عصر فرهنگ، در هفته‌ای که گذشت، مهندس میرمحمدی استاندار یزد در نشست ماهانه ستاد احیای امر به معروف و نهی از منکر استان حضور یافت و به بیان نقطه نظرات خود پیرامون این فریضه الهی پرداخت. (مشروح سخنان ایشان را  اینجا مشاهده کنید.)

وی در بخشی از اظهارات خود با اشاره به سازمان‌های عریض و طویلی که جهت ساماندهی فعالیت‌های فرهنگی دایر هستند بیان کرد: علی‌رغم این همه فعالیت‌های عظیم باز هم شاهد دین‌گریزی جوانان هستیم.

مسلماً شکی در ضعف نهادهای فرهنگی در مقابله با هجمه بیگانگان نیست، چه آن که تأکیدات مکرر رهبر انقلاب و دلسوزان موید این نکته است.

اما آیا دین‌گریزی و معضلات فرهنگی تنها نتیجه کم کاری و یا ناکارآمدی دستگاه‌های متصدی امور فرهنگ است؟

اولاً که یکی از بزرگترین مشکلات نهادهای فرهنگی ما به روز نبودن، نداشتن دغدغه لازم و بعضاً سهل‌انگاری و حتی وادادگی در برابر جریانات مهاجم و متخاصم فرهنگی است. حتی خود حضرتعالی در نشست خبری اخیر خود به منظور گزارش فعالیت یک ساله مجموعه استانداری یزد کوچکترین اشاره‌ای به بحث فرهنگی نکردید، گویا اصلاً فرهنگ را به منزله هوایی که جامعه در آن تنفس می‌کند نمی‌دانید.

ثانیاً، نباید خیلی هم بی‌انصاف بود، تمام این دستگاه‌های عریض و طویل فرهنگی در برابر غول‌های رسانه‌ای غرب مصداق «لم یکن شی مذکورا» هستند. خوب است بدانیم طبق گفته صادق صبا مدیر بخش فارسی بی‌بی‌سی، تنها بودجه این بنگاه معادل 80 میلیارد تومان یعنی چندین برابر بودجه نهادهای فرهنگی ایران اسلامی است. با این حال باز هم شاهد کاهش بودجه نهادهای فرهنگی در لایحه پیشنهادی دولت در سال 94 هستیم. طبیعی است که هر چقدر پول بدهیم، آش می‌خوریم. طبیعی است که با حرف و اظهارنظر کاری پیش نمی رود.

ثالثاً، قبلاً در توضیحات مسئولین ستاد احیای امر به معروف و نهی از منکر مکرر ذکر شده است که این ستاد به دنبال پایه‌ریزی نهادی جدید (به تعبیر شما عریض و طویل) نیست، بلکه هدف این نهاد ساماندهی و جهت‌دهی فعالیت‌های فرهنگی سایر نهادها در راستای اجرای اصولی و علمی دو فریضه امر به معروف و نهی از منکر است.

جناب استاندار شما در بخش دیگری از صحبت‌های عجیب خود مدعی هستید: «تحکم و تشکیل شورا راه امر به معروف و نهی از منکر نیست. شاید مردم اصلاً شورا را قبول نداشته باشند. باید کار به جامعه ای که بدان نیاز دارد سپرده شود.»

سؤال اینجاست که حال اگر اصلاً نیاز به فریضتین در بین جامعه احساس نشود، کار را باید به چه کسی سپرد؟ آیا صرفاً قبول نکردن مردم مشروعیت فعالیت یا نهاد و مقامی را زیر سؤال می‌برد؟ مگر خود حضرتعالی با انتخاب مردم بر سر کار آمده‌اید؟ آیا فردی می‌تواند با این ادعا که صحبت‌های شما را قبول ندارد، خلاف میل شما عمل کند؟

صرف‌نظر از اینکه فعالیت‌های ستاد احیای فریضتین علی‌رغم ذهنیت شما صرفاً منحصر به اقدامات فرهنگی است آیا واقعاً از دید شما تحکم راهی برای امر به معروف و نهی از منکر نیست؟ آیا استفاده از الفاظ «امر» و «نهی» خود نشان‌دهنده تحکم نیست؟!

جهت استحضار حضرت‌عالی امر به معروف و نهی از منکر مراحل و مراتبی دارد که یکی از این مراتب امر و نهی عملی است. مقصود از امر و نهی عملی این است که مکلف باید با اِعمال قدرت و به کار بردن جبر و زور، طرف را از انجام منکر و ترک معروف باز دارد.

جناب استاندار، با چنین اظهاراتی نمی‌توان این فرایض را «احیا» کرد. با چنین موضع گیری‌هایی نمی‌توان سیره اباعبدالله که خود را شهید امر به معروف می‌داند، احیا کرد.

ضمناً عمل به فریضه الهی احساس قیومیت نسبت به مردم را در پی نخواهد داشت، بلکه نشان‌دهنده عبودیت و پذیرش ولایت الهی است.

بگذریم؛
اصلاً چه طور به نظرات مردم واقف شدید؟!

 رسول محتشم