به گزارش عصر فرهنگ، روحانی که شاید خودش هم انتظار پیروزی در انتخابات را نداشت، بعد از موفقیت گرفتار وعده وعیدهای خود شد. وی که ادعا داشت مشکلات مردم را صد روزه حل می کند با پیروزی در انتخابات خود را گرفتار این سنگ بزرگ دید. غرب به خوبی از این فرصت استفاده کرد.
 یعنی در زمانی که دولت روحانی با سیاه نمایی علیه دولت نهم و دهم، ادعای خالی بودن خزانه و القای ترس از قدرت نظامی آمریکا از طرف غربی طلب کمک داشت و از طرفی حیثیت خود را در گروی تحقق وعده صد روزه می دید، غربی ها چند روز مانده به اتمام زمان صد روز توافق ژنو را به ایران تحمیل کردند تا دو روز بعد روحانی در گزارش صد روزه خود بتواند بگوید: «در مذاکرات اخیرا ژنو مهم‌ترین اقدام این بود که بر سر اصول با هم توافق کردیم.»
همانطور که پیش بینی می شد این شتابزدگی تیم هسته ای برای توافق با غرب لطمات جبران ناپذیری بر کشور تحمیل کرد. طرف غربی برای نابود کردن صنعت هسته ای ایران ارنست مونیز وزیر انرژی آمریکا را به کار گرفت تا با مذاکره با علی اکبر صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی تمام ابعاد تعلیق صنعت هسته ای کشورمان را در سطوح بالا بررسی کند. علی القاعده از این سو هم باید رئیس بانک مرکزی ایران با وزیر خزانه داری آمریکا (مسئول اعمال و بررسی تحریم های ظالمانه علیه کشورمان) برای بررسی جزئیات لغو تحریم ها به گفت و گو می نشست. اما گویا لغو تحریم ها از اول هم مطرح نبوده و یا آقایان از سر ذوق زدگی مذاکره با کد خدا از این موضوع مهم غفلت کردند.
هر چه از توافق دولتی که ادعای دانش دیپلماسی اش گوش فلک را کر کرده، بیشتر می گذرد ضعف های توافق بیش از پیش نمایان می شود. دولتی که مدعی بود «تمام» تحریم ها در «روز اجرای توافق» برداشته خواهد شد و عدم اجرای توافق روزانه صدها میلیون دلار خسارت به کشور وارد می آورد اکنون و با رنگ باختن این سراب یا با وعده گلابی های باغ برجام جواب مردم را می دهد یا با کنسرت، لغو سخنرانی و هزار ترفند دیگر سر آن ها را گرم می کند.

اما چشم بینای ملت ایران در هفتم آذر ماه در دیدار با فرماندهان و مسئولان نیروی دریایی ارتش فرمودند: «شروع کردن یک تحریم» با «دوباره شروع کردن آن پس از پایان زمانش» فرقی نمی‌کند و این دومی نیز تحریم و نقض تعهدات قبلی از سوی طرف مقابل است.
ایشان بروز این مشکلات را ناشی از عجله در انجام کار خواندند و افزودند: وقتی عجله داریم که کار را زودتر تمام کنیم و به جایی برسانیم، از جزئیات غفلت می‌کنیم و گاهی غفلت از یک امر جزئی، موجب ایجاد رخنه و نقطه‌ی سلبی در آن کار می‌شود، بنابراین باید مراقب بود که کارها متین، محکم و با شتاب مناسب انجام شود.

اذعان عضو تیم مذاکره کننده به غفلت و عجله
اعتراض به شتابزدگی و غفلت تیم هسته ای موضوعی است که حتی خود اعضای تیم مذاکره کننده نیز بدان معترفند. «سیدحسین سادات میدانی» از اعضای تیم مذاکره کننده اخیراً در محفلی خصوصی در پاسخ به انتقاد از بقای تحریمها در پسابرجام گفته است: بخشی از مشکل به مذاکرات برمیگردد و بخشی نه. مشکل اصلی عجله شدید روسا برای رسیدن هرچه سریعتر به توافق بود.  کار درست این بود که تیم ایرانی خودش تحریمهای مهم را شناسایی میکرد و در تهیه متن برجام پیشقدم میشد؛ اما اینطور نبود. دوستان مذاکره کننده بدلیل فشار سیاسی و علی رغم مخالفت کارشناسان تحریم، بدون تانی لازم چارچوب لوزان را پذیرفتند.

وی می افزاید: در مرحله بعد نیز ابتکار عمل دست غربیها بود. کل متن بخش تحریمها از برجام از طرف آمریکاییها به دکتر ظریف داده شد و ما در فاصله لوزان تا وین مشغول متن خوانی و تطبیق انکسها (ضمائم) با متن و با قوانین تحریم بودیم! اینکه گفته میشود متن برجام دستاورد است، درست نیست! ما متن آمریکاییها را فقط پذیرفتیم! حالا متوجه شده اند که ابعاد متن ابعاد وسیعتر از تصور بوده!

سادات تاکید می کند: البته در آن زمان ما نسبت به باقیماندن تحریم دلار و باقیماندن تحریم برخی نهادهای موضوع تحریم هسته ای نظیر سپاه در اس دی ان لیست اعتراض کردیم اما گفتند از این موارد عبور شده و قابل تغییر نیست!

متاسفانه علی رغم هشدارهای رهبر انقلاب، اعترافات مذاکره کنندگان، اعتراض روزانه نخبگان و بد عهدی طرف غربی دولت همچنان بر رویه سابق خود اصرار می ورزد و برجام را حلال همه مشکلات معرفی می کند. با این وجود تنها می توان به این امید داشت که ترامپ دیوانه با آمدنش به کاخ سفید برجامی که حاصل تلاش «رئیس جمهور مودب و باهوش آمریکا» بوده را پاره کند تا ملت ایران بدون هزینه اضافی از این خسارت محض رهایی یابد. هر چند همانطور که اوباما اعتراف کرد به احتمال زیاد ترامپ هم با اطلاع از مفاد برجام حاضر به زیر پا نهادن این پیروزی بدون جنگ برای آمریکا نخواهد شد.
رسول محتشم