به گزارش عصر فرهنگ؛ یکی از وعده های روحانی عزت بخشیدن به پاسپورت ایرانی بود. اما دبه های پی در پی آمریکا و متحدانش باعث شد این وعده هم به سرنوشت حل صد روزه مشکلات و چرخیدن چرخ زندگی مردم و سانتریفیوژها دچار شود. آمریکا در ابتدا از پذیرش ابوطالبی گزینه ایران برای حضور در سازمان ملل امتناع کرد. ماجرای تعرض جنسی به دو نوجوان در فرودگاه جده نیز بار دیگر حیثیت پاسپورت ایرانی را به سخره گرفت و عدم واکنش صحیح از سوی دستگاه دیپلماسی نیز آل سعود را گستاخ تر کرد. تا آن جا که در فاجعه منا طرف سعودی پیش از نهیب رهبر انقلاب حاضر به هیچ گونه همراهی با دولت ایران نبود و اگر بنا به دیپلماسی لبخند بود احتمالا برای دریافت پیکرهای مطهر شهدای فاجعه منا هنوز باید به دنبال واسطه ای در بین شاهزادگان عرب می گشتیم!

دیدار جهانگیری با اردوغان نیز ثابت کرد که مردم دیگر نباید منتظر بازگشت اعتبار به پاسپورت باشند و احتمالا رئیس جمهور بعدی وعده بازگشت اعتبار به نمایندگان کشور ایران را خواهد داد! در ایران دیدار بر خلاف عرف دیپلماتیک از پرچم ایران استفاده نشده بود. صندلی، نحوه نشستن و حالات چهره دو نفر نیز تفاوت محسوسی داشت.

اما جدیدترین دبه آمریکایی با تحریم غیر مستقیم ایران کلید خورد. مجلس نمایندگان آمریکا هفته گذشته به بهانه مقابله با تهدید تروریسم، طرحی را تصویب کرد که در صورت تبدیل به قانون، سفر افرادی را که اخیرا در یکی از چهار کشور ایران، عراق، سوریه و سودان حضور داشته‌اند به آمریکا، محدود می‌کند. این طرح با 407 رأی مثبت در برابر تنها 19 رأی منفی به تصویب رسید.

پیش از این روزنامه «لس آنجلس تایمز» گزارش داده بود که طرح مجلس نمایندگان بعد از گفت‌وگوهای مخفیانه میان مقامات کاخ سفید و رهبران کنگره تهیه شده است.

بر اساس این طرح، شهروندان 38 کشور «دوست آمریکا» که مطابق قوانین این کشور در حال حاضر بدون اخذ روادید تا سقف 90 روز می‌توانستند وارد خاک آمریکا می‌شوند، در صورتی که در 5 سال گذشته به ایران، سوریه، عراق یا سودان سفر کرده باشند، بایستی مورد بررسی قرار گیرند.

هرچند این طرح در سنا مخالفانی دارد، اما با توجه به گزارش‌های منتشر شده در مورد حمایت کاخ سفید از این مصوبه، انتظار می‌رود این طرح نهایتا به قانون تبدیل شود.

پیش از این بسیاری از کارشناسان اروپایی با این طرح مخالفت کرده بودند، چراکه عملا اتباع اروپایی از جمله کشورهایی چون فرانسه، آلمان و انگلستان که برای کار یا گردشگری به این کشورها سفر کرده باشند، برای ورود به آمریکا با مانع مواجه شده و باید درگیر فرآیند صدور روادید شوند. به زبان ساده اروپائیانی که به هر دلیل- تجارت یا گردشگری- به ایران سفر می کنند باید قید ویزای آمریکا را بزنند!

تصویب این طرح می‌تواند برای ایران نیز که با رفع احتمالی تحریم‌ها انتظار افزایش مناسبات تجاری و گردشگری با اروپا را دارد، تبعات منفی داشته باشد. از این رو، تصویب این طرح را می‌توان تحریمی غیرمسقیم برای ایران به شمار آورد.

دادخواهی گاردین و سکوت زنجیری ها

در سایه سکوت سنگین رسانه های زنجیره ای و یارانه بگیران دولت تدبیر؛ روزنامه گاردین، در واکنش به این خبر در گزارشی با اشاره به شعر «گنه کرد در بلخ آهنگری؛ به شوشتر زدند گردن مسگری» از سعدی از اینکه قانونگذاران آمریکایی به جای وهابیت عربستان، ایران را نشانه گرفته‌اند، انتقاد کرده است.

گاردین در ابتدای این گزارش می‌نویسد: «یک پاکستانی زاده آمریکا و افراطی‌شده به عربستان سعودی رفته و با یک پاکستانی دیگر که با نسخه‌ای از وهابیت افراطی، مذهب رسمی عربستان، مغزشویی شده ازدواج کرده است. این دو زوج به آمریکا آمده‌اند و در یک پارتی 14 نفر را کشته‌اند.»

اشاره روزنامه گاردین، به زوج «مسلمانی» است که حدود ده روز پیش در جریان یک تیراندازی در شهر «سن‌برناردینو» ایالت کالیفرنیا 14 نفر را کشته و 14 نفر دیگر را زخمی کردند.

گاردین در ادامه این گزارش نوشته است: «حالا حدس بزنید که برای این جنایت شنیع، چه کسی هدف حمله قرار گرفته است؟ آمریکایی‌های ایرانی‌تبار، که هرگز این ایدئولوژی افراطی را قبول ندارند و تا آنجا که ما می‌دانیم هیچ نقشی در هیج یک از اقدامات تروریستی صورت گرفته در جهان نداشته‌اند.»

گاردین می‌نویسد تصویب این طرح در مجلس نمایندگان آمریکا یک داستان ایرانی را به یاد می‌آورد که در آن یکی از حاکمان به خاطر گناهی که آهنگری در بلخ کرده بود، در شوشتر یک مسگر را گردن زد.

این روزنامه انگلیسی می‌نویسد مجلس نمایندگان آمریکا بار دیگر این داستان را بازسازی و اجرا کرده است چراکه بدون آنکه اتباع پاکستان و عربستان را تنبیه کند، شهروندان ایرانی در آمریکا را هدف قرار می‌دهد.

گاردین سپس این سوال را مطرح می‌کند: «پس، چرا عربستان، هر بار که، همانند اغلب اوقات، وارد میدان تروریسم می‌شود، کارت فرار از زندان دریافت می‌کند؟ چون آنها محبوب نخبه‌های سیاسی آمریکا هستند .»

آنچه مرقوم داشته اند، آنچه توافق کرده اند!

روحانی بلافاصله بعد از توافق ژنو نامه ای بلند بالا خطاب به رهبر انقلاب نوشت و از تسلیم قدرت های جهانی در مقابل حقوق ملت ایران خبر داد. نامه ای که البته رهبر انقلاب در جواب آن نوشتند آن چه مرقوم داشته اید در خور تقدیر و تشکر است! همین پاسخ کافی بود تا این شائبه ایجاد شود که آنچه توافق شده است با آن چه مرقوم داشته اند تفاوت داشته باشد.

این فاصله حرف و عمل در موارد متعددی بعد از توافق ژنو و برجام نمود پیدا کرده است. وضع تحریم های متعدد و اظهارات ضد ایرانی مقامات آمریکا گواه این مدعاست. به اعتقاد کارشناسان قانون جدید نیز خلاف برجام است و اوباما طبق گفته خود باید آن را وتو کند. برای مثال احمدی عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس در واکنش به این مصوبه ضد اسلامی و ضد ایرانی اظهار داشت: «به طور حتم طرح محدودیت تردد سفرکنندگان به ایران، عراق و سوریه مخالف و مغایر با برجام است و رئیس جمهور آمریکا بر اساس توافق هسته ای، باید تصمیمات لازم را برای توقف این طرح اتخاذ کند.»

حالا باید دید «رئیس جمهور مودب و باهوش آمریکا» به توافق با ایران پایبند است یا طبق معمول دولتی ها توجیهی برای این بد عهدی می تراشند. مسئولان پاسخ دهند آیا وضع این قوانین لطمه ای به اصل برجام وارد نمی آورد؟ یعنی آن چه توافق کرده اند با آن چه در رسانه ها و اسناد مرقوم داشته و به مردم اعلام کرده اند متفاوت است؟

اگر چنین اقداماتی به معنی نقض برجام است چرا دولتمردان ما عکس العمل درخوری انجام نمی دهند؟ مگر دبیر شورای عالی امنیت ملی کشور وعده نداده بود «پاسخ ایران به نقض توافق بسیارصریح خواهد بود»؟ چرا مسئولان سیاست خارجی کشور که دائما با مسئولان آمریکایی مراوده دارند،گپ می زنند، پیاده روی می کنند و خوش و بش می کنند، لا به لای آن همه لبخند اندکی حقوق ملت ایران را مطالبه نمی کنند؟