یزد رسا؛ 1 . رهبر معظم انقلاب اسلامی در پیامی به افتتاحیه مجلس دهم، «تلاش مجدّانه برای گسترش و ژرف‌سازی فرهنگ اسلامی» را یکی از  دو «اولویت فوری کنونی» برشمردند و این یعنی تاکیدی هزارباره بر اهمیت فرهنگ و ضرورت پاسداشت فرهنگ اسلامی توسط متولیان حکومت در رده‌های گوناگون. البته رهبر فرزانه انقلاب همواره بر ضرورت توجه به مسائل فرهنگی و حراست از فرهنگ‌ ناب اسلامی تاکید داشته‌اند و این تاکید و تذکرات در دولت‌های سازندگی، اصلاحات، عدالت و مهرورزی و تدبیر و امید وجود داشته است‎؛ هرچند در مواردی همچون زمان صدارت امثال مهاجرانی شدت بیش‌تری داشته است.

2 . چندی است فیلمی به نام «50 کیلو آلبالو» در حال اکران سراسری است؛ فیلمی هنجارشکن که پیامدهای منفی فراوانی به دنبال داشته و خواهد داشت و تاثیرات قبح‌شکنانه آن بر ذهن مخاطبان بخصوص نوجوانان و جوانان به آسانی قابل ترمیم نیست. پس از آغاز پخش این فیلم، دلسوزان و عناصر فرهیخته فرهنگی به مخالفت با آن پرداختند و درباره سهل‌انگاری متصدیان و پیامدهای آن هشدار دادند‎؛ اما متاسفانه مسئولان ذی‌ربط به جای تامل و بازنگری در رفتار خود، به دفاع از پخش این فیلم پرداختند.

3. فیلم‌های هنجارشکن در هر زمان و مکانی، آثاری ویرانگر از خود به جا می‌گذارند اما تردیدی نیست که ویرانگری‌شان در محیط‌های کوچک و سنتی با بافت جمعیتی خاص به مراتب بیش‌تر است. برای نمونه اگرچه نمی‌توان اثرات منفی فیلمی چون 50کیلو آلبالو، را بر ذهن مخاطبان در ابرشهرهایی چون تهران نادیده گرفت اما بی‌گمان آثار تخریبی آن در ذهن مخاطبان ساکن در شهرهای به‌نسبت کم‌جمعیت چون «میبد» و «اردکان»، عمیق‌ و دفعی‌‌تر خواهد بود؛ مخاطبانی که به طور معمول درصد چشمگیری از آن‌ها نوجوانان و جوانانی با ذهن‌‌های پاک و باصفا هستند. از این روست که بزرگان و نیروهای ارزشی در این‌ شهرها با شدت و حدت بیش‌تری در واکنش به پخش فیلم مزبور، به اعتراض برخاستند و خواهان توقف فوری آن شدند؛ اگرچه پاسخ عملی فوری و درخوری از سوی متولیان مشاهده نشد.

4. پس از سپری‌‌شدن چند روز از اکران فیلم و اوج‌گیری اعتراض‌ها، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در واکنشی دیرهنگام، فیلم مورد اشاره را مفتضح نامید و تصریح کرد: «فیلم افتضاحی بود و اگر این فیلم را قبلا می‌دیدم اجازه اکران آن را نمی‌دادیم.» وی چند روز بعد، در اظهارنظری دیگر بار دیگر تاکید کرد که این فیلم، «فروپاشی و سقوط خانواده را ترویج می‌کند و با آرایش نامناسبِ بازیگران، الگوی نامناسبی را ارائه می‌دهد؛ بنابراین من شخصا مخالف اکران این فیلم هستم.»  علی جنتی همچنین در پاسخ به این سوال که دراین‌ صورت چه کسانی مسئول آن هستند؟ گفت: «کسانی که مجوز اکران آن را داده‌اند و منتخب وزارت ارشاد هستند. این جزء اشتباهات آنان است.»

5 . اذعان-هرچند دیرهنگام- وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به «مفتضح‌بودن» فیلم مورداشاره و «ترویج فروپاشی و سقوط خانواده» در آن، مهر تاییدی است بر حقانیت اعتراض‌های فرهیختگان از جمله بزرگان و دلسوزان میبد و اردکان به پخش این فیلم، و ناروایی بی‌اعتنایی‌ها و بعضا هجمه‌های صورت‌گرفته به منتقدان و معترضان.  اینک چندین روز از اکران سراسری این فیلم افتضاح و مروّج فروپاشی و سقوط خانواده-به تعبیر شخص وزیر- می‌گذرد و بی‌تردید حتی اگر از همین لحظه اکران فیلم پایان یابد، نمی‌توان از تاثیرات منفی آن در اذهان برخی مخاطبان به‌ویژه قشر نوجوان و جوان چشم‌‌پوشی‌ کرد‎؛ تاثیراتی که ممکن‌ است در کوتاه‌‌مدت یا درازمدت، و مستقیم یا غیرمستقیم موجب انحراف فکر و اندیشه و سوق‌یافتن مسیر زندگی فرد به ناکجاآباد‌ها شود. در این میان، اما این نکته مطرح می‌شود که آیا صرف مفتضح‌دانستن فیلم و تایید بحق‌ بودن اعتراض‌های دلسوزان از سوی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی آن هم پس از چندین روز تاخیر، آثار وضعی ایجادشده در اذهان مخاطبان را از بین می‌برد؟! آیا صرف این‌گونه موضع‌گیری‌ها آن‌هم پس از صدور مجوز و پخش، می‌تواند پیامدهای پخش چنین فیلم شرم‌آوری را زدود؟! مسئولیت هنجارشکنی رخ‌داده در شهرهایی چون میبد و اردکان با کیست؟! به راستی متولیان دولتی که علیرغم‌ هشدارها، فیلم افتضاح -به تعبیر شخص وزیر- را در امثال میبد و اردکان به روی پرده بردند، چه پاسخی در پیشگاه مردم شهید‌داده دارند؟! این قصه سر دراز دارد... .

نویسنده: مرتضی میبدی