عصر فرهنگ، گویا نمایش همه فیلم‌ها و شرایط اکران این امکان را از برگزار کننده‌ها گرفته است که ساعت بهتری را برای سانس اول در نظر بگیرند. این موضوعی بود که دبیر اجرایی جشنواره نیز بدان اذعان داشت.
انتظار می‌رفت با توجه به اهمیت مساله هرچند کوچک و مختصر اما با حضور مسئولین مراسم افتتاحیه‌ای برقرار باشد که البته این مهم با حضور علی غیاثی رئیس اداره ارشاد استان یزد صورت پذیرفت.هر چند در حین اکران فیلم‌ها،که کسی متوجه آن نشد.
استقرار کارکنان دبیرخانه و پاسخگویی منظم کار را برای مخاطبان بسیار آسان کرده ‌بود. بسیار واضح بود پوشش فیلم‌ها از سوی منتقدین و خبرنگاران ضعیف است. زیرا جایگاهی برای خبرنگاران در نظر گرفته‌نشده بود که با تذکر خبرنگار عصرفرهنگ نیز این مهم صورت نگرفت. بیشتر عکاسان خود جشنواره مشغول عکاسی از این جشنواره بودند!
اولین فیلم در ساعت 17:10 دقیقه اکران شد، انتظار می‌رفت فیلم‌ها با حضور کارگردانان اکران شود و در حاشیه اکران‌ها کارگردانان نیز حضور داشته باشند. اما در روز نخست حتی با توجه به تاکید مجری هم این امکان میسر نشد و کارگردانی قبل از اکران فیلم‌ها برای مخاطبان صحبت نکرد. از همان سانس اول تقریبا یک‌سوم سالن پر شده بود که بسیار خوب به نظر می‌رسید در این سانس فیلم‌های پارکینگ، چند شاخه گل مریم، سوچی در مشهد، آن‌روزها و آکوج اکران شدند.
مابین سانس‌های اول و دوم نمایشگری بزرگ در بخش دبیرخانه قرار گرفت تا پخش مستقیم شبکه یزد را که بخشی از پوشش مراسم را در پشت‌بام بر عهده داشت به نمایش بگذارد. تنها تصویری که از آن به یاد دارم مصاحبه کارگردانان فیلم «سه سال و سه ماه و دو روز» بود، در میانه سانس‌ها مخاطبین با عرقیجات گیاهی و کیک یزدی پذیرایی می‌شدند که واقعا ابتکار تازه‌ای بود و البته استقبال خوب مخاطبین را همراه داشت.
سانس دوم هم بدون حضور کارگردانان اکران شد. در این نوبت فیلم‌های سکوت، سه سال و سه ماه و دو روز، خواهرم محدثه، عروسی مسلم و از ما اکران شدند.
یک ربع مابین سانس دوم و سوم فاصله بود روی صندلی تعبیه شده نشسته بودم، خستگی را می‌شد در چهره برخی عوامل اجرایی از جمله رقیه توکلی دبیر اجرایی جشنواره دید که شاید آرام و قراری نداشت با این وجو هر زمان که میسر بود، نظرات را جویا ‌می‌شد و در مورد جشنواره صحبت می‌کرد.
شاید بزرگترین ضعف جشنواره بخش مصاحبه‌ها و خبرنگاران و پوشش رسانه‌ای آن بود. ممکن است گفته شود این بخش را صدا و سیما پوشش داده‌است اما بر کسی پوشیده نیست که مخاطبان سایت و رسانه‌ها امروز بیشتر صدا و سیما مرکز یزد است. شاید دعوت رسمی از خبرنگاران کشوری و منتقدین سینما این مشکل را تا حدی حل می‌کرد.
بعد از اکران هر فیلم مخاطبین برای فیلم‌ها دست می‌زدند شاید دو فیلم بیشتر مخاطبان را به خود جلب کرد، اولی قاشق بود که به معضل تنبه کودکان با قاشق داغ در کردستان اشاره کرد و دیگری فیلم «عروسی مسلم» تنها مداح روستا بود که مجبور شد روز عروسیش هم برود و در مجلس عزایی نوجه سرایی کند!