کارشناس ارشد روانشناسی بالینی در مصاحبه با یزدرسا با اشاره به آسیب های فضای مجازی، چالش های اینترنتی و برخی برنامه های موبایلی که اخیراً آشکار شد، بیان داشت: بازی به مفهوم کلی آن، برای هر سنی لازم است. هر چند بازی در دوران کودکی از بقیه سنین مهم تر است چرا که رشد شناختی و اجتماعی کودکان از طریق بازی شکل می گیرد.

ثریا دشتی ادامه: کودکان به مرور که بزرگ می شوند و وارد رده های سنی بعدی می شوند باز هم با بازی های مختلف در ارتباطند. حتی در بزرگسالان هم برای تفریح همیشه یک نیازی به بازی وجود دارد. این بازی ها در گذشته و زمانی که بازی های رایانه ای نبود، کارکرد مفید خود را داشتند چرا که روابط اجتماعی گسترش پیدا می کرد، افراد  تفریح می کردند و از این طریق انرژی به دست می آوردند و نهایتاً کار و فعالیت خود را ادامه می دانند. اما امروز به هر حال با پیشرفت تکنولوژی نوع بازی ها هم دستخوش تغییر شده است.

وی تاکید کرد: البته نمی توانیم بگوییم بازی های رایانه ای به خودی خود ایراد دارد، چرا که اگر ویژگی های مناسب داشته باشد، مثلاً مناسب سن باشد، ایمن باشد، آموزنده باشد حتی می تواند مفید هم واقع شود. اما این شکلی که الان آمده و آسیب زا شده به نظر می آید در آن مساله بازی و گرایش به بازی مطرح نیست. بلکه یک آسیب روانی و اجتماعی است که می تواند تحت تاثیر موارد مختلفی باشد. که یکی از مهمترین آن موارد این است که ذهن والدین از کودکان منحرف شده و بیشتر به کار، درآمد و روزمرگی ها می پردازند و لذا نوجوانان تنها هستند. به خصوص اینکه خانواده ها در حال حاضر خیلی کم جمعیت شده اند و تک فرزندی باعث افزایش این گستره تنهایی شده است.

این کارشناس روانشناسی بالینی تصریح کرد: مساله دیگری که در نوجوانی وجود دارد گرایش و تاثیری است که همسالان روی فرد دارند، بنابراین به محض اینکه بازی یا هر پدیده و چالش جدید مد شود، خیلی سریع همه گیر می شود چرا که نوجوانان تحت تاثیر شدید همسالان هستند و خیلی از هم تاثیر می پذیرند. حال اگر این نوجوان در خانواده ای باشد که تسلط کافی بر او وجود ندارد و کسی از حال او خبر ندارد که در چه وضعیت روحی به سر می برد طبیعتاً در مسیر تنهایی خود پیش می رود و معلوم نیست که به کجا برسد.

وی با اشاره به بروز حوادث ناگوار برای نوجوانان تحت تاثیر فضای مجازی تاکید کرد: فکر می کنم دلیل اصلی اینگونه حوادث فرزند پروری نامناسب در دوره نوجوانی باشد.  والدین باید این نکته را در ذهن داشته باشند که لازم است بچه ها تحت نظارت جدی باشند. البته این نظارت نباید شکل سختگیرانه داشته باشد، همین که از حالشان خبر داشته باشند و بدانند فرزندشان امروز ناراحت است، خوشحال است، هیجان امروزش چیست و با او وقت بگذرانند کفایت می کند.  

دشتی بیان داشت: اگر والدین در خانواده ای به اندازه کافی برای فرزندانشان وقت بگذارند، طبیعتاً کوچکترین علامت از نا آرامی و آشفتگی جلب توجه می کند و می توانند مانع از اتفاقات ناگوار بعدی شوند.

وی در پایان تاکید کرد: باید برای آگاهی بیشتر جامعه یک سری برنامه های آموزشی رایگان در اختیار والدین قرار بگیرد که البته این کار اکنون در سیستم بهداشت و درمان وجود دارد اما خیلی اطلاع رسانی نمی شود. باید رسانه ها در این زمینه بهتر اطلاع رسانی کنند و اهمیت دوره نوجوانی را برای والدین برجسته کنند. همین آموزش و اطلاع رسانی  تا حد بسیار زیادی می تواند مفید باشد. مدارس نیز به عنوان خانه دوم می توانند کمک کننده باشند، آنجا هم اگر نظارت کافی وجود داشته باشند می شود به کودکان و نوجوانان کمک کرد.

انتهای پیام/