عصر فرهنگ، پانزدهم شعبان سالروز میلاد قطب عالم امکان حضرت مهدی(عج) در زمره بزرگ‌ترین اعیاد شیعیان محسوب می‌شود ؛ از این رو طبیعی است که قشرهای گوناگون مردم در سنین و صنوف مختلف، برای هرچه باشکوه‌تر برگزار شدن آن، سرازپا نشناسند و هرکسی بکوشد تا به سهم خود در این راستا اقدامی انجام دهد.

برگزاری باشکوه این جشن بزرگ در اقصی‌نقاط ایران اسلامی افزون بر تقویت همبستگی و همدلی در داخل، پیام‌های روشنی را به دشمنان و بدخواهان دین و انقلاب این مردم مخابره می‌کند؛ پیام‌هایی از جنس امید و انتظار و یکدل بودن در برابر باج‌خواهان نورستیز.

در این میان اما گاه عده‌ای از متصدیان و شرکت‌کنندگان در جشن‌های نیمه‌شعبان، به بهانه برگزاری جشن و شادمانی اقداماتی دون شأن ایام انجام می‌دهند؛ اقداماتی که بعضا از مصادیق تضییع حق‌الناس و ارتکاب محرّمات به شمار می‌آید.

برخی از این اقدامات همچون راه‌بندان‌های آن‌چنانی به بهانه توزیع شربت و شیرینی که گاه می‌تواند پیامدهای خطرناکی برای برخی شهروندان داشته باشد، از سر غفلت و سهل‌انگاری است و برخی دیگر از اقدامات، نه از سر غفلت، بلکه نشانه فرصت‌طلبی برای دست‌یازیدن به برخی محرّمات است؛ محرماتی از نوع رقص و پایکوبی‌های آنچنانی با چاشنی آهنگ‌های خاص از خوانندگان خاص‌تر!

در این میان رهگذران در برابر هر دو دسته موظف به اجرای امربه معروف و نهی از منکر هستند.

 دستگاه‌های حکومتی از جمله نیروی انتظامی نیز اگرچه باید در برابر گروه نخست، با ارشاد و راهنمایی عمل کنند؛ اما بی‌گمان در مقابل کسانی‌که میلاد امام زمان(عج) و فضای شادمانه حاصل از آن را دستاویز و بهانه‌ای برای ارتکاب رفتارهای مغایر با دین و اخلاق و عرف جامعه قرار می‌دهند، برخوردی جدی‌ ضرورت دارد.

چه این‌که اینان افزون بر مردم‌آزاری با رفتارهای نسنجیده خود، موجبات سوءاستفاده بدخواهان تشیع را فراهم می‌سازند و اقداماتشان به جای این‌که در راستای ترویج آموزه‌های مهدویت باشد، در مسیر دورکردن جوانان از هویت دینی و بخردانه خواهد بود.

نویسنده: مهدی زمانی