به گزارش یزدرسا؛ چند روز از خبر قتل رومینا اشرفی دختر 13 ساله تالشی می گذرد، دخترکی که توسط پدر خود به دلیل رابطه با یک پسر 30 ساله کشته شد، پدری که احساس می کند به خاطر ناموس و حفظ آبروی خود باید دخترکش را به قتل برساند.

انتشار این خبر باعث شد مردم واکنش های شدیدی به آن نشان دهند و در شبکه های مختلف اجتماعی هر کس تعبیر خود را از این اتفاق بنویسد، تحلی کند، هر کس خاطره ای مشابه داشته و یا برخی دیگر از تخیل خود کمک بگیرند و اتفاقات مشابهی را با رومینا بسازند و ابراز همدردی کنند؛ زندگی در ایران را سخت نشان دهند و به خانواده های سنتی حمله کنند، پدر را موجودی ترسناک نشان دهند و وانمود کنند که در خانه هایشان مانند کنیزکی هستند که بدون اذن پدر حتی نفس هم نمی کشند.

مقام «پدر» در تمام جهان جایگاه ویژه ای دارد، در ایران نیز پدر مقامی بسیار والا و مقدس دارد، این را همه می دانند و با گوشت و پوست و استخوان خود درک کرده اند که یک پدر تمام آن چه که در راه زندگی از خود هزینه می کند را برای فرزندانش می خواهد؛ یک پدر در نقطه ای از کشور دست به جنایتی غیر انسانی زده که دل های مردم را آزرده کرده است و هیچکس هم کار او را تحسین نمی کند چرا که این جنایت به هیچ وجه قابل توجیه نیست.

رسانه های مختلف هم در این باره بیکار ننشستند و در مقابله با این اتفاق هولناک مطالب زیادی نوشتند و اظهارت مردم و مطالبه گری اجتماعی را در این زمنیه پوشش دادند اما در این میان روزنامه «سازندگی» روز پنج شنبه 8 خردادماه، اتفاق مذکور را با تیتر «تراژدی رومینا» منتشر می کند. کل صفحه نخست این روزنامه عکس رومیناست با این نوشته ابتدای تصویر که «بابا با داس آمد» و نوشته کلمه داس را درست بر روی سر رومینا قرار می دهد؛

«بابا آب داد... بابا نان داد...» همه ما از دوران کودکی با این عبارات خاطره داریم و بزرگ شده ایم؛ و بیشتر از خاطره، نقش پررنگ جایگاه زحمت کش پدر را برای ما تداعی می کند. روزنامه سازندگی فکر نمی کند با انتخاب تیتر "پدر با داس آمد" به این جایگاه، ناخواسته (و شاید آگاهانه) حمله می کند؟ مگر چند پدر در کل کشور و در تمام سال مرتکب چنین عملی می شوند که ما به خودمان اجازه بدهیم آن را به تمام پدران و مردان نسبت دهیم؟

محمدعلی وکیلی، عضو سابق هیات نظارت بر مطبوعات و مدیر مسئول روزنامه ابتکار، در گفت و گو با «دانا» در این خصوص گفت: «این تیتر توهین به مقام پدر است.این روزنامه مقام پدر را با یک خشونت به اصلاح ژورنالیستی همراه کرده، در حالی که خلاف یک نفر را نباید به مقام پدر نسبت داد و این به نظرم نوعی بازی احساسی با یک مساله فرهنگی در جامعه است. این نوع برخورد با یک مساله فرهنگی برخورد زیبنده ای نیست. این نوع تیتر زدن حتما یک شیطنت رسانه ای است».

رسانه ها همان گونه که با دیدبانی اتفاقات و مسائل روز، باید چراغ راه افراد جامعه باشند، به همان صورت می توانند با شیطنت بازی و تیترهای زرد ژورنالیستی، باعث فریب افکار عمومی و بعضا نارضایتی جامعه شوند.

احسان رستمیان