به گزارش یزد رسا به نقل از یزدبانو، مریم دهقان دارای کارشناس ارشد پرستاری و شاغل در این رشته که علاوه بر اشتغال در این رشته به کار حفظ قرآن نیز می پردازد به مناسبت هفته پرستار در اولین گفتگوی تفصیلی خود با خبرنگار یزدبانو به بیان خاطرات تلخ و شیرین خود پرداخت که در این گفتگو از منظری دیگر به این شغل پرداخته است و در مورد پیگیری حفظ قرآن با توجه به مشغله تحصیل و اشتغال نیز خاطراتی را بیان کرده است:

* ازشغل پرستاری بیشتر برایمان بگویید:
کلا کار پرستاری شغل پرخطری هم از لحاظ روانی وهم ازجنبه بهداشتی است و امنیت ندارد. خصوصا زمانی که بیمار را می آورند آن شلوغی و استرس احتمال خطر را بالا می برد. گاها بعد مشخص شده است بیمار به هپاتیت یا ایدز مبتلا بوده است و چیزی که در شرایط اضطراری هم به خاطر حال مریض و هم گاها پنهان کردن آن توسط فرد مشخص نمی شود .
گاهی هنگام خونگیری یا برنامه های پزشکی دستمان زخم شده است و تا 6 ماه استرس ابتلا به ایدز آدم را راحت نمی گذارد ولی بارها شده بعد از این جریان آزمایش منفی بوده است و من معتقدم خداوند انسان را حفظ می کند و حتی اگر بیماری هم بوده است ازبین برده است.

* برای تقویت روحیه خود در این شغل معتقد به کدام ذکر و توسل هستید؟
گویا حدیث یا روایتی بود که آن را مشاهده کردم که ذکرخدا زیاد بگویید که به انسان در مشکلات کمک می کند.
معتقدم هستم که با ذکر نیروی خاصی در انسان پیدا می شود و به دعای فرج و صلوات بر امام زمان (عج) معتقدم که باعث عنایت ایشان می شود و زمانی که کارم را شروع می کنم از خدا می خواهم که از من آسیبی به بیماران نرسد و از بیماران هم آسیبی متوجه من نشود.

*درمورد رعایت حجاب و عفاف از سوی پرستاران چه دیدگاهی دارید؟
نکته مهم خصوصا با توجه به شرایط الان حجاب در برخی خانم ها کمرنگ شده است و در بیمارستانهای خصوصی بیشتر این معضل یا به خاطر جلب توجه یا مسائل دیگر آرایش و افت حجاب نمود زیادی پیدا کرده است؛ زیرا یک نگاه منفی هم بین برخی عوام نسبت به پرستاران رواج پیدا کرده است که پرستاران افرادی هستند که رعایت حدود را نمی کنند.

* شما ضمن شغل پرستاری حافظ کل قرآن هم هستید برایمان از جریان ورود در برنامه حفظ قرآنی بفرمایید:

از نوجوانی دوست داشتم قرآن را حفظ کنم و دیدن حافظان قرآن برایم انگیزه شروع این کار بود. البته اول خودم در خانه شروع کردم ولی منسجم نبود تا اینکه با برنامه های جامعة القرآن الکریم آشنا شدم و حدود سال 84 -85 بود که در دوره سه ساله حفظ قرآن این مرکزنام نویسی کردم و تا هفت جزء را طی کردم.
با ریزش افراد کلاس من در کلاس با افراد دوره یک ساله ادغام شدم و حدود 11 جزء را طی کردم و باز کلاسها افت پیدا می کرد و مکان و زمان  و مربیان مربوطه متغیرمی شد.
درعین حال با عنایت خداوند ادامه می دادم تا اینکه درسال 89 برای ادامه تحصیل در کارشناسی ارشد پرستاری به دانشگاه تهران رفتم و به خاطر فشار کار در یزد و تحصیل در تهران یک وقفه سه ساله ای در کار حفظ قرآنم رخ داد.

* با توجه به فشار کار و تحصیل به طور کلی دیگر حفظ قرآن را رها کردید؟
البته یک دستگاه mptry  داشتم وتا می توانستم به صوت قرآن گوش می دادم و پنج جزء اول را اینگونه تمرین می کردم؛ هم توی قطار و یا فاصله خوابگاه تا دانشگاه که حدود یکساعت و نیم زمان می برد تا برسم و به حفظ قرآن می پرداختم.

* الان با توجه به فارغ شدن ازتحصیل کارحفظ قرآن را ادامه می دهید؟
بله حدود سال 91 -92 بود که کار دوره و تثبیت حفظ قرآن را شروع کردم و اکنون در کنار کار پرستاری ام دارم تمریناتم را با برنامه جامعة القران انجام می دهم و در امتحانات قرآن هم شرکت می کنم.

* خانواده دراین مسیرچگونه یاری تان می کرد؟
با فشارهایی که ازهرطرف برمن وارد می شد مهمترین پشتیبان دراین راه مادرم بود. با نذرهایی که برای موفقیت من انجام داد ...

*آیا قصد ادامه تحصیل در مقطع دکترا را دارید؟
با توجه به این شرایط برای دکترا شاید مجبورشوم از کارم استعفا دهم زیرا پیش بینی می کنم اجازه ندهند ! ولی تلاش خود را می کنم مابقی با خدا و البته با توجه به اینکه یکی از شرایط  تحصیل در مقطع دکترا خواندن زبان است .
البته آیه «ولنبلونکم بشی ء من الخوف والجوع ونقص من الاموال والا نفس والثمرات و بشرالصابرین» همواره درسختی ها به من الهام بخش این مسأله است که دارم امتحان می شوم و به سختی هایم از دید امتحان الهی نگاه می کنم و نیز«ان مع العسریسرا » در یادم تداعی می شود که با سختی ها آسانی است.

* از مشکلات جامعه پرستاری برایمان بگویید:
در کشورهای خارج به ازای هرتخت 2 پرستار تعریف شده است ولی در ایران به اندازه هر تخت «نه دهم» پرستار است یعنی نیروی پرستار کم داریم یا اینکه استاندارد ساعت کاری پرستاردر هفته باید 32 ساعت باشد ولی ما 44 ساعت در هفته شیفت کاری داریم! و این یعنی اضافه کاری اجباری.
با کافی نبودن نیروی پرستار افزایش سه شیفتی کار و در نتیجه پایین آمدن کیفیت کار پرستار با کم شدن توان جسمی و ذهنی او درحالی که کارپرستاری نیاز به دقت بالا دارد و دود این مشکلات به چشم مریض می رود!

* در شغل شما رابطه بیشتر نمود پیدامی کند یا ضابطه؟
تبعیض بین پرستار و پزشک وحتی در خود نظام پرستاری وجود دارد .یک طوری که در برخی جاها ضابطه جای رابطه را گرفته است .
مثلا یک پرستار تازه نفس و تازه کار می تواند چند شیفتی باشد ولی یک پرستار کارکرده با سابقه بالا که بالاخره توان جسمی اش کمتر شده است باید تک شیفتی یا نهایت 2 شیفتی باشد ولی جریان بسیاری جاها برعکس است! یا تفاوتی که بین پرستاران متأهل و مجرد در تعیین مکان یا زمان و تعداد شیفت می گذارند که البته با درک شرایطی که افراد متأهل دارند توقع داریم حداقل خیلی فرق نگذارند.

* کم ترین توقعی که دراین زمینه ازمسئولان دارید چیست؟
کمترین توقع رعایت عدالت در خود بیمارستان و توسط کسانی است که تقسیم شیفت می کنند مثلا رئیس پرستاری خودش این شرایط را گذرانده است و می تواند مسائل پرستاران را درک کند و باید رعایت عدالت را درنظر بگیرد و تبعیضی که بین پزشک و پرستار به طورچشم گیراحساس می شود.
درحالی که پزشک بیمار را ویزیت می کند و می رود و بار اصلی کار به دوش پرستاراست ولی درآمدها تا چندین برابر تفاوت دارد!

* نگاه جامعه را به پرستاران چگونه ارزیابی می کنید؟
البته فکرمی کنم نگاه دارد بهترمی شود اما برخی مردم نگاه خوبی به پرستاران ندارند و تصورشان این است که این افراد حدود را رعایت نمی کنند وشاید این تصوربه خاطربرخی رفتارها و پوشش نادرست عده ای از افراد مرتبط با قسمت پرستاری است که حتی شاید در گروه درمانی نقش پرستاری هم نداشته باشند .
طبق قانون بیمارستان، باید لباس پرستاری بپوشند همه می گویند پرستارها پوشش نامناسبی دارند یا اهل بگو و بخند با نامحرمند! در صورتی که اگرعده ای رفتار خوبی نداشتند نباید همه را متهم کرد. درحالی که پرستاران زن هم بیشترین زحمت را می کشند و هم بیشترین مراقبت را باید در پوشش و روابط خود دارند.

انتهای پیام/ع