به گزارش خبرنگار میبدخبر، این منطقه در شمال شرقی شهر یزد قرار دارد و بر اثر گسترش شهر اکنون به یزد چسبیده است. هر چند به حسن آباد مشیر مشهور گردیده اما بر حسب سنگ تاریخ منصوب به جرز طرف دست دست چپ ورودی مسجد ملا اسماعیل یزد که از دوران محمد شاه غازی است ثابت می گردد که پیش از آن نیز به حسن آباد ده نو شهرت داشته و بعداً در اثر احیای قنوات حسن آباد از مشیر الممالک یزدی به حسن آباد مشیر معروف شده است.

قدمت حسن آباد حداقل به ۹۰۰ سال قبل برمی گردد ولی آثار باقیمانده در حسن آباد اکثرا مربوط به دوره قاجاریه می باشد. تمام آثار موجود در حال خراب شدن می باشد. تنها اثر مرمت شده آن آب انبار می باشد که توسط جوانان محل تبدیل به زورخانه شده است. هر روز باغی از حسن آباد خراب شده و تبدیل به ده ها واحد مسکونی می گردد.

می گویند راه اصلی خراسان از حسن آبادمشیر می گذشته و معروف به جاده خراسانی بوده است که در ثبت اسناد نیز این جاده خراسانی در اسناد حسن آباد ثبت شده است. ولی به کل فراموش شده و در این مورد اطلاع اندک است.

خانه امینیان (کدخدا حسن آباد) یکی دیگر از آثار باقیمانده دوره قاجاره در این منطقه است. این اثر در تاریخ ۱۴ اسفند ۱۳۸۵ با شماره ثبت ۱۷۸۹۸ به‌ عنوان یکی ازآثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

آری حسن آباد مشیر، جایی قدیمی در شمال فراموش شده شهر یزد است، که قناتش در اوج بی آبی یزد هنوز جاریست!

جوی آب روان دارد و باغ هایی سرسبز که درختانش در حال «خشکاندن» شدن است. این قنات از محدوده کوه‌های غربالبیز آغاز می‌شود و پس از گذر از شهرستان مهریز تا روستای دهنو، حسن‌آباد و مریم‌آباد یزد نیز امتداد می‌یابد. یک پنجم آب این قنات متعلق به سادات مهریز است که در همان خود مهریز در تغار ساداتی جدا و تحویل آنها می‌شود و بقیه آب، سهم روستای دهنو و حسن‌آباد یزد است. حدود ۲۰۰ نفر مالکان آب و ۴۰۰ نفر بهره‌بردار هستند و هشت جره از این آب نیز متعلق به آب ‌انبار نو مریم ‌آباد بوده است.

حسن آباد، هم فقیر دارد و هم ثروتمند، و بدلیل آنکه فقیرانش بیشتر از ثروتمندانش هستند به منطقه محروم و فقیر نشین مشهور شده است. بسیاری از آنان که دارند از نام محرومیت حسن آباد بهره می برند، و محرومان واقعی که در حفظ منش و آبرو هستند، راه به جایی نمی برند.

خبرنگار: رامین شیروانی

حسن آباد مشیر خیابان ندارد، و آنچه که نام و تابلوی خیابان بر روی آن خودنمایی می کند، نشانی از خیابان در خود ندارد. حسن آباد جایی است که خیلی کم، توسط اعضای شورای شهر و مدیران شهر و استان مورد بازدید قرار گرفته است. حسن آباد با جمعیتی بالغ بر ده هزار نفر، تنها منطقه ای در شهر است که شورا ندارد و مهمتر اینکه هیچ عضوی از اعضای شورای شهر نیز متعلق به منطقه حسن آباد نیست.

حسن آباد لکه بزرگ سیاهی بر پرونده شورای اول و دوم و سوم شهر یزد است، و خوب است که شورای شهریان بگویند که در همه این سالها برای حسن آباد چه کرده اند؟

تنها نقطه ای در یزد که در جویهایش هنوز آب قنات روان است، حسن آباد می باشد و شهرداری می تواند با اندکی همت و رسیدگی به این جوی ها و کاشت درخت در کنار این جوی ها، منطقه حسن آباد را از غربت محرومیت درآورده و جای زیبایی برای تفرج همه مردم شهر بسازد.

هوای حسن آباد هنوز از دیگر نقاط شهر خنک تر است. اما دود کوره ها و بوی تند سوختهای فسیلی، طراوت را از این هوا گرفته است و می گیرد.

حسن آباد با همه محرومیت و در اوج محرومیت هنوز زنده است و نفس می کشد، و اما در خود کینه و عقده و بغض پرورش می دهد. عقده و بغض و کینه ای که یک روز دامن بسیاری را خواهد گرفت.

حسن آباد، حاشیه شهر و مهاجر نشین شده است و مهاجران بسیاری از روستاهای فقیر و محروم شهرستانهای یزد بدانجا آمده و در آن سکونت کرده اند، و حسن آباد جایی است که هنوز خدا را فریاد می زند.

مسجدهای حسن آباد هنوز از دیگر مساجد یزد شلوغتر است، و نماز خوان های حسن آباد با همه وجود خدا را صدا می زنند. شاید که خدا صدایشان را بشنود!

حسن آباد برای آباد شدن، نیازمند یک شهرداری جداگانه است.

باور کنیم اگر بیماری و آفتی در حسن آباد شیوع پیدا کند، دیگر نقاط امن شهر نیز توان رهایی و مقابله با اپیدمی را نخواهند داشت، پس باشد که برای نجات یزد، در نجات حسن آباد بکوشیم، و مشکل حسن آباد را مشکل حسن آبادی ها ندانیم.