به گزارش عصر فرهنگ، یکی از دلایلی که موجب شده فسادهای اقتصادی در کشور رواج داشته باشد و مسئولان دولتی با این فسادها برخورد نکنند، گره زدن این موضوع به بازی‌های سیاسی است. به طوری که همین بازی‌ها و ارتباط‌های سیاسی موجب می‌شود تا مثلا سخنگوی دولت که باید در خط مقدم مبارزه با فساد باشد، برند مدیران نجومی‌بگیر که صدها میلیون تومان دریافت نامشروع از بیت‌المال داشته است را «امانت‌دار بزرگ» و «ذخیره نظام» بنامد.

این سیاست‌بازی‌ها در حوزه‌ی فرهنگ نیز وجود دارد تا جایی که برخی جریان‌های سیاسی، مسائل فرهنگی را دستمایه‌ی اغراض سیاسی خود قرار می‌دهند و بدون توجه به پیامدهایی که ولنگاری فرهنگی برای جامعه و خانواده‌ها به همراه دارد، سعی می‌کنند مردم را ابزاری برای اهداف خود در این عرصه قرار دهند.

نوع مواجهه با مسائل فرهنگی در جامعه هم شامل برخوردهای سلبی و هم اقدامات ایجابی می‌شود، که البته باید الویت و تمرکز اصلی بر روی برنامه‌ها و اقدامات ایجابی در این عرصه باشد. در واقع مسئولان امر هم باید برنامه‌ریزی و اجرای برنامه‌های مناسب و در شان مردم را در دستور کار داشته باشند و هم اینکه مانع برگزاری برنامه‌هایی که مغایر با فرهنگ اصیل ایرانی- اسلامی است، شوند. این یک اصل عقلی مسلم و بدیهی است که به ما می‌گوید، نمی‌توان به بهانه‌ی برنامه‌های ایجابی، در زمینه سلبی بی‌تفاوت بود و اجازه هر نوع برنامه ضدفرهنگی را در جامعه داد. همانگونه که که باید نسبت به رواج یک بیماری در جامعه حساس بود و احساس مسئولیت کرد و نباید اجازه سرایت آن را در جامعه داد، در زمینه‌ی فرهنگی هم همین طور است و مسئولان امر نمی‌توانند نسبت به لجن‌پراکنی‌هایی که در عرصه فرهنگی در جامعه صورت می‌گیرد بی‌تفاوت باشند.

سبک برخورد نهادهای فرهنگی با برخی برنامه‌هایی که در استان یزد برگزار می‌شود، خود مصداقی از همین بازی‌های سیاسی است. در واقع رصد برخی از برنامه‌هایی که به اسم فرهنگ در استان برگزار می‌شود به وضوح انسان را به این نتیجه می‌رساند که برپایی چنین برنامه‌ای نمی‌تواند نسبتی با شان و جایگاه مردم به ویژه مردم متمدن یزد داشته باشد، با این وجود به نظر می‌رسد منافع سیاسی برخی‌ها عاملی است که موجب برگزاری برنامه‌های اینچنینی می‌شود.

به عنوان نمونه، در روزهای گذشته فیلم کوتاهی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده که بیانگر برپایی سمیناری به اسم یک برنامه فرهنگی است که حرکاتی مضحک و البته تاسف‌بار در آن می‌بینیم. در واقع در فیلم یاد شده حرکاتی به چشم می‌خورد که بیشتر بیانگر به سخره گرفتن شعور و کرامت مردم از سوی برگزارکنندگان و سخنران برنامه است. 

به نظر می‌رسد افرادی که به دنبال کاسبی برای خود هستند، در این مسیر هر کاری را مجاز می‌دانند و با وادار کردن مخاطبان‌شان به انجام حرکاتی عجیب، از اینکه حتی کرامت انسانی آن‌ها را هم خدشه‌دار کنند، ابایی ندارند. در چنین شرایطی اما مسئولان نظارتی استان باید پاسخگو باشند که چطور اجازه‌ی برپایی برنامه‌هایی تا این حد مضحک و مبتذل را می‌دهند. آیا غیر از این است که سبک مواجهه با این نوع برنامه‌ها نیز مرتبط با اهداف سیاسی برخی گروه‌ها است؟!

نویسنده: حمیدرضا زارع