و نا امنی و غیره به وجود آمده که با پیگیری و تعامل مسئولان قابل حل می باشد.»

حجت‌الاسلام شاکر با اشاره به موضوع فرهنگ بومی افزوده است: «با حضور نیروهای غیربومی در شهرستان تاثیراتی ناشی از تلفیق فرهنگ های گوناگون به وجود خواهد آمد که مردم اردکان باید در این زمینه با همکاری دستگاه های اجرایی مرتبط در نشر فرهنگ بومی اردکان تلاش کنند.»

متاسفانه آن‌زمانی که برخی با ذوق‌زدگی فراوان از روند شتابان اردکان به سمت صنعتی شدن سخن می‌گفتند و کلنگ‌خوردن کارخانه‌های بزرگ همچون فولاد و گندله و شیشه را به رخ دیگران و نیز شهرهای مجاور می‌کشیدند، از این نکته روشن غافل بودند که رشد صنعتی چنانچه بی‌ضابطه و به عبارتی افسارگسیخته باشد، نه‌تنها بال پرواز برای مردم شهر نخواهد شد، بلکه می‌تواند وبال گردن آن‌ها باشد؛

همچنانکه امروز اگر نگوییم اکثر قاطع مردم، دستکم‌ بسیاری از مردم اردکان از وضعیت نابسامان کارخانه‌های صنعتی در این شهر و پیامدهای ویرانگر آن غرق در اضطراب و نگرانی هستند؛

نگرانی از بابت آن‌چه به سبب اختلاط فرهنگی حاصل از حضور هزاران نیروی کار غیربومی بر سر فرهنگ غنی و اصیل اردکان آمده و می‌آید،

نگرانی از بابت جولان دختران و زنان غیربومی با ظاهری به شدت ناسازگار با حجب و حیای بانوان فهیم اردکان و فضای مذهبی این دیار شهید پرور،

نگرانی از بابت افزایش روزافزون بیماری‌های ناشی از آلودگی هوا،

نگرانی از بابت کاهش فاجعه‌بار سفره‌های آب زیرزمینی و کمبود شگفت‌انگیز منابع آبی،

نگرانی از بابت افزایش محیّرالعقول قیمت زمین و مسکن؛ آن هم در شهری که  مردمانش همیشه با مشاهده گرانی زمین و مسکن در شهرهای دیگر، بابت ارزان بودن قیمت زمین و مسکن در شهر خود، شکرگزار پروردگار بودند.

به هر روی، آسیب‌های فراوانی در ابعاد گوناگون فرهنگی، اجتماعی، زسیت‌محیطی و نظایر آن شهر اردکان را متاثر کرده است و اگر چه بسیاری از فرصت‌ها برای مهار آسیب‌ها از کف رفته اما باز به مصداق «جلوی ضرر را هر وقت بگیری منفعت است» می‌توان با برنامه‌ریزی‌های کاربردی در گام نخست مانع تشدید این آسیب‌ها شد و در گام‌های بعدی از حجم این آسیب‌ها کاست.

در این میان می‌توان با راه‌اندازی «اتاق فکر» متشکل از مسئولان و نیز فرهیختگان شهرستان که خوشبختانه تعدادشان قابل توجه است، به احصای دقیق آسیب‌ها و راهکارهای مقابله با آن‌ها پرداخت و با اراده‌ای واقعی با کمک‌گرفتن از همیاری مردم غیرتمند، به اجرای برنامه‌های مصوب این اتاق فکر همت گمارد.

بی‌گمان هرگونه تعلل در مقابله با سیل روافزون نابهنجاریها و آسیب‌های فرهنگی و زیست‌محیطی ناشی از فرهنگ‌ وارداتی غیربومیان و گسترش صنایع، موجب پشیمانی‌هایی به‌مراتب دردناک‌تر در آینده‌ای نه‌چندان دور خواهد شد؛ پشیمانی‌هایی که دیگر سودی به دنبال نخواهد داشت.

مسئولان محترم شهرستان به این نکته بدیهی توجه داشته باشند که نسبت به آینده اردکان و فرهنگ و امنیت و سلامت جسم و جان مردم آن، مسئول هستند و باید عاشقانه و فراتر از کارکردهای خشک اداری، به وظیفه خود در این باره عمل کنند. ای سلیم آب ز سرچشمه ببند/ که چو پر شد نتوان بست به پیل.

نویسنده: منیره اردکانی