عصر فرهنگ؛ اعضای جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه یزد با انتشار نامه ای خطاب به وزیر علوم از برخی اعمال ریاست و برخی مسئولین این دانشگاه گله کردند. متن نامه به این شرح است:

                                        بسم الله الرحمن الرحیم                         
خدمت جناب آقای فرهادی
وزیر محترم علوم، تحقیقات و فناوری
سلام علیکم؛
پس از حمد و سپاس خدای سبحان، و سلام و صلوات بر حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) و خاندان پاک و مطهر ایشان و با آرزوی توفیقات روز افزون جناب عالی، احتراماً عرض می دارد تشکل جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه یزد با بیش از 20 سال    سابقه ی فعالیت های فرهنگی، آموزشی و سیاسی، تشکلی مستقل، ولایت مدار و انقلابی بوده و همواره در تلاش بوده تا به رسالت خود به نحو احسن عمل کند.
با روی کار آمدن دولت جدید، شاهد برخی دگرگونی ها در زمینه های مختلف بودیم که نشأت گرفته از تفاوت نگرش نسبت به مسائل بود. اما جریان روشنگر و آزاده دانشجویی در این فضا نیز همچون گذشته، جدای از هر گونه حب و بغض شخصی و گروهی، و صرفاً بر اساس ملاک های انقلابی و اسلام ناب محمدی (صلی الله علیه و آله) حوادث را سنجیده و متناسب با آن عمل کرده است.
در این مدت که فضای فرهنگی و سیاسیِ شهر و دانشگاه تغییرکرده است، مسائل گوناگونی رخ داده که چندین بار فضای شهر و دانشگاه را به چالش کشیده و جریان های دغدغه مند را مجبور به مداخله کرده و وقت و هزینه زیادی را از این جریان ها گرفته است.
-    اتفاقاتی همچون همراهی یکی از سران فتنه با استاندار برای افتتاح بیمارستان به عنوان یک مهمان ارجمند، در نهایت غفلت نسبت به بغیِ عظیمِ امثال این افراد به انقلاب و ملت بصیر ایران.
-    و یا نامه ریاست محترم دانشگاه یزد به همان فرد برای تسلیت فوت مادر ایشان که تاثیر بسزایی در قبح زدایی از فتنه و فتنه گران داشت و موجب حیرت و ناراحتی مردم انقلابی گردید .
-    و همچنین برخورد منفعلانه و بی اعتنای مسئولین نسبت به حضور وزیر سابق امور خارجه بریتانیا در شهر یزد و غفلت نسبت به نفوذ دشمن و تلاش بی وقفه او در جهت عادی سازی رابطه با استکبار.
-    دعوت از "موسوی لاری" و متأسفانه موافقت شورای نظارت بر تشکل ها با این دعوت. البته چند تشکل دانشگاه در نامه ای رسمی، بخشی از سوابق سیاه این فرد را در فتنه های 88 به هیئت نظارت ارائه و فرمایشات معظم له را در خصوص منع حضور فتنه گران در دانشگاه، قویاً گوشزد کردند، که موجب اقناع اعضای این هیئت شد. اما بعد از این جلسه نیز هیچ تغییری در رویکرد دانشگاه رخ نداد و تنها پاسخ مسئولین این بود که با لغو این جلسه شأنیت دانشگاه زیر سوال می رود و این به صلاح دانشگاه نیست! این جلسه در شب یلدا برگزار شد و در میانه جلسه، سخنران برای پاسخ ندادن به انتقادات دانشجویان، ناگهانی و به سرعت از جلسه خارج شد و جمعی برای پرسیدن سوال های خود، که در جلسه آنها را سانسور کرده بودند به دنبال فرد مذکور به سمت درب خروجی راه افتادند که با برخورد شدید عوامل حراست و تشکل برگزار کننده و همچنین محافظین فرد مدعو مواجه شدند که در آن هیاهو تعدادی از دانشجویان مصدوم گردیدند.
 البته که هیچ انسانی به غیر از ائمه معصومین (سلام الله علیها) و به تبع آن مسئولی مبرّی از خطا و اشتباه نیست؛ اما آنچه که اعتراض برانگیز است؛ تداوم این خطاها و بعضاً دفاع همه جانبه مسئولین از این اقدام ها است. مجموعه این اتفاقات و عکس العمل های مسئولین، عموم دانشجویان بصیر را به این نتیجه می رساند، جریانی که در شرایط فعلی صاحب سرمایه و رسانه است؛ واردِ بدنه تصمیم سازی و تصمیم گیری گردیده است و از آنجایی که حقیقتاً روح و منشِ انقلاب به دل و جانِ این افراد نفوذ نکرده و صرفاً ظواهری را از یک مسئول انقلابی نشان می دهند؛ لذا در هنگام اجرا هیچ دغدغه ای نسبت به آرمان های انقلاب و تحقق آنها ندارند. شاهد محکمی بر این ادعا نحوه برخورد مسئولین دانشگاه با مباحث روز فرهنگی است:
-    در بحث حجاب مدیریت محترم دانشگاه عملاً به این امر حیاتی بی تفاوت بوده و تنها به نصب منشور ناقصی از قوانین پوشش بسنده کرده اند؛ که البته آن هم به همت پیگیری های مصررّانه دانشجویان دغدغه مند بوده والا مسئولین اصراری بر تغییر وضعیت نامطلوبِ سابق نداشتند.
-    در رابطه با مراسم های سطح دانشگاه نیز همان گونه که امام خامنه ای(مدظله العالی)  تاکید فرموده اند، و تاکنون چند بار در جلسات عمومی به مسئولین مربوطه و عموم مردم هشدار داده اند؛ متأسفانه کما فی السابق مسئولین امور فرهنگی زمینه را برای اختلاط، ارتباط با نامحرم، طرب و... فراهم می کنند و حقاً اندوه بزرگی است که مسئول ناظر بر امور فرهنگی دانشگاه خود زمینه ساز انجام اعمال "حرام" گردیده است.
-    در رابطه با تشکل های فعال و انقلابی و فعالیت های آنان، آنچه به وضوح قابل مشاهده است؛ این است که ساز و کاری متقن و پیچیده طراحی شده؛ با این هدف که فعّالیت تشکل ها و در نتیجه تبلور روحیه انقلابی در سطح دانشگاه به شدت کم رنگ گردد. از محدود کردن بودجه تشکل به مقدار بسیار اندک گرفته تا ایجاد بروکراسی های پیچیده اداری که عبور از آنها صبر و همت زیادی می طلبد.(با توجه به اهمیّتِ مضاعف این مورد، توضیحات بیشتری در این باره در پیوست نامه ارائه گردیده است)
اینها فقط بخشی از اعمال متولیان دانشگاه یزد بود؛ به این امید که گوشه هایی از فضای فرهنگی امروزه دانشگاه یزد آشکار شده باشد. با عنایت به مطالب مطروحه و اینکه مطالبه گری ها و پیگیری های ما در سطح دانشگاه و شهر تا کنون به جایی نرسیده است از محضر شما وزیر محترم تقاضا داریم تا در جهت نیل به آرمان های انقلاب و تقویت جبهه انقلاب در دانشگاه، اقدامات لازم را در خصوص موارد فوق مبذول بفرمایید.

پیوستِ نامه
توضیح اجمالی در رابطه با قوانین مالی و ضوابط حاکم بر فعالیت های تشکیلاتی در دانشگاه یزد:
در سنوات گذشته روال به اینگونه بود که تمامی تشکل های قانونی، فعالیت های خود را در چارچوبِ تایید هیئت نظارت بر تشکل های دانشگاه، انجام می دادند و هیچ گونه محدودیتی از نظر مادی نداشتند و تنها یک سری اعمال عادی و مرسوم اداری باید انجام می شد.
اما از امسال، روال جدیدی برای انجام فعالیت های تشکیلاتی پایه ریزی شده است. به هر تشکل یک بودجه بسیار محدود اختصاص داده شد و تمامی کارهای اجرایی پیش رو را به آنها واگذار نموده اند. البته این بخش تقریباً مشترک در دانشگاه ها می باشد، اما یک سری قوانین تعجب برانگیزی در دانشگاه یزد اجرا می شود که جهت اطلاع جنابعالی به برخی از آنها اشاره می شود:
دانشگاه بابت تمام امکاناتی که در خود دانشگاه وجود دارد و به تشکل ها ارائه می گردد، هزینه دریافت می کند برای مثال دانشگاه برای یک برنامه چند ساعته که در سالن آمفی تئاتر دانشگاه برگزار می شود، حدود ده میلیون ریال بابت اجاره سالن هزینه دریافت می کند، بابت هزینه سرویس ایاب و ذهاب از محل خوابگاه تا محل دانشگاه سه میلیون ریال و...حتی برای پوستر های برنامه که در سطح دانشگاه و خوابگاه چسبانده می شود، هزینه ای به عنوان "اجاره دیوار" لحاظ می شود! این سخت گیری هایی در شرایطی است که طبق قوانین جدید تمامی کار های اجرایی مربوط به برنامه از قبیل : هماهنگی بلیط، استراحت گاه استاد و حتی پذیرایی مراسم نیز به عهده اعضای تشکل است، حال در نظر بگیرید چه حجم عظیم کار اجراییِ بی فایده و وقت گیر بر روی دوش تشکل قرار می گیرد، بروکراسی پیچیده و خسته کننده، برای تصویب برنامه به کنار!
بودجه امسال جامعه اسلامی دانشگاه یزد 8/11 میلیون تومان تعیین شد. از ابتدای امسال تا آبان ماه سال جاری، 6 برنامه در سالن های دانشگاه برگزار گردید و قریب به 50 حلقه و جلسه معرفتی، اخلاقی و بصیرتی ازجمله: جلسات اخلاق هفتگی، حلقه های تحلیل و تبیین بیانات روز امام خامنه ای(مدظله العالی) ، برگزاری و پیگیری سیر مطالعاتی و... برای تقویتِ مبانی اعضا و نیرو سازی تشکیل شد. حال با احتساب هر برنامه سالنی حدود 2 میلیون تومان و سایر برنامه ها حدود 2 میلیون تومان، مجموع هزینه های مصرف شده تا آبان ماه 14 میلیون محاسبه شد و از آبان ماه به این تشکل اعلام گردید که بودجه شما به پایان رسیده و در شرایط فعلی بیش از 2 میلیون کسری برای شما لحاظ شده است. لذا از این پس اگر بخواهید برنامه ای برگزار کنید باید خوتان هزینه ها را پرداخت کنید و این اتفاق در شرایطی است که تاکنون نیز بعضی از برنامه ها به دلیل مضیغه های مالی ابتر مانده اند. باید یاد آور شد که بیشتر این بودجه برای خدمات ارائه شده به خود دانشگاه پرداخت شده است و این پروسه یعنی این جیب به آن جیب کردن بیت المال و از نفس انداختن نیرو های مومن در پیچ و خم بروکراسی ها اداری.
جا دارد این سخت گیری های مکرر به جبهه انقلابی به بهانه "اقتصاد مقاومتی" را که حقیقتا در تجربه 20 ساله این دفتر بی سابقه بوده است، با برنامه های خود دانشگاه مقایسه شود. همایش هایی با ظاهری کم اهمیّت و محتوایی پر از مفسده، گویا دیگر خود دانشجویان هم می فهمند که همایش های مختلف بهانه ای بیش نیست و عملاً قرار نیست در دانشگاه تغییر فرهنگی خاصی انجام شود. همه می دانند که جشنواره یعنی: گروه موسیقی و آهنگ های درخواستی و اختلاط و ارتباط گیری دختر و پسر و رقص و فضای کاملا آزاد. اینجا دیگر هزینه مطرح نیست، خرج کنید! بگذارید هزینه مجری و گروه موسیقی نزدیک به ده میلیون تومان بشود، فدای سرمان!! ظاهرا اقتصاد مقاومتی تنها تشکل های انقلابی را در برگرفته است!! این سخت گیری ها در حالی است که تمام صرفه جویی های ممکن در برنامه ها لحاظ شده است از حذف برنامه های غیر اهم گرفته تا انتخاب کم قیمت ترین پذیرایی ها.
این روزها دیگر جوانانی که وظیفه شان تمرکز بر روی درس و ارتقاء سطح معرفتی و بصیرتی خود، برای دیده بانی اوضاع جامعه است؛ دغدغه شان پیدا کردن یک بانی و خیّر است تا در این شرایطِ حساس کشور بتوانند به وظیفه خود عمل کنند. و به این امید به ادارات، سازمان های دولتی و غیر دولتی یک به یک سر می زنند که البته تا کنون بی فایده بوده است.
حالا ما مانده ایم و دغدغه پاسداری از انقلاب از طرفی و در طرف دیگر غصه مخالفت سازمان یافته و شبه قانونی برخی مسئولین با جریان های مومن و انقلابی.