یزد آوا، درست است که روزی دهنده، خداست ولی عالَم، عالَمِ اسباب و وسائط است و خودِ خدا برای هر کاری راهی قرار داده است. 

در روایات زیادی، اسباب ازدیاد و وسعت رزق و روزی بیان شده است؛ از زیارت مرقد امام حسین(علیه السلام) و انجام عمره و حج گرفته تا خواندن تعقیبات مخصوصا بعد از نماز صبح و عصر و صله‌ی رحم و استغفار و صدقه دادن و حتی خوش اخلاقی و . . .

در روایات دیگری صفات و کارهایی که باعث فقر می‌گردند، ذکر شده است؛ از قبیلِ زِنا، اسراف، ترک قرض دادن به نیازمند با وجود توانایی، گوش دادن به صدای مطرب، خوابیدن بین اذان صبح و طلوع خورشید، قطع ارتباط با خویشاندان و . . .

شاید مهم‌ترین سبب کم شدن رزق، گناه و معصیت باشد. امام صادق(ع) فرمودند:

( إِنَ‏ الذَّنْبَ‏ يَحْرِمُ الْعَبْدَ الرِّزْق‏ ) یعنی: گناه کردن، انسان را از رزق محروم می نماید ( کافی ج 2 ص 271 )

و شاید به همین جهت، یکی از اسباب وسعت و ازدیاد رزق، استغفار می باشد؛ همان-گونه حضرت امیرالمؤمنین( علیه السلام) فرمودند:  الِاسْتِغْفَارُ يَزِيدُ فِي الرِّزْق‏

خواننده گرامی، آیا تا به حال در هنگام فقر و نداری، به جای رو زدن به این و آن و به دنبال وام از این بانک به آن بانک رفتن و . . . به فکر توبه و استغفار افتاده‌ای؟!

اگر روایات برایت اطمینان آور نیست، با این آیه‌ی قرآن چه می کنی که می فرماید:                                                      

اِسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّاراً يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَاراً وَ يُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَ بَنِينَ ( نوح، آیات ده تا دوازده) یعنی از گناهانتان استغفار کنید تا خدای غفّار شما را ببخشد و از آسمان بر شما باران فراوان نازل کند و اموال و فرزندانتان را زیاد نماید.

نویسنده: محمد مسلم وافی