به گزارش یزدرسا؛علی سپهری اردکانی در مصاحبه با اردکان گویا؛ در خصوص خاطرات خود از انقلاب گفت: در سال 1356 برای اولین بار با زغال روی دیوار حسینیه چرخاب شعار مرگ بر شاه نوشته شد و مأموران شهربانی به دنبال نویسنده آن بودند. حتی بعضی از افراد وقتی از موضوع مطلع می‌شدند می‌ترسیدند از کوچه چرخاب عبور کنند. لذا برای اینکه کسی به آن‌ها مظنون نشود از مسیرهای دیگر به منزل می‌رفتند. نگاه مأموران شهربانی آن روز بیشتر متوجه ما بود، ولی خوشبختانه کسی دستگیر نشد. در آن زمان به علت نبودن امکانات، نوشتن شعار دیواری معمولاً با گچ یا زغال آن‌هم به‌صورت محدود انجام می شد.

 تاریخ دان اردکانی با اشاره به بیست و نهم بهمن، مصادف با چهلمین روز شهدای19 افزود: برای برگزاری مراسم چهلم شهدا جلسه‌ای با حضور حضرت آیت‌الله خاتمی(ره) و ائمه جماعات مساجد در مدرسه علمیّه تشکیل شد و با توجّه به اینکه برگزاری مراسم ختم ممنوع بود و می‌بایست با اجازه شهربانی باشد؛ به همین دلیل قرار شد که در تمامی مساجد بلافاصله پس از اتمام نماز جماعت حزب قرآن بین نمازگزاران توزیع شود وقاریان به قرائت قرآن بپردازند. با این تدبیر عملاً‌ در تمامی مساجد اردکان مجلس ختم برگزار شد و شهربانی نتوانست عکس‌العملی نشان بدهد. همچنین پیرو تصمیمی که در جلسه گرفته شد،روز بیست و نهم بهمن در اردکان اعتصاب عمومی اعلان شد و بااینکه این اولین اعتصاب عمومی در رابطه با انقلاب اسلامی بود، با استقبال خوب مردم مواجه شد، به‌جز چند مغازه بقیه آن‌ها تعطیل شد. جالب اینکه کارگران بنائی و کشاورزان نیز سرکار حاضر نشدند. 

وی ادامه داد: بعد از جریان 19 دی سال 1356، رژیم برای جلوگیری از گسترش انقلاب به سایر شهرها، اقدام به‌تبعید روحانیون و علمایی کرد که در جریان انقلاب موضع‌گیری کرده بودند، مخصوصاً کسانی که در مراسم‌ و مجالس سخنرانی می کردند. یکی از این تبعیدگاه‌ها روستای انارک در 100 کیلومتری شهرستان نائین بود.

سپهری اردکانی اظهار داشت:  آیت‌الله پسندیده ،برادر حضرت امام خمینی، آیت‌الله مکارم و حجج اسلام ،کلانتر و ضیغمی و چند نفر دیگردر آن روستا به‌صورت تبعید به سر می‌بردند. در تاریخ 19/4/1357 مصادف با روز چهارم شعبان  1398 هجری قمری ، به‌اتّفاق آیت‌الله خاتمی، حجت‌الاسلام شیخ محمد شاکری، حجت‌الاسلام محمد جماعتی، حجت‌الاسلام شیخ محمود عزیزیان، شیخ احمد احمدی، حجت‌الاسلام سید نورالله فیض، سید باقر حسینی نژاد، استاد ابراهیم هاتفی، جوادهاتفی، میرزا محمد امیر ملکی وحبیب فتوحی و چند نفر دیگر به انارک رفتیم واز نزدیک وضع زندگی آن‌ها را مشاهده کردیم، چندان خوشایند نبود،یک روستای دور از شهر با کمترین امکانات، مضافا" اینکه روزی دو بار صبح و عصر نیز می‌بایست با حضور در ژاندارمری ، دفتر را امضا کنند؛البتّه علما از رفتن به ژاندارمی خودداری کرده بودند. 

وی گفت: منزل آیت‌الله مکارم بودیم که سربازی دفتر آورد و ایشان امضا کردند.خلاصه این کار رژیم نه‌تنها نتوانست جلو گسترش انقلاب را بگیرد، بلکه در فراگیر شدن آن نیز مؤثر بود و مردم با دیدن آن اوضاع‌واحوال نفرتشان از رژیم بیشتر می‌شد؛ به ویژه اینکه عده زیادی از اهالی یزد ، اردکان و سایر شهرها، مرتّب برای سرکشی آقایان به انارک می‌رفتند و این امر باعث گسترش انقلاب می‌شد.

نویسنده اردکانی تاکید کرد: نزدیک ظهر انارک را به‌قصد اردکان ترک کردیم، آیت‌الله خاتمی ، ناهار منزل آقای کرامتی مهمان بود و می‌خواست به‌موقع برسد؛ امّا در وسط راه ماشین بنزین تمام کرد و هوا هم گرم بود، ناگزیر آیت‌الله خاتمی مدتی در زیر پل مسیر جاده نشست تا ماشین دوستان از راه رسید و بحمدالله مشکل مرتفع شد. حدود ساعت 5/2 بعدازظهر به اردکان رسیدیم. خاطره آن روز و دیدن وضعیّت علما و روحانیون در آن روستای دورافتاده و بدون امکانات ،پس از 35 سال همچنان در ذهنم مرور می شود.