به گزارش عصر فرهنگ به نقل از راه دانا؛ با شعار دولت راستگویان دولت یازدهم آغاز به کار کرد. وعده های انتخاباتی از زبان رئیس جمهور از همان آغاز کار دل برخی را لرزاند که مبادا دولت  از شعار خود فاصله بگیرد. .

وعده حل مشکلات اقتصادی در 100 روز نخست مهمترین، چربترین و به گونه ای آسان ترین وعده ای بود که به ملت در برهه انتخابات داده شد. 100 روز که هیچ تا به امروز که دولت در آستانه دومین سال عمر خود می باشد بهبود و رفع مشکلات اقتصادی محلی از اعراب نداشته است و کماکان سنگین شدن هزینه های زندگی با افزایش قیمت  کالاهای اساسی در میان جامعه و خانوارها به خصوص قشر پایین دست جامعه بسیار موج می زند.

کتمان حقایق مذاکرات هسته ای از مردم در حالی که دشمنان نظام از تمام حقایق این مذاکرات آگاه هستند نوع دیگری از عدم روراستی و همدلی و همزبانی دولت با مردم است. اینکه امروز در دید دولت یازدهم مردم مَحرم نیستند و دایما اعلام می شود که محتوای مذاکرات هسته ای محرمانه است، در قیاس با ادبیات و گفتمان انقلاب اسلامی فاصله بسیار محسوس است.

همه موارد فوق یک سو، وقایع ناگواری از قبیل آزاد شدن قیمت بنزین که اخیراً اتفاق افتاده و قشر کم بضاعت و پایین دست جامعه را دچار تلاطم کرده است از سوی دیگر صحت و سقم عدم همدلی و روراستی دولت با مردم را اثبات می کند، این اتفاق  با وجود ادعای پایان سال گذشته سخنگوی دولت مبنی بر عدم افزایش قیمت حامل های انرژی، بدون اطلاع قبلی این اقدام انجام می شود و از همه دردناک تر قطع سهمیه بنزین آن دسته از شهروندانی که رزق خود را از مسافرکشی بدست آورده و بسیار دغدغه بنزین داشته و  قیمت پیش از آزاد شدن بنزین نیز برای آنها به صرفه نبوده موضوعی است که بسیاری را آزرده خاطر کرده است.

توهین هایی که به قشر پایین دست من جمله تاکسی دارها توسط مشاور رئیس جمهور شد و حال قطع بدون اطلاع سهمیه بنزین آنها مشخص است که دولت با اقشار فرودست جامعه میانه خوبی ندارد و یا حتی الامکان خود را از جنس آنها نمی داند.

و از این ها گذشته قطع یارانه برخی از شهروندان بدون اطلاع نیز حکایت از عدم روراستی دولت با جامعه دارد اینکه دولت شهروندان را نسبت به خود غریبه می داند و گویا ابزاری هستند برای آزمایش برنامه ریزی ها یکباره ای، حکایتی غریب و تامل برانگیزی است که یقینا این نتیجه را می دهد که دولت در رسیدگی به امور اقتصادی دچار روزمرگی شدید شده که به ناچار رو به تصمیمات لحظه ای آورده و منافع ملت در این تصمیمات و برنامه ریزی ها حلقه مفقوده است.

حال سخن این است که چرا دولت به اهمیت روراستی با ملت پی نبرده است و تا کی می خواهد سیاست های ماکیاولی خود را در برابر چنین ملتی که از همه وجود خود برای انقلاب مایه گذاشته و جانفشانی کرده است به کار برد. این ملت یقینا تاب هر سختی و مصائب را خواهد داشت الا شنیدن دروغ آنهم از سوی دولتمردانی که منتخب ملت هستند.