به گزارش عصر فرهنگ، بر اساس جدیدترین گزارش مرکز آمار از بازار کار کشور، نرخ بیکاری استان یزد در بهار 1395 نسبت به سال گذشته با رشد 5.7 درصدی به 13.6 درصد رسیده است.

البته اثبات افزایش بیکاری، نیازی به ارائه آمار دولتی ندارد و اندکی تامل در وضعیت کارخانجات صنعتی و واحدهای تولیدی به خوبی مشخص کننده وضعیت اشتغال و معیشت استان یزد است. واردات کمر کارخانجات کاشی و سرامیک و نساجی استان را شکسته و یزد دیگر در این عرصه ها حرف قابل ذکری ندارد.
کارخانه ای که روحانی در سفر خود به یزد در دوران پسابرجام افتتاح کرده بود هم تنها سه ماه سر پا ماند، تا نشان دهد ادعای گشایش های پسابرجامی و توسعه اقتصادی در یزد تا چه حد دور از واقعیت است.
استانداری یزد و فرماندار شهرستان های استان هر از گاهی محل تجمع کارگرانی است که نا امید از همه جا معوقات خود را درخواست می کنند. تجمع کارگران کارخانه کاشی کویر، تاکسی رانان، کارگران عالی ریس در مقابل استانداری یزد، کارگران سها سرام در مقابل فرمانداری اردکان، تجمع کارگران کاشی احسان در میبد، تجمع کارگران معدن کوشک بافق در مقابل ساختمان مجلس همه و همه نشان می دهد آسمان در تمام استان یزد به همین رنگ است.
بیان ظلمی که در حق کارگران می شود و خجالت و شرمندگی جوانان بیکار تکرار مکررات است. مساله اینجاست که حسن روحانی  در مراسم افتتاحیه نمایشگاه مطبوعات با اشاره به اینکه اگر بتوانیم در کشور رونق اقتصادی ایجاد کنیم انقلابی هستیم، گفت:«اگر نتوانستیم اشتغال درست کنیم و بیکاری توسعه پیدا کرد ما با انقلاب نسبتی نداریم، اگر توانستیم در این کشور رونق اقتصادی درست کنیم، انقلابی هستیم، اگر نتوانستیم رونق اقتصادی درست کنیم انقلابی نیستیم»
سوال اینجاست که با معیارهای روحانی استاندار و مسئولان دولت تدبیر در یزد انقلابی محسوب می شوند یا خیر؟ دو برابر شدن بیکاری در یک سال شاخصه مدیریت افراد انقلابی است؟
رونق اقتصادی پیشکش! کارخانه ای که شخص روحانی در اسفند سال گذشته با «علی برکت الله» افتتاح کرد، سه ماه بیشتر دوام نیاورد! حال که مسئولان استان یزد توانایی سرپا نگاه داشتن یک کارخانه، در مورد انقلابی بودن یا نبودن آن ها چه اظهار نظری می توان کرد؟

مسئولان یزدی از سال گذشته تا کنون چقدر انقلابی عمل کرده اند؟ واقعاً اشتغال درست شد؟ بیکاری توسعه پیدا نکرد؟ ...؟