صبح مهریز؛ حدود چهار سال از عمر دولت گذاشته و زمان اندکی تا پایان عمر دولت یازدهم باقی مانده است اما انگار هنوز رئیس دولت در حال و هوای تبلیغات انتخاباتی در جا می زند و شاید هم از حالا درگیر تبلیغات انتخابات زودرس شده است! که اگر چنین باشد باید بیان داشت که این دوره دیگر زمان طلبکاری نیست و زمان پرداخت بدهی است؛ هرچند که ادبیات رئیس دولت از ابتدا تا کنون تغییر نکرده است.

در تمام سخنرانی های جناب دکتر روحانی یک نکته مشترک وجود دارد و آن سخنان پر از کینه همراه با کنایه است که به رقیبان و یا منتقدان دولت نثار می نماید. روحانی در حالی در مذمت شعار سخن می گوید که اکثر سخنرانی هایش را شعار پر می کند!

روحانی در حالی امروز در مجمع سلامت از سلامت روانی و روحی جامعه سخن می گوید که غالباً در سخنانش آنچه به جامعه انتقال می یابد "کینه" و "دشمنی" با عده ای و دوقطبی کردن فضا در داخل کشور است!

با دقت در ادبیات به کار رفته در سخنان روحانی در مجمع ملی سلامت (۸ اسفندماه) به این نکته دست پیدا خواهید کرد، ایشان به سان طبیبی است که دوایی برای خود ندارد؛ اشاره به آن ضرب المثل معروف که:« تو اگر طبیب بودی سر خود دوا نمودی»

کنایه های روحانی در این مجمع و غالب سخنرانی های ایشان: «عده ای نمی گذارند مردم نشاط داشته باشند»،«عده ای آلزایمر دارند»،«برخی از تعامل با جهان بدشان می آید»،«یک عده ذهن شان همیشه آشفته و نگران است»،«مردم را مأیوس نکنید، دروغ نگویید»«عده ای می‌گویند کهنه مصرف کردن خیلی افتخار است»و...آیا با این ادبیات می توان انتظار داشت در جامعه سلامت روانی حاکم باشد؟! وقتی مسئولان دولت در همه سخنان خود برای تخریب رقیب سیاسی، تخم تفرقه و کینه را می کارند، آیا باید از جامعه انتظار دیگری داشت و از جامعه خواست تا با هم مهربان باشند؟! و مگر نه طبق روایات دینی ما این یک قاعده است که:«الناس علی دین ملوکهم»

دکتر روحانی همچنین در همایش مجریان انتخابات ۹۶ که روز گذشته ۷ اسفندماه برگزار شده،گفته است:«خیلی گناه بزرگی است آنهایی که در کلامشان، سخنشان و قلمشان بذر کینه می‌افشانند، رقابت عیبی ندارد و خوب است اما نزاع، اختلاف و انشقاق بین قومیت‌ها، زبان‌ها، مذاهب و ادیان‌ها این بزرگترین گناه است، ایجاد اختلاف و شکاف یکی از بزرگترین گناهان است.»

باید ایشان را در این خصوص به سخنان خودشان ارجاع داد که:«آقای دکتر! ثمره سخنان حضرتعالی جز بذر کینه چیز دیگری نمی افشاند! انگار این آلزایمری که فرمودند واگیردار بوده است و گناهی که بدان اشاره داشته اند، دامن خودشان را نیز گرفته است! یقیناً می دانند که«رُطَب خورده، منع رطب کِیْ کند؟»

نمونه دیگر از رطب خوردگی و منع رطب برای دیگران، در سخنی در همایش مجریان برگزاری انتخابات است که می گوید:« اگر انتخابات به صورت قطبی در بیاید بگذاریم یک فضای آرامی باشد حالا یک فردی در انتخابات برنده می‌شود و آن یکی هم بازنده لذا باید کاری کنیم آن کسی که بازنده شد تا همه ۴ سال کینه آن دیگری را به دل بگیرد؟ و یا آن کسی که برنده شده با کینه نگاه کند به آن کسی که بازنده شده. نه ما برادریم و دوستیم و باید در کنار هم باشیم و همه یک ملت هستیم و اهل یک دینیم»

آیا دولت در طول این چهار سال نگاهی غیر از کینه به دولت قبل و رقیبان خود داشته است؟!آیا برادری و دوستی در کلام دولت در برابر منتقدان وجود داشته است؟!حواله کردن منتقدان به جهنم و آنان را بی شناسنامه و بی هویت و... دانستند، برادری و درکنار هم بودند، می باشد؟! دولت محترم در تمام ادبیان مسئولان آن در پی دو قطبی کردن جامعه هستند و واقعا چه زیبا می شد همه معتقد به این کلام خود روحانی بودند که:«دروغ نگویید!!»

منبع: پلاک