کریس کایل، مادلین آلبرایت، میشل و باراک اوباما، دیک چنی، جرج بوش، کالین پاول، دونالد رامسفلد، پاول ولفوویتز، کاندولیزا رایس، سوزان رایس، سامانتا پاورز و... . لیست مجرمان همچنان ادامه دارد.«تک تیرانداز آمریکایی» همان دولت آمریکا است؟

1- «کریس کایل» یک سرباز آمریکایی و قاتل 200 عراقی است. او به عنوان مهلک‌ترین قاتل تاریخ ارتش آمریکا، مورد تکریم رسانه‌های بزرگ ایالات متحده و راهروهای کنگره و کاخ سفید قرار گرفته است. دولتمردان آمریکا، از او در مقام یک انسان نمونه و قرائتی کامل برای آمریکایی بودن، تجلیل‌ می‌کنند.

2- بسیاری از مردم دنیا اظهارات دفاعی مادلین آلبرایت، وزیر امور خارجه سابق دولت آمریکا از تحریم‌های ضد عراقی بیل کلینتون را فراموش کرده‌اند. زمانی که لیزلی استال مجری برنامه «60 دقیقه» از او پرسید «شنیده‌ایم که  500 هزار کودک کشته شده‌اند. یعنی تعداد کودکان کشته شده در عراق از هیروشیما بسیار بیشتر بوده است....به نظرتان نتیجه حاصله ارزش بهای پرداخته شده را داشت ؟» آلبرایت گفت:« به عقیده "ما" ارزشش را داشت.» مادلین چونان از "ما" صحبت می‌کرد که گویا از طرف تمامی مردم آمریکا سخن می‌گفت. اعتراض‌ها در برابر صحبت او هیچ انعکاسی در رسانه‌ها نداشت. شاید اصلاً اعتراضی در آمریکا شکل نگرفت. البته درباره عدد 500 هزار کودک کشته شده در عراق که لیزلی استال بیان کرد، بعدها آمار‌های دیگری در دنیا منتشر شد اما نظر آلبرایت تغییر نکرد.

3- براندن گریگس، یک کارشناس و تحلیل‌گر رسانه‌ای است. او در شبکه سی‌ان‌ان گفت: «تک تیرانداز آمریکایی» یک پدیده فرهنگی واقعی! است. و بعد از او میشل اوباما، همسر رئیس‌جمهور آمریکا نیز در جایی دیگر مدعی شد: «... برای آمریکایی‌هایی که شانس ملاقات شخصی با خانواده نظامیان و کهنه سربازان را نداشته‌اند، تلویزیون و فیلم‌ها غالباً بهترین شیوه دستیابی به این روایت‌ها و قصه‌ها هستند.» همسر باراک اوباما بعد از آن در یک جشن سینمایی گفته بود که «تک تیرانداز آمریکایی، بیانگر تصمیمات اخلاقی! پیچیده سربازان... موازنه عشق به خانواده و عشق به کشور است.» به نظر می‌رسد برای کریس کال، «تصمیمات اخلاقی و عشق به وطن» اطاعت از دستورات فرمانده نظامی و عملی کردن اوامر واشنگتن است حتی اگر پای کشتن انسان‌های بی‌گناه در میان باشد.

چنانکه فیلم تک تیرانداز نیز این مهم را در بر می‌گیرد، زمانی که برج های دو قلو در 11 سپتامبر 2011 فروریخته شدند، کایل عازم جنگ شد. این مرد تگزاسی تهاجمی، از دستورات جرج دبلیو بوش مبنی بر هدف قرار دادن آن "بدکاران" -بعدها تمام مردم عراق- پیروی می‌کرد. رجز خوانی ساده بوش مبنی بر آوردن "زنده یا مرده" آنها، سناریوی دلگرم کننده‌ای بود که که بواسطه تلاش 100 ساله فیلم‌های وسترن هالیوود، باورکردنی شد و یک بار دیگر هم در "تک تیرانداز آمریکایی" هالیوود به طور کامل به اجرا درآمد. در کشوری که سیاستها به تجارت نمایش مبدل شده است، طرز تفکر بانوی اول آمریکا کاملاً بدون ابهام است: نسخه‌های دست کاری شده تلویزیونی و سینمایی از حقایق ناخوشایند جنگ‌افروزی‌های آمریکا، جایگزینی عالی برای واقعیتهای بکر و تلخ شدند و مردم آمریکا همچنان محصور در تصویرسازی سینما و رسانه می اندیشند و در سالن‌های سینما برای کایل دست می‌زنند.

احتمالاً خانم اوباما هم تحت تأثیر این فیلم مانند بخش دیگری از مردم کشورش به آقای کایل علاقمند شده است شاید هم دلیل آن این است که آقای کایل، جملات و اَعمال باراک اوباما همسر میشل را منعکس می‌کند. کایل در کتاب خود -"تک تیرانداز آمریکایی"- نوشت که قتل و کشتار "لذت بخش"! است، و او "دوستش دارد".

4- مارک هالپرین و جان هیلمان، نویسندگان کتاب "سقوط دوبله" نوشتند که باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا که با کارکنان خود در مورد پهبادهای بدون سرنشین به مباحثه نشسته بود، با خودستایی ابراز داشته است که کایل "واقعاً در کشتن انسان‌ها مهارات دارد". باراک اوباما در حالی این اعتراف را بیان می کند که کایل هم در بخشی از خاطرات خود درباره کشتار وحشیانه غیرنظامی‌ها و مردم بیگناه نوشت: «مردم باید می‌دانستند که ما آنجاییم و آنها را خواهیم کشت...». کایل درست می‌گفت اینجا هم مقصر زنان، کودکان و غیرنظامیان عراقی مقصر بودند! این روحیه کایل به راحتی برگرفته از دولتمردان آمریکایی است. کافی است به یک اظهارنظر مشابه که دیک‌چنی، معاون رئیس‌جمهور سابق آمریکا در پاسخ به گزارشی که اخیراً در مورد شکنجه‌های سیا داشته است، مراجعه کنید. چنی در دفاع از رویه وحشیانه خود گفته بود که از نقشی که در ایجاد برنامه بازجویی‌های مخوف داشته است، احساس غرور می‌کند؛ برنامه‌هایی از جمله آب‌رسانی مقعدی یا شکنجه مقعدی و غیراخلاقی. چنی به صراحت درباره اینکه آیا از این اقدامات اظهار پشیمانی می‌کند، گفت: «نه... قطعاً نه... و من آن را باری دیگر در چشم به هم زدنی انجام خواهم داد.»

کریس کایل، مادلین آلبرایت، میشل و باراک اوباما، دیک چنی و ... همه واقعی هستند و نمونه‌های مشابه آنان بسیار زیاد. در حقیقت تک تیرانداز آمریکایی الگویی از یک آمریکایی واقعی است. و الگوی این آمریکایی‌ها، فسق و فساد است. جرج دبلیو بوش، کالین پاول، دونالد رامسفلد، پاول ولفوویتز، کاندولیزا رایس، سوزان رایس، سامانتا پاورز و... لیست مجرمان همچنان ادامه دارد و همین‌طور لیست جرم‌هایشان هم ادامه دار است: کشتار میلیون‌ها تن، جنگ افروزی بر اساس اطلاعات کذب، سرنگونی دولت‌های با اقتدار بر اساس دروغ، کشتار مستقیم بی‌گناهان و غیر مستقیم «مظنون‌ها» با پهپادهای بدون سرنشین همچنان در نقاط مختلف دنیا ادامه دارد. بدون در نظر داشتن قوانین بین الملل و بی هیچ اظهار تأسفی برای نقشی که در این کشتارهای جمعی داشته اند آمریکایی‌ها این مسیر را در عراق، یمن، پاکستان، افغانستان، سوریه و ... همچنان ادامه می‌دهند. هریک از آن‌ها، درست مثل کریس کایل، با افتخار و بدون ذره‌ای غم و اندوه از کرده‌هایشان سخن می‌گویند.

کریس کایل وظیفه خود را انجام داده و از دستورات پیروی کرد و وظایفی که از سوی کاخ سفید صادر شده بود را انجام داد. در واقع «تک تیرانداز آمریکایی» همان دولت آمریکا است. دولت تروریست‌ها.