به گزارش عصر فرهنگ، در تعریف مالیات گفته شده است یک نوع هزینه اجتماعی است که آحاد یک ملت در راستای بهره وری از امکانات و منابع یک کشور موظفند، آن را پرداخت نمایند تا توانایی جایگزینی این امکانات و منابع فراهم شود و در واقع انتقال بخشی از درآمدهای جامعه به دولت و یا بخشی از سود فعالیت‌های اقتصادی است که نصیب دولت می‌شود، زیرا ابزار و امکانات دست یابی به درآمد و سودها را دولت فراهم ساخته‌است.
همچنان که در بالا بیان شد مالیات به منظور حفظ و نگهداری از بسترهای موجود برای فعالیت های اقتصادی و همچنین ایجاد امکانات و منابع که دولت در اختیار آنها می گذارد، گرفته می‌شود، از مهمترین آنها می توان به هزینه هایی که صرف توسعه زیر ساختهای اقتصادی، ایجاد فضاهای کسب و کار، تامین هزینه های جاری دولت که بعنوان تسهیل کننده برای فعالیت های اقتصادی و اجتماعی به شمار می رود و هزینه هایی که صرف امنیت می شود که بطور مستقیم و غیر مستقیم با فعالیتهای اقتصادی در ارتباط هست اشاره کرد.

برای اینکه نقش ملموس تری از نحوه مصرف مالیات بیان شود می توان به بخش های از مالیات بر ارزش افزوده اشاره کرد که برای هزینه سلامت و کمک به شهرداری ها پرداخت می شود، به طوری که از میزان ۹ درصد مالیات بر ارزش افزوده کالا و خدمات یک درصد آن به سلامت و درمان و ۳ درصد به شهرداری ها اختصاص داده می شود که در خصوص درمان می توان نقش سهم مالیاتی که به این حوزه داده شده است را به وضوح در طرح جامع سلامت که در سالهای اخیر به اجرا در آمده است و هزینه های درمان را بسیار پایین آورده است اشاره کرد. همچنین میزان ۳ درصدی که به شهرداری ها داده می شود، در مصارفی از جمله تجهیز و نوسازی حمل و نقل عمومی، ایجاد فضاههای تفریحی، ترمیم خیابانها و معابرشهری و غیره مورد استفاده قرار می گیرد.

همچنین مالیات رکن اصلی در بودجه عمومی هر کشور است که به عنوان مهمترین وسیله در تخصیص منابع، حصول اشتغال کامل، درجه معقولی از ثبات قیمتها، توازن حسابهای بین المللی و بالاخره توزیع عقلایی و صحیح درآمدها میان طبقات و گروهها و بخشهای مختلف اقتصادی جامعه، بهره گرفته می شود.

به این ترتیب مالیات به عنوان عامل اصلی در چرخه اقتصادی کشور نقش خود را ایفا می کند و در واقع ابزاری است برای تحرک تولید و برنامه های توسعه، توزیع عادلانه امکانات و جلوگیری از انحصار و غیر رقابتی شدن بازار در تخصیص بهینه منابع است.