یزد رسا؛ محمد هادی سمتی طی یادداشتی در وبلاگ شخصی خود نوشت:

هزار مرتبه شويم دهان به مشگ و گلاب             هنوز نام تو بردن كمال بى‏ ادبى است‏

امام صادق علیه السلام را به عنوان احیاگر مذهب تشیع می شناسیم، شخصیتی که در طول دوران حیات و امامتش با برپایی کرسی درس،معارف بلند و ناب اسلامی را به عمق دل و جان شاگردانش رساند و امروز بعد از گذشت هزار و دویست و هشتاد و هفت سال از شهادت حضرتش همه ما بر سر سفره معارفی نشسته ایم که سینه به سینه از شاگردان صادق اهل بیت علیهم السلام به ما رسیده است.

یکی از ثمرات این سفره پر برکت با قدمتی بیش از هزار ساله ، تحقق نظام جمهوری اسلامی ایران است که بعد از سال ها حکومت دشمنان دین و مذهب تشیع و مبارزات جانانه مردم  ـ به رهبری و جلوداری علماء دین و شاگردان مکتب امام صادق علیه السلام  ـ اکنون در سی و چند سالگی عمر خود به سر می برد.

نظام جمهوری اسلامی تنها نظام حکومتی در دنیا است که با صلابت و قدرت روز افزون در حال جلوه گری است و امروزه کسی نمی تواند این صلابت و قدرت را نادیده بگیرد.

برای رسیدن به این صلابت و قدرت البته عواملی وجود داشته و دارد که باید همه آن ها را به طور جدی در محاسبات مورد دقت قرار داد.

یکی از عوامل بسیار مهم برای رسیدن به این هدف والا، رهبری و زعامت ولی فقیه ـ به عنوان جانشین عام حضرت حجت سلام الله علیه ـ است. از هنگامی که پیر جماران حضرت روح الله ، خمینی کبیر ، در این کشور علم مبارزه با نظام طاغوت را بلند کرد و آن را تا زمان حیاتش به بهترین صورت برافراشت و به سلامت به ایستگاه اول رساند و تا امروز که رهبری این نظام در دستان توانمند فرزند امام صادق علیه السلام و ادامه دهنده راه امام راحل قرار دارد.

اما نکته ای که هدف اصلی این نوشتار بود آن است که امروز بعد از گذشت سی و چند سال از عمر این نظام و جلوه گری هایش در برابر دیده گان همه انسان های منصف ، راهی برای انکار تأثیر بسیار مهم نقش رهبری در پویایی نظام وجود ندارد، هرچند عده ای سعی دارند این نقش را نادیده بگیرند.

می خواهم بگویم اگر افرادی در این کشور زندگی می کنند و هنوز به موضوعی به نام ولایت فقیه ایراد و اشکال وارد می کنند لا اقل در وجدان بیدار خود این سخن را بپذیرند که اگر حتی به ولایت فقیه هم ایمان ندارند اما باید به این مطلب ایمان بیاورند که شخصیتی در جایگاه اول این نظام قرار گرفته است که به بهترین صورت ممکن علم این نهضت را تا به امروز به جایی که باید برساند رسانده است و کشور و مجموعه نظام را از طوفان های سختی به سلامت و با کمترین آسیب ها عبور داده است.

موارد زیادی از این طوفان ها در طول این سال ها رخ داده است که برخی از آن ها حوادث سال 78 و 88 است.

دو حادثه ای که هدف اساسی عوامل داخلی و خارجی از برپایی این دو حادثه و غائله تنها و تنها به پایین کشیدن علم نظام و در پی آن حذف رهبری نظام بود.

آن وقتی می توان به اوج هنر نمایی رهبر نظام در وسط میدان فتنه سال 78 و 88 پی برد که نیم نگاهی به اطراف بیندازیم و ببینیم که چطور در کشورهای دیگر با یک کودتای  ـ هرچند به ظاهر ساده ـ نظام را به اختلال و آشوب می کشانند و نمونه هایش هم قضایای مصر و اوکراین و ... است.

اکنون نوشتارم را با این پرسش به پایان می رسانم:

آیا همه کسانی که امروز در این کشور دم از اهل بیت و مکتب حیات بخش آن می زنند و برای آن عزیز ترین انسان های روی کره خاکی به سر و سینه می زنند و در منابر و تریبون های دینی این مکتب را فریاد می کنند و با روش های گوناگون دفاع از حریم اهل بیت را به دنیا اعلام می کنند، می توانند ادعا کنند که به حقیقت مکتب تشیع باور دارند اما با کمال تعجب در مقام دفاع از نظام برگرفته از متن مکتب اهل بیت و امام صادق علیهم السلام جا خالی می کنند و به بهانه های مختلف که بیشتر در بین کودکان قابل قبول است از دفاع نسبت به حریم نظام و رهبری آن استنکاف می نمایند؟ چطور ممکن است از امام صادق بگوئیم و نام و یادش را زنده نگه داریم اما از رهبری یک نظام که ادامه دهنده و فریاد کننده مرام امام صادق است چشم بپوشیم؟!

نسأل الله منازل الشهداء

محمد هادی سمتی

پنجشنبه 30 مرداد سال اقتصاد و فرهنگ

24 شوال 1435/ شب شهادت حضرت صادق علیه السلام

قم المقدسه