به گزارش عصرفرهنگ؛ کم آبی در یزد، موضوعی نیست که بتوان به آسانی بر آن چشم بست و یا با نگاه‌های سیاست‌زده از کنارش گذشت و برای مهار آن نسخه‌پیچی کرد. حل معضل کم‌آبی که این‌روزها به نوعی به بحران بی‌ نیازمند اراده‌ای محکم با نگاهی جامع و فرانگر است؛ اراده‌ای که استحکام و کارآمدی‌اش منوط به داشتن «صداقت‌«، «وجدان کاری» و «پرهیز از سیاست‌زدگی» است. نمی‌توان از یک‌سو از تلاش برای حل بحران کم‌آبی استان دم زد و از سوی دیگر، بر برخی کم‌لطفی‌ها و احیانا اجحاف‌ها در این زمینه چشم بست و چه بسا به توجیه اجحاف‌ها همت گماشت!

طبق برخی شنیده‌ها، فولاد مبارکه اصفهان اجازه برداشت آب از خط لوله اول انتقال آب به استان یزد را به دست آورده است. این خبر اگر صحت داشته باشد، برای «مردم تشنه» استان نگران‌کننده است. برای مردمی که از منابع انسانی و با هزینه سنگین آن‌ها خط لوله انتقال آب احداث شده است تا مرهمی بر آلام‌ مستقیم و غیرمستقیم ناشی از بی‌آبی‌شان باشد، سخت است مشاهده کنند که بخشی از حقوق‌ مادی و معنوی‌شان در زمینه تامین «آب آشامیدنی»، پیشکش «کارخانه‌ای صنعتی» در استان مجاور شود؛ آن هم در حالی که به تصریح برخی متصدیان از جمله نماینده مردم یزد و اشکذر در مجلس، آب شرب یزد ۱۰۰ درصد وابسته به خط انتقال آب است و یزد بدون آب انتقالی تنها ۸ ساعت دوام می‌آورد!

انتظار گزافی نیست اگر همصدا با نماینده سابق مردم یزد در مجلس شورای اسلامی اعلام کنیم که «این خط لوله از منابع انسانی و جیب مردم یزد احداث شده است و انشعاب گرفتن از آن خلاف مقررات و ضوابط است و چنان‌چه انشعابی از این خط لوله قرار بود صورت گیرد باید مجوز آن از سوی مردم استان یزد صادر می‌شد.»

بنابراین هرگونه «پنهان‌کاری»، «اهمال» و رطب‌و‌یابس به هم بافتن برای «توجیه قصور و تقصیرها» در زمینه انتقال آب به استان یزد و برخورداری مردم دارالعباده یزد از آب موردنیاز، گناهی نابخشودنی در حق مردمان دیار قنوت و قنات و قناعت و اقدامی اغماض‌ناپذیر است.

نویسنده: فائزه شورکی

پایان پیام/م