عصر فرهنگ، شاید علمک ساخته حسین دارابی را بتوان بهترین فیلم جشنواره دانست. فیلمی که به خوبی نشان می‌دهد که یک علمک چگونه می‌تواند سوژه یک داستان کوتاه باشد. وقتی در آغاز فیلم دونده محکم با علمک گاز برخورد می‌کند کسی باورش نمی‌شود فیلم قرار است چه چیزی را روایت کند.
یا وقتی افراد مختلف با علمک برخورد می‌کنند تا آنجا که تابلو خطر می‌گذارند و فراش محل آن را جمع می‌کند! دست مایه طنز آنجایی به اوج می‌رسد که فرد کوتاه قدی از زیر علمک به سلامت عبور می‌کند وخنده تماشاگران بعد چند اصابت سخت سر به علمک به اوج خودش می‌رسد. اما حساس‌ترین جای فیلم آنجایی است که جوان روحانی در حال پیاده‌روی محکم سرش به علمک می‌خورد و زخمی می‌شود. تازه مخاطب به سکانس اول فیلم پی می‌برد که فردی جوانی را با عبا نشان می‌دهد که صورتش زخمیست. اما شاید شاهکار و پیام داستان درست اینجا باشد که فردی همراه کودک خردسالی که در بغل دارد در حال صحبت با دوستش زمانی متوجه علمک شده که سر فرزندش به آن اصابت کرده است؛ اما خوشبختانه آن روحانی عمامه خود را به علمک بسته تا سر فرد دیگری صدمه نبیند. سوژه جالب با پیامی هرچند ساده اما پر مغز داستان علمک را برای مخاطبان شیرین کرده است و به نظر می‌رسد رضوی ترین و دینی ترین فیلم جشنواره امسال هم همان «علمک» بود. فیلمی که استفاده از طنز این فیلم8 دقیقه‌ای را به بهترین فیلم از نگاه مخاطبان در روز سوم جشنواره بدل کرد.