به گزارش یزدرسا، خبر آن‌لاین نوشت: سال پیش وقتی اصلاح‌طلبان شادمانه پیروزی حسن روحانی در اتنخابات ریاست جمهوری را به نام خود می‌زدند غافل بودند که در حقیقت چالش اصلی و رقابت حقیقی‌شان با اصولگرایان در شورای شهر بود و حقیقتاً آن رویارویی را واگذار کرده بودند.

این سایت اصلاح طلب افزود: راستش را بخواهید اصلاح‌طلبان سال‌هاست که عرصه سیاست را واگذار کرده‌اند. اگر انتخابات معیار و ملاک باشد، آخرین مجلسی که فاتحش اصلاح‌طلبان بودند، مجلس ششم بود، آخرین رئیس جمهور اصلاح‌طلب هم سید محمد خاتمی بود و شورای اسلامی شهرها هم که مدت‌هاست از دست اصلاح‌طلبان خارج است. همه زور و توان اصلاح‌طلبان قبضه یک ساله ریاست شورای شهر تهران بود و بس.

این سایت می‌نویسد: شاید بگویید اگر حمایت اصلاح‌طلبان نبود، حسن روحانی پیروز انتخابات نبود. حرف شما را دربست می‌پذیرم و اصلاً مفروض می‌گیرم که اینچنین است اما به خاطر ندارم که روحانی حتی یک بار هم گفته باشد که اصلاح‌طلب است. واقعیت این است که اصلاح‌طلبان چاره‌ای جز حمایت از روحانی نداشتند.

روزنامه زنجیره‌ای- اجاره‌ای چند اصلاح‌طلب را عزل کرد!

اما همزمان با متهم شدن برخی اعضای اصلاح‌طلب شورای شهر به زدو‌بند از سوی سران این طیف و نفوذی وانمود شدن تشکیلات تازه تاسیس «ندا»، روزنامه اجاره‌ای آفتاب یزد شمار دیگری از اصلاح‌طلبان را از عنوان اصلاح‌طلبی عزل کرد!

روزنامه آفتاب یزد درحالی که در تیتر اول خود نوشته بود: «اتحاد؛ نصب‌العین اصلاح‌طلبان»، درسرمقاله خود خلاف همین ادعا را پیش برد و به قلم صادق زیبا کلام در اصلاح‌طلب بودن کسانی چون علیرضا محجوب، سهیلا جلودارزاده، مصطفی کواکبیان و محمدرضا تابش‌ ابراز تردید کرد. زیبا کلام بی‌ آن که به سلسله بی‌اعتمادی‌های انتخاباتی جامعه به اصطلاح‌طلبان از سال ۸۲ (شورای شهر، ریاست جمهوری، مجلس) اشاره کند، می‌نویسد: این درست است که اصلاح‌طلبی در قامت یک تشکیلات منضبط حزبی نیست اما اینطور هم نیست که هرکس ادعای اصلاح‌طلبی بنماید جامعه او را به عنوان اصلاح‌طلب بشناسد. کم نبودند کسانی که در گذشته خیلی اصرار داشتند بگویند ما هم اصلاح‌طلب هستیم اما جامعه آنان را به عنوان اصلاح‌طلب به رسمیت نشناخت. آقای کواکبیان رهبر حزب مردم سالاری، آقای علیرضا محجوب رهبر خانه کارگر و یا خانم سهیلا جلودارزاده از جمله رهبران حزب اسلامی کار و برخی دیگر هم داعیه اصلاح‌طلبی داشتند اما جامعه این مدعا را از آنان نپذیرفت. این نپذیرفتن را مردم در انتخاب مجلس نهم در اسفندماه سال ۹۰ نشان دادند. آقای دکتر کواکبیان در سمنان حوزه انتخابیه‌اش نتوانست به مجلس نهم راه‌یابد و آقای علیرضا محجوب هم ناپلئونی و با حداقل آرا توانست به مجلس راه‌یابد.

زیبا کلام که سابقه تجلیل از دیکتاتور مستبدی چون رضاخان را در کارنامه خود دارد، آنگاه با اصلاح‌طلب خواندن رفتار علی مطهری ادامه می‌دهد:

مطهری اصلاح‌طلب نیست اما به اندازه وزن اصلاح‌طلبان مثل آقای تابش که خود را لیدر فراکسیون اصلاح‌طلبان در مجلس می‌داند یا آقای دکتر کواکبیان که خود را رهبر جبهه هماهنگی اصلاحات می‌داند، بر سر مسائل مختلف ایستادگی کرده است. آقای مطهری هیچ‌وقت خود را نه رئيس فراکسیون اصلاح‌طلبان معرفی کرده، نه رئيس جبهه هماهنگی اصلاحات اعلام کرده، اما خیلی بیشتر از بسیاری از مدعیان اصلاحات در مخالفت با بهره‌برداری سیاسی از فتنه موضع‌گیری کرده است.

در حقیقت زیبا کلام و آفتاب یزد با این لحن صریح، حمایت از فتنه‌گری و آشوب را ملاک اصلاح‌طلبی مدعایی خود عنوان کرده‌اند و طبیعتا با این مقیاس، جز بازیگران نقش در پروژه سیاوام آی‌سیکس و موساد که در فتنه ۸۸ فعال بودند کسی در سبد اصلاح‌طلبی کذایی نمی‌ماند.

یادآور می‌شود پیش از این شبکه دولتی بی‌بی‌سی از علی مطهری به عنوان اصلاح‌طلب جدید یاد کرده بود.

ما اصلاح‌طلبان تا کی می‌خواهیم افسانه ببافیم؟!

از سوی دیگر، یک نشریه اصلاح‌طلب تصریح کرد اصلاح‌طلبان همواره جوگیر شده‌اند و اکنون شکست‌های زنجیره‌ای مجدداً به سراغ آنان آمده است.

روزنامه هفت صبح با اشاره به شکست اخیر طیف متبوع خویش در انتخابات هیئت رئیسه شورای شهر تهران نوشت: اصلاح‌طلبان هر ستی که می‌برند چنان فریاد شادمانی و هل من مبارز سر می‌دهند که فراموش می‌کنند برای امتیاز بعدی باید تمرکز داشته باشند. از موفقیت‌هایشان افسانه می‌سازند و یادشان می‌رود که بازی ادامه دارد. این داستان مختص امروز و ماجرای انتخاب رئیس شورای شهر نیست. از همان سال ۷۶ که به قدرت رسیدند، همیشه با شور و شعف غیرقابل کنترل سیاستمداران این جناح رو به رو بوده‌ایم که معمولاً ختم به یک شکست سخت می‌شود. اصلاح‌طلبان در سلسله انتخابات سال ۷۶ و ۷۷ و ۷۸، ریاست جمهوری، شورای شهر تهران و مجلس را به دست گرفتند. تمام آن سال‌ها اصلاح‌طلبان سرمست پیروزی رجز می‌خواندند و یا در مورد علت پیروزی‌شان میزگرد و مناظره برگزار می‌کردند و در روزنامه‌های پرتعدادشان یادداشت و سرمقاله می‌نوشتند. راستش فکر می‌کردند آن قدر خوب هستند که دیگر امکان ندارد مردم رهایشان کنند! آنها انتخابات شورای شهر در سال ۸۱ را به شکلی باور نکردنی به آبادگران و اصولگرایان واگذار کردند که در پی آن احمدی‌نژاد شهردار تهران شد. در مجلس درگیر تنش‌های سیاسی بی‌حاصلی شدند که بسیاری از آنها را از مجلس بعدی، دور ساخت.

۷ صبح افزود: این سلسله شکست‌ها در انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۴ هم تکرار شد. اصلاح‌طلب‌ها با اعتماد به نفسی عجیب، دکتر معین را به عنوان نامزد خود برای ریاست جمهوری معرفی کردند. در حالی که این استاد محترم دانشگاه در بهترین ارزیابی‌ها هم کاریزمای لازم برای محبوبیت بین عوام را نداشت. اصلاح‌طلب‌ها سپس کاهلانه از منصرف ساختن مهرعلیزاده و کروبی سر باز زدند و پس از شکست سخت دکتر معین در دور اول، در دور دوم هم همه پوئن‌های خود را نومیدانه در خانه ‌هاشمی رفسنجانی قرار دادند و در نهایت با شکستی باورنکردنی روبه‌رو شدند...

این روزنامه تصریح کرد: پرده دوم همین اتفاق در بهار ۹۲ رخ داد. پیروزی سخت و میلی‌متری حسن روحانی در مرحله اول شگفتی بزرگی بود اما خیلی از کارشناسان این آرا را برگرفته از محبوبیت کاراکتر جذاب حسن روحانی در مناظره‌ها و دو قطبی ایجاد شده توسط او (و البته با مساعدت دکتر ولایتی) در برابر قالیباف و جلیلی را علت اصلی موفقیت روحانی قلمداد کردند.
نویسنده یادآور شد: داستان از آنجا دراماتیک شد که رسانه‌های وابسته به این طیف سیاسی یک سال مدام درباره موفقیتشان در انتخابات قلمفرسایی می‌کردند و مصاحبه می‌گرفتند. از خرداد ۹۲ تا مرداد ۹۳ بی‌وقفه مصاحبه‌های متعددی از سیاسیون منتشر می‌شود تا برای خوانندگان تفسیر کنند که چگونه در انتخابات پیروز شدند. ویژه‌نامه‌های نوروزی ۹۳ پر بود از همین حرف‌های تکراری که سیاسی‌نویسان این روزنامه‌ها و سایت‌ها گویی توان دل‌کندن از مرور خاطرات شیرینشان را نداشتند.

روزنامه ۷ صبح خاطرنشان کرد: آنها شکست در انتخابات شهردار را هم نتوانستند به درستی هضم کنند و آن را تنها به چرخش ناگهانی الهه راستگو ربط دادند. یک سال در دریای شادمانی شناور بودند بی‌آنکه آداب کار سیاسی را رعایت کنند. حالا پس از یک سال، نوبت به ضربه‌ها رسیده است. ابتدا وزارت علوم را از دست دادند. این به معنای خداحافظی با تنها وزیر واقعاً اصلاح‌طلب دولت بود. آنها در حوزه شهری نیز در تلاش‌هایشان برای خلع و یا حداقل تضعیف اختیارات قالیباف ناکام ماندند و مرد مشهدی چشم‌آبی با قدرت بر منصب خود حفظ شد. حتی جنجال‌هایی مثل آتش‌سوزی کارگاه خیابان جمهوری، کشتن دستفروش با پنجه‌بوکس توسط مأمورین سد معبر، آتش‌سوزی در مترو و طرح پرحاشیه تفکیک جنسیتی، به رغم حملات مسلسل‌وار رسانه‌های اصلاح‌طلب نیز ذره‌ای جایگاه او را متزلزل نساخت. در آخرین حادثه، اصولگرایان ریاست شورای شهر را نیز از چنگ اصلاح‌طلبان به درآوردند.

منبع: کیهان

انتهای خبر/ص