یزد رسا؛ وقتی که جناب آقای رئیس‌جمهور، در هشتمین کنگره ملی تجلیل از ایثارگران (3/3/94) اینچنین گفت: «سرزمین نفت ما توسط 1+5 و شورای امنیت و قدرت‌ها و ابرقدرت‌ها اشغال شده است و ما باید خرمشهر نفت‌مان را آزاد کنیم، بانک‌ها و روابط بانکی ما با دنیا در سراسر جهان توسط عفلقیان جدید اشغال شده است و ما نمی‌توانیم پولی را بفرستیم و پولی را بگیریم و حرکت ندارد و مانند خونی است که در یک رگ جریان ندارد و جایی بسته شده است که اگر کمی بگذرد تبدیل به عفونت می‌شود و باید این دست را قطع کرد.» جدای از اینکه عفلقیان جدید، همان عفلقیان قدیمی هستند که تا دیروز در پوشش جنگ سخت به مبارزه علیه انقلاب اسلامی پرداختند و امروز هم در پرتو مدافعین حقوق بشر، در کشورهای سوریه، عراق، فلسطین، غزه، یمن و... به جاسوسی و کشتار مردم غیرنظامی و بی‌دفاع می‌پردازند و روی میز مذاکرات هم هنوز آهنگ (all options on the table) به گوش می‌رسد، باید به این نکته بسیار مهم هم اشاره کرد که؛ «حتما و باید» تفاوت دیدگاه رئیس‌جمهور و هم‌فکرانش با مقام معظم رهبری و دیگر نخبگان سیاسی و اقتصادی را تشخیص داد؛ عده‌ای به درون ملت امیدوارند و برخی هنوز دست به دامان دستاوردهای غربی‌اند و نگاه به بیرون آنها را میخ‌کوب کرده است، البته نباید گذاشت تا جامعه به آن سمتی برود که دشمن می‌خواهد!
بارها و بارها، مقام معظم رهبری در مسأله‌ی نفت تأکید کردند که نباید چشم‌داشتی به پول نفت داشت تا برای عدم‌کامیابی و بهترشدن وضعیت امرار معاش مردم، بهانه‌های گزافی چون کاهش قیمت جهانی نفت گریبان‌گیر دولت باشد. بهتر است که بار دیگر برخی از بیانات ارزشمند ولی فقیه، درباره‌ی نفت و عدم وابستگی اقتصاد ما به آن را به دقت ملاحظه کنیم که فرموده‌اند: «وقتی که به امید قدرت‌های خارجی نشستید تا آنها بیایند اقتصاد شما را رونق بدهند و با زیر بار آنها رفتن، اقتصاد را رونق بدهید، آنها به حدّ کم قانع نیستند. وقتی که شما نگاه می‌کنید به بیرون، مواجه می‌شوید با یک مسئله‌ای مثل کاهش قیمت نفت؛ ناگهان قدرت‌های مستکبر با همراهی ایادی منطقه‌ای خودشان متأسّفانه به این نتیجه می‌رسند که قیمت نفت را به نصف و گاهی کمتر از نصف برسانند؛ شما مواجه می‌شوید با یک چنین مشکلی؛ وقتی نگاه به بیرون باشد، این است. وقتی شما نگاه به درون کردید، دیگر این‌جور نیست.1/1/94»، «مشکلاتی را هم که متوجّه ما می‌شود درست بشکافیم. حالا مثلاً فرض بفرمایید ما از تحریم صدمه دیدیم و آسیب‌هایی از تحریم به اقتصاد ما، به مسائل گوناگون ما وارد شده است؛ این آسیب‌ها ناشی از چیست؟ انسان اگرچنانچه درست موشکافی کند، می‌بیند این آسیب‌ها بیشتر ناشی از وابستگی ما به نفت است مثلاً؛ یا بیشتر ناشی از عدم حضور مردم در متن میدان اقتصادی است، [یعنی] دولتی‌کردن اقتصاد؛ بیشتر ناشی از اینها است. اگر ما نگاه کنیم و عامل اصلی را بشناسیم و آن عامل اصلی را به‌نحوی علاج کنیم، تحریم یا بی‌اثر خواهد شد یا کم‌اثر خواهد شد. اینکه دشمن می‌تواند ما را تحریم کند و مثلاً دست روی نفت ما بگذارد و این ما را آزار می‌دهد، به‌خاطر این است که ما نفت را در زندگی خودمان و در اقتصاد خودمان عمده کرده‌ایم.21/12/93»، «یک مسئله‌ی اساسی در مورد اقتصاد کشور این است که باید اتّکاء بودجه‌ی کشور به نفت قطع بشود؛ باید به اینجا برسیم. البتّه این حرف‌هایی که من امروز به شما عرض می‌کنم و مکرّر گفته‌ایم، در مقام حرف آسان است، در مقام عمل کارهای مشکلی است. خود من دستم سال‌ها در اجرا بوده است؛ بنده می‌دانم اجرا کار سختی است، امّا معتقدم این کار سخت را می‌توان انجام داد. اجرا کردن سخت‌تر از حرف زدن است؛ امّا همین کار سخت را با همّت، با اعتماد به این مردم، با اعتماد به این جوان‌ها، با اعتماد به سرمایه‌های داخلی کشور، با اعتماد به خدای متعال که وعده‌ی نصرت داده است، میشود انجام داد. یکی از کارها - که مهم‌ترین کار همین است – [این است که]‌ باید تکیه‌ی بودجه به تولید داخلی باشد، یعنی به درآمدی که مردم تولید میکنند و مالیات میدهند. 29/11/93»، «بارها ما گفته‌ایم کارى کنید که وابستگى مالى کشور به نفت کم و کم و کمتر بشود؛ خب، شما ملاحظه می‌کنید در ظرف مدّت کوتاهى قیمت نفت را به نصف می‌رسانند. وقتى ما وابسته به نفت باشیم، مشکل براى ما درست می‌شود؛ این فکر را باید کرد. 17/10/93». اینکه پس از سخنان و هشدارهای مهم و حکیمانه رهبری، هنوز هم اصرار بر فتح خرمشهر نفت در کلام رئیس جمهور موج میزند، به نظر می‌رسد قرار است با همین رویکرد اشتباه، چنان رونقی به اقتصاد مردم بدهند که شاید در دوسال باقی مانده عمر دولت تدبیر و امید،‌ بتوانند دستاوردهای به دردبخور و قوی‌ای داشته باشند! البته این نگاه، همان دیدگاهِ مسموم و بی‌نتیجه و نگاه به بیرون و ناامیدی به جوانه‌های داخلی و فرزندان ایران اسلامی است. «آنها [آمریکا و اروپا و کانادا و..] نمی‌خواهند ما از درون بجوشیم، جوانه بزنیم و رشد کنیم. 19/2/84». این مهم، همان هدفی است که دشمن دنبال می‌کند تا ما در هر عرصه و هنر و علمی، دنباله‌رو آنها باشیم و وابستگی خودمان را به تثبیت برسانیم. در بیانات ابتدای سال 1394، مقام معظم رهبری نگاه به بیرون را مخصوصاً در بُعد اقتصادی مذموم شمرده‌اند: «در نگاه کلان به اقتصاد کشورمان دو جور نگاه وجود دارد. من خواهش می‌کنم به خصوص صاحب‌نظران و همچنین جوانان و عامّه‌ی مردم عزیزمان به این نکته توجّه کنند که دو جور نگاه به رونق اقتصادی و پیشرفت اقتصاد وجود دارد؛ یک نگاه می‌گوید که ما پیشرفت اقتصاد را باید از ظرفیّت‌های درون کشور و درون مردم تأمین بکنیم. ظرفیّت‌های بسیار زیادی در کشور وجود دارد که از این ظرفیّت‌ها یا استفاده نشده است یا درست استفاده نشده است؛ از این ظرفیّت‌ها استفاده کنیم؛ [یعنی] اقتصاد درون‌زا؛ اقتصادی که مایه‌ی خود و مادّه‌ی خود را از درون کشور و از امکانات کشور و از توانایی‌های مردم خودمان به دست می‌آورد. این یک نگاه است که می‌گویند برای رونق اقتصادی نگاه کنیم به امکانات درونی کشور و استعدادها را و ظرفیّت‌ها را بشناسیم، آنها را به درستی به‌کار بگیریم، [آن وقت] اقتصاد رشد خواهد کرد، نمو خواهد کرد؛ این یک نگاه. نگاه دوّم به اقتصاد کشور، نگاه به پیشرفت اقتصاد با استفاده از کمک بیرون از مرزها است؛ می‌گوید سیاست خارجی‌مان را تغییر بدهیم تا اقتصاد ما درست بشود، با فلان مستکبر کنار بیاییم تا اقتصاد رونق پیدا کند، تحمیل قدرت‌های مستکبر را در بخش‌های گوناگون و مسائل گوناگون بپذیریم تا اقتصادمان رونق پیدا کند؛ این هم نگاه دوّم است. امروز شرایط کشور به ما نشان داده است که این نگاه دوّم یک نگاه کاملاً غلط و عقیم و بی‌فایده است. همین تحریم‌هایی که امروز علیه ملّت ایران اعمال می‌شود، دلیل محکم و متقنی است بر غلط بودن این نگاه؛ یعنی شما وقتی که به امید قدرت‌های خارجی نشستید تا آنها بیایند اقتصاد شما را رونق بدهند و با زیر بار آنها رفتن، اقتصاد را رونق بدهید، آنها به حدّ کم قانع نیستند. وقتی که شما نگاه میکنید به بیرون، مواجه میشوید با یک مسئله‌ای مثل کاهش قیمت نفت؛ ناگهان قدرتهای مستکبر با همراهی ایادی منطقه‌ای خودشان متأسّفانه به این نتیجه میرسند که قیمت نفت را به نصف و گاهی کمتر از نصف برسانند؛ شما مواجه میشوید با یک چنین مشکلی؛ وقتی نگاه به بیرون باشد، این است. وقتی شما نگاه به درون کردید، دیگر این‌جور نیست. امروز خارجی‌ها و رؤسای قدرتهای مستکبر میخواهند همین نگاه دوّم را در مردم ما تقویّت کنند. 1/1/94». با این توضیحات،‌ دلیل پررویی و جسارت بیش از اندازه به ایران و نیز بیشترشدن تحریم‌ها،‌ همانا حاکم شدن نگاه دوم در بدنه اجرایی کشور است که دشمن را دستِ کم گرفته و به جای گوش دادن به نصیحت‌ها و نقدهای دلسوزانه و عالمانه برخی نخبگان، آنها را به دادگاه فرامی‌خوانند! و اما مهم‌تر از همه اینکه؛ از این سخنان بوی ناامیدی و عدم کارایی مناسب در شأن ملت ایران اسلامی می‌آید. آنها که ادعای بلدبودن می‌کردند و به تدبیر و امید دولت‌شان دلبسته بودند،‌ حال چاره کارشان را توسل به کدخدا و برنامه‌های از پیش تعیین‌شده می‌دانند؛ هم به دشمن تکیه کرده‌اند، هم به دستاوردهای غربی چشم دوخته‌اند، هم به مذاکرات خوش‌بین شده‌اند و... خُب، همین‌ها هم دستاورد کمی برای دشمن جاه‌طلب نبوده است!
خرمشهر که آزاد شد، رزمندگانی چون سردار جاویدالأثرمان، حاج احمد متوسلیان هم شاهد عملیات‌ها و آزادسازی آن بودند و چه جوانمردانه و با غرور ملی و اسلامی خودشان تا پای جانشان ایستادگی کردند و خدا هم به کمکشان رسید و آیه «إن تنصر الله ینصرکم و یثبت أقداکم» محقق شد تا بدانیم که قرآن هرگز به ما دروغ نمی گوید! ما به خرمشهرِ عزت ملی نیاز داریم؛ ما می‌خواهیم همچنان که شهدای هشت سال دفاع مقدس، جلوی همان کدخدای نامهربان ایستادند، مسؤولین امروز ما هم با تمام قدرت بایستند و شجاعانه با طرح‌ها و برنامه‌های شوم آنها مقابله کنند و از دستاوردهای ملی ما محافظت جدی و مستمرانه داشته باشند. ما خرمشهری را که خدا آزاد کرد را در قلب خود و در قلب تاریخ نگه می‌داریم و امیدواریم تا ابد هم باقی بماند، ولی نمی‌خواهیم تلخ‌کامی‌های این روزهای مذاکرات، صفحات تاریخ ما را پر کند و شرمساری آن را متحمل شویم. خرمشهر را خدا آزاد کرد، همان‌طور که تعداد سانتریفیوژهای ما را هم خدا بیشتر و بیشتر کرد تا بدانیم خدایی هست که مایه افزایش روزی ایران اسلامی است و نه کدخدایی که هرروز دبه درمی‌آورد و زیر قول خودش می‌زند تا همان توافق کذا و کذا را هم نادیده بگیرد و به ریش مسؤولین ما نیز بخندد. جناب رئیس‌جمهور که می‌گوید: «سرزمین اقتصادی ما اشغال شده است!» خب، با این روندی که پیش گرفته‌اند و کشور را به اهداف غربی‌ها وابسته نموده‌اند، باید هم بگوید که نگران این وضعیت آشفته اقتصادی هستیم. چه اشکال دارد که نگاه را از بیرون به درون منتقل کنند؟ چرا باید تکیه‌گاه رفع مشکلات اقتصادی‌مان، در تعامل با آمریکا و کشورهای اروپایی باشد؟ وقتی در صدر مسؤولین اجرایی کشور این نگاه مسموم و بی‌فایده و غیرعقلایی وجود داشته باشد، وضعیتِ ذیل مملکت هم مشخص است!
مشکل،‌ عمل کردن است و بس!
نگاه به بیرون، آدمی را از کارکردن معاف می‌کند و تنبل بار می‌آورد!
تغییر استراتژیک دولت تدبیر و امید، بهترین رویکردی است که می‌تواند آینده را تضمین کند،‌ ولی متأسفانه برخی اصرار دارند که در جهت مخالف حرکت کنند...
ولله الحمد