یزد رسا، چندی است برخی از سایت ها اقدام به انتشار مطالبی در نقد زبان بدن (Body Language ) مسئولان دولت تدبیر و امید کرده اند. روی سخن ما هم فقط به این عزیزان است.

دوستان! شما آنقدر بر خطاهای فاحش دولتی ها ، آن هم به دلیل بلد نبودن زبان بدن تاکید دارید، گویی دستگاه دیپلماسی ما هیچ خطای دیگری ندارد.

گویا فراموش کرده اید برای آموزش زبان باید از الفبای آن شروع کرد. وزارت خارجه ما در فهم الفبای دیپلماسی هم دچار مشکل است.

چه توقعی از مسئولان وزارت خارجه دارید وقتی که هنوز تفاوت «در غلتان» و «آب نبات » را نمی دانند؟ چه توقعی از مسئولینی دارید که با سیاسی کاری تن به توافق برای حفظ وجهه خود می دهند؟

در این جا لازم است، جهت یادآوری مروری به برخی از دیدگاه ها و مواضع وزارت امور خارجه داشته باشیم:

ظرفیت هایی که نادیده گرفته شد
13 آبان سال گذشته، در آستانه روز مبارزه با استکبار، یکی از سینه چاکان ایالات متحده در نامه ای خطاب به دولت روحانی خواستار تحریم این روز به بهانه مذاکره با آمریکا شد. هرچند دولت با جواب ندادن به این نامه شان خود را حفظ کرد ولی در عمل خواسته های آن نامه مو به مو اجرا شد. و ما هیچ یک از مسئولین دولت تدبیر و امید را در تجمع ضدآمریکایی سال گذشته ندیدیم.(متن نامه را اینجا مشاهده کنید)

پوستر های صداقت آمریکایی را فراموش کرده اید؟ فراموش کرده اید که دولت به دلیل مذاکره تمامی پوسترها را از سطح شهر جمع آوری کرد؟

بهتر نبود وزارت خارجه ضمن حمایت از حرکات اینچنینی( درست در شرایطی که سناتور آمریکایی همزمان با مذاکرات ایران را به حمله هسته ای تهدید می کرد) از این حرکات به عنوان اهرم فشاری بر سر میز مذاکره استفاده می کرد؟

بمب فوق هوشمند!
در آذر ماه سال گذشته جناب آقای ظریف در دانشگاه تهران ضمن نطقی گفت: « آیا فکر کردید آمریکا که می تواند با یک بمب تمام سیستم دفاعی ما را از کار بیاندازد از سیستم دفاعی ما می ترسد؟ آیا واقعا به خاطر قدرت نظامی، آمریکا جلو نمی آید؟ بر اساس کدام سند فکر می کنید آمریکا می تواند به اطلاعات نظامی ما دست پیدا کند؟»
همان موقع سوالات بسیاری به ذهن ما رسید:

اگر آمریکا به خاطر قدرت بازدارنده نظامی ما جلو نمی آید! پس دلیل جلو نیامدن آمریکا چیست؟ دیپلماسی دلاورانه و فعال شما؟ پس در دولت قبل چرا آمریکا حمله نکرد؟ چرا در دولت قبل زمانی که «آن مرد که منکر هولوکاست بود» زمام امور را به دست داشت، رژیم اشغالگر قدس آمریکا را برای حمله به ایران ترغیب نمی کرد؟

اصلا، حرف شما درست. سیستم دفاعی ما ضعیف است و توانایی دفاع از این مرز و بوم را ندارد. پس دولتی که این همه بر تدبیرش تاکید دارید نباید به تقویت این سیستم دفاعی بپردازد؟ پس چرا بودجه نیروهای نظامی در دولت تدبیر کاهش یافت؟

آقای ظریف بر اساس کدام سند فکر کردید آمریکا با یک بمب می تواند سیستم دفاعی ما را از کار بندازد؟ این بمب خارق العاده آمریکا چرا در جنگ های اسرائیل با چریک های حزب الله و حماس (و نه با نیروی منظم و قدرتمند ایران) به کمک این رژیم نیامد؟

اصلا ایده بمبی که کل سیستم دفاعی کشور پهناوری مثل ایران را از کار بیندازد؛ جز شما، به ذهن کس دیگری هم خطور کرده؟

البته جناب آقای ظریف مقصر نبوده و نیست. شاید علت چنین اظهاراتی نتیجه بازی «برد-برد» آقای ظریف با رزمندگان هشت سال دفاع مقدس است.زیرا جناب آقای ظریف در سال های جنگ تحمیلی در یک تقسیم کار هوشمندانه برای تحصیل به آمریکا رفت  تا بعد از شهدا بتواند راه آنها را ادامه داده و دلاورانه از عزت این مرز و بوم دفاع کند.

شاید اگر آقای ظریف هم به جنگ می رفت و یکی از پاهایش را از دست می داد، اکنون جور دیگری به مسائل نگاه می کرد. ولی خب در آن صورت دیگر نمی توانست در مسابقات دو بین نامزدهای ریاست جمهوری شرکت کند!(مسابقه دو صد متر!)

بگذریم؛ اصلا بهترین راه حل ممکن برای چنین افرادی را مقام معظم رهبری در دیدار اساتید دانشگاه‌ها، بیان فرمودند:
«یک وقتى یکى از مسئولین کشور درباره‌ى مسائل نظامى یک نظرى داده بود که خب مطابق واقع نبود؛ بنده گفتم یک "تور نظامى" براى مسئولین کشور قرار بدهید؛ بیایند یک خرده‌اى در محیط هاى نظامى گردش کنند، حقایقى را، واقعیّاتى را ببینند، معلوماتشان نسبت به موجودىِ نظامى کشور بالا برود.»

توافق بد
در مورد توافق ژنو حرف بسیار است. ولی از آنجا که کوچکترین انتقادی از توافق ژنو مساوی با شکایت شورای عالی امنیت است، ما هم از خیر نقد این توافقنامه می گذریم. اصلا هم مهم نیست که رئیس جمهور این سرزمین با لباس روحانیت در مقابل 70 میلیون نفر می گوید :« این دولت دست تمام کسانیکه اشتباهات دولت را فریاد بزنند می بوسد. »

علی ای حال، علی رغم اعتماد ما به آنچه رئیس جمهور محترم مرقوم داشتند این روزها شاهد زمزمه های توافق به هر قیمت هستیم!

با این اوصاف به نظر می رسد بهتر است به جای نگرانی از Body Language دولتمردان، دلواپس دستاوردهایی بود که با خون دل حاصل شده اند.

انتهای پیام/ ع ب