یزدرسا؛ سیاست و دیپلماسی بین‌ کشورها، دنیایی است که در کنار ظواهر، بواطنی دارد و هیچ گفتار و کرداری بی‌معنا نیست؛ چنان‌که سطح و مکان استقبال، محل مذاکره و نشست خبری، چینش صندلی‌ها و پرچم‌ها، حتی نوع نشست و برخاست و چگونگی مصافحه و ...، می‌تواند القا‌کننده پیام‌هایی خاص باشد. از همین روست که به‌طور معمول، حکومت‌ها حساسیت ویژه‌ای به این مقوله دارند و در راه حفظ احترام ملی خود، ابایی از برخوردهای تند و قاطع هم ندارند. در همین راستاست که یادآوری برخی حساسیت‌های مقام معظم رهبری به حفظ حرمت نظام اسلامی و عزت ملی ایرانیان، در دوران تصدی ریاست جمهوی اسلامی ایران همواره آموزنده و مایه مباهات است؛ مباهات از داشتن چنین شخصیتی که با تیزبینی و اشراف کم‌نظیر در سفرهای خارجی خود، مانع از خدشه‌دار شدن عزت و غرور ملی مردم و نظام اسلامی می‌شدند.

به این خاطره از دکتر بروجردی توجه کنید:

«آخرین سفر خارجی مقام معظم رهبری در دوران ریاست جمهوری، سفر به کشور چین بود. قبل از نشستن هواپیما در فرودگاه پکن، خبر دادند که رهبر چین به شدت مریض است و امکان ملاقات او با حضرت آیت‌الله خامنه‌ای وجود ندارد. آیت‌الله خامنه‌ای نیز تصمیم گرفتند متقابلا یکی دو ملاقات تنظیم‌شده را لغو کنند، چون ملاقات با رهبر چین بسیار مهم بود و می‌بایست انجام پذیرد. نزدیک ساعت ۶ عصر وقت ملاقات با نخست‌وزیر چین بود و آقا فرمودند: من به این ملاقات نمی‌روم!

ما موضوع را به اطلاع چینی‌ها رساندیم. ساعت مقرر فرارسید. همه افراد آماده مذاکره بودند. خبرنگارها ایستاده بودند. اما از ورود هیات ایرانی خبری نشد! خبرنگارها مخابره کردند که در رابطه ایران و چین مشکل جدی ایجاد شده است. مدتی گذشت، ساعت ۵/۶، نخست‌وزیر چین از محل کنگره خلق به محل اقامت رئیس‌جمهور ایران آمد و از همان دور، با صدای بلند گفت: کوچک‌تر به دیدار بزرگ‌تر آمده است! بعد وارد اتاق شد. حدود یک ربع با آقا صحبت کرد و گفت: ما نهایت احترام به مهمان را، بخصوص شخصیتی مثل جنابعالی، وظیفه خود می‌دانیم. مشکل بیماری رهبر چین جدی است و پزشکان ایشان را ممنوع‌الملاقات کرده‌اند. با این حال، ما موضوع ملاقات را بررسی می‌کنیم تا حل شود.

با توجه به وعده نخست‌وزیر چین، آیت‌الله خامنه‌ای پذیرفتند که در جلسه شرکت کنند و با یک ساعت تاخیر در کنگره حاضر شدند و مذاکره انجام شد. روز بعد به آقا گفته شد: با توجه به نامساعد بودن حال رهبر چین، فقط ده دقیقه ملاقات صورت بگیرد که ملاقات در بیست دقیقه انجام شد.»

به این خاطره از زبان مرحوم آیت الله خزعلی هم توجه کنید:

«در لیبی، خیمه‌ای برپا کرده بودند که ارتفاع در ورودی آن خیمه کوتاه بود و به ناچار هرکس می‌خواست وارد بشود، باید خم می‌شد. از طرفی داخل خیمه، روبروی در، عکس قذافی بود؛ یعنی هر کس وارد می‌شد ناخواسته در مقابل عکس قذافی سر خم می‌کرد. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای وقتی می‌خواستند وارد خیمه شوند، به قهقرا(پشت) وارد می‌شوند تا در مقابل عکس قذافی سر خم نکنند».

دو خاطره فوق‌الذکر، جلوه‌هایی از اهمیت دفاع از عزت ملی و ضرورت تیزبینی و کیاست در تعامل با کشورهای دیگر را نمودار می‌سازد و نشان می‌دهد که از دیدگاه رهبری معظم، عرصه سیاست خارجی و تعاملات بین‌المللی، عرصه خوش‌بینی ساده‌انگارانه و صرف لبخندهای کذایی نیست.

بنابراین بی‌دلیل نیست که برخی حواشی سفر رئیس‌جمهوری کشورمان در سفر به ایتالیا و فرانسه ، با شگفتی و انتقاد دلسوزان رو‌برو شده و از آن جمله است برگزاری نشست خبری زیر مجسمه مارکوس آئورلیوس؛ همان امپراتور روم که در آخرین دوره جنگ‌های روم علیه ایرانیان(پارت‌ها) و جداکردن بخش‌هایی مهم از ایران آن‌روزها نقشی ویژه داشت.

به‌راستی در حالی که دشمنان از اقتدار جمهوری اسلامی و گسترش منطقه نفوذ ایران در عراق و سوریه سرگیجه گرفته‌اند، برگزاری نشست کنار سم اسب همان امپراتوری که در زمان او بخشی از حوزه عراق و شام از ایران آن زمان جدا شد، دربردارنده چه پیامی است؟!

جای شگفتی است رئیس‌جمهور، به برگزاری نشست کنار سم اسب فاتح ایران تن داده است و مشاوران و همراهان ایشان توجهی به پیامدهای منفی این‌ اقدام نداشته‌اندیک سؤال مطرح این است که اگر چنین تساهل و احیانا غفلتی در دوران دولت سابق رخ می‌داد، رسانه‌های همسو با دولت کنونی چه واکنشی از خود نشان می‌دادند؟! آیا انتظار از رئیس‌جمهور محترم برای پرهیز از شرکت در نشست در کنار مجسمه اسب فاتح ایران، انتظاری منطقی نبوده است؟

نویسنده: فائزه شورکی