به گزارش یزد رسا؛ میبد خبر نوشت:

تقریبا ورودی شهر میبد و درست بعد از دانشگاه آزاد و چسبیده به تالار قصر، قلعه ی مخروبه ای ایست که بارها از خودم پرسیده بودم این قلعه چرا به این حال و روز رها شده در حالیکه می توانست یکی از زیباترین چشم اندازهای ورودی میبد باشد.

امروز با چند نفر از دوستان به سراغ این قلعه رفتیم. با پرس و جو از اهالی محل فهمیدیم که این قلعه زیبا و خشتی، به "قلعه بدرآباد" معروف است و قدمت آن به دوران آل مظفر برمیگردد.

قلعه ای زیبا و خوش بنا، با همان سبک معماری قلعه های دیگر شهر میبد همچون نارین قلعه، ولی اینکه چرا بهایی به آن داده نمیشد برای همگی چای تعجب بود.

اهالی محل میگفتند قرار بوده عملیات احیای این قلعه به بخش خصوصی واگذار شود و چندباری مسئولین برای احیای این قلعه آمده اند اما هربار به بهانه هایی از این کار سر باز زده اند.

پس از این قلعه با راهنماییهای یکی از اهالی روستای بدرآباد میبد، از آثار تاریخی دیگر این روستا بازدید کردیم، مسجد و بازارچه ای که به همت اداره میراث فرهنگی میبد به زیبایی بازسازی شده و با قدمت دوران آل مظفر به ثبت فهرست آثار ملی کشور رسیده بود و حمام این روستا نیز در شرف احیا بود.

اما داستان این گردش از جایی شروع شد که در لابلای صحبت های "سید حسن" (یکی از کشاورزان و پیر این روستا) نام روستای دیگری در همین حوالی به گوشمان خورد.

راستش تا قبل از آن روز، هیچکداممان اسمی از "کاظم آباد" نشنیده بودیم، با راهنماییهای سید حسن از مسیری خاکی و صعب العبور این روستا را در پیش گرفتیم.

در مسیر به بقعه ای گنبدی شکل برخوردیم، از سید حسن نام این بقعه را پرسیدیم، گفت: اینجا معروف به "بقعه عارف" است، «شیخ علی شاه ابن مرتضی» که 900 سال پیش در این منطقه به خاک سپرده شده و قبر این شیخ در عمق 4 متری زمین است و مسئولین نه گذاشته ایند کسی این منطقه را حفر کند تا به سنگ قبر عارف برسند نه خودشان اقدامی را عملی کرده اند.

مسیرمان را ادامه دادیم و خود را به روستایی متروکه و حیرت انگیز رساندیم، برای ما که از اهالی میبد بودیم و تقریبا زیر و بم روستاها و محلات میبد دستمان بود، جای تعجب بود که چنین روستایی را تاکنون ندیده و حتی اسمش را هم نشنیده ایم.

قبل از هرچیز قلعه ی زیبایی در کنار این روستا توجهمان را به خود جلب کرد؛ به سراغ این قلعه رفتیم، هنوز سالم و استوار بود و اثری از خرابی در آن دیده نمی شد، از بالای این قلعه تمام روستا را بر انداز کردیم، حیرت آور بود، سکوتی مرگبار همه جا را فرا گرفته بود، تاریخ را میشد لمس کرد، روستایی که از خرابه های باقیمانده ی آن دقیقا میشد قسمت های مختلف آن را تشخیص داد؛ کاروانسرا، آب انبار، طویله ها، خانه های قدیمی و ...

سید حسن گفت: این روستا حدوداً سال 1320 بدلیل فرو ریختن قنات و نبود آب، کم کم خالی از سکنه شد و هرکدام از ساکنین به شهرهای دیگر مهاجرت کردند و متاسفانه این منطقه به پاتوق وعیاش خانه ای برای معتادان و ... تبدیل شده است.

راهنمای ما ادامه داد: مشکل اصلی این منطقه وقف بودن زمین های آن است و به همین دلیل دولت نتوانسته برای احیای آن کاری انجام دهد.

نکته درخور توجهی که سید حسن و تنی چند از اهالی بدرآباد به آن اشاره کردند: تصمیم اخیر وعجیب شهرداری میبد مبنی بر تخریب کامل روستای کاظم آباد بود، آن هم به دلیل اینکه پاتوقی برای معتادان شده است.

زیبایی این روستا را در تصاویر می توانید ببینید:

حال باید این سوال را از تصمیم گیرندگان این طرح پرسید که: جز تخریب این روستای قدیمی، راه دیگری برای جلوگیری از پاتوق شدن این منطقه وجود ندارد؟ آیا تصمیم دیگری در مورد روستایی به این زیبایی و با قدمت زیاد نمیتوان گرفت و با پاک کردن صورت مساله همه چیز حل می شود؟

یعنی اینقدر صنعت گردشگری و توریستی برای مسئولین بی اهمیت شده که حاضرند روستایی به این زیبایی و قدمتی بالغ بر 900 سال، به جای احیای آن، کاملا آن را از بین ببرند. حال آنکه با توجه به قدمت چند صد ساله این بنا­ها می‌توان با احیا و نه تخریب آنان، بخشی از فضا و جو حاکم بر گذشته شهر را حفظ کرد و آن را به عنوان معرفی برای هویت ملی و میراثی ارزشمند برای آیندگان قرار داد.

 براستی این حق اولین شهر خشت خام جهان است؟ که با وجود اینهمه آثار تاریخی و سوژه های جذب گردشگر و توریست، که هر کدام از این ابنیه تاریخی کافی بود تا سالانه هزاران گردشگر را به سمت میبد روانه کند، بجای سرمایه گذاری بر پاکترین صنعت دنیا، یعنی گردشگری، تمام سرمایه ها برای تبدیل میبد شهری صنعتی، هزینه شده و با کمال تاسف شهری که می توانست در دل کویر، از پاکترین هوا و جذابترین آثار تاریخی برخوردار باشد، این روزها در حصار آلاینده های زیست محیطی قرار گیرد و هرروزه شاهد افزایش انواع سرطان ها در میان مردم این شهر باشیم؟

در پایان بگویم که این فقط مشتی از خروار آثار تاریخی شهر 7000 ساله ی میبد بود.